Karol Świerczewski "Walter" - generał Armii Czerwonej i generał broni Wojska Polskiego. Urodził się w 1897 r. w Warszawie. Po wybuchu I wojny światowej wyjechał do Rosji, gdzie w 1917 r. wstąpił do Armii Czerwonej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. walczył przeciwko Polakom. W czasie II wojny światowej bronił ZSRR przed Wehrmachtem. Był alkoholikiem i wyjątkowo nieudolnym dowódcą. W sierpniu 1943 r. Stalin skierował "Waltera" do dowództwa nad tworzonymi Polskimi Siłami Zbrojnymi w ZSRR. Od 1944 r. był członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej. Zasłynął m.in. odmawianiem prawa łaski byłym żołnierzom AK skazanym na śmierć. Zginął w 1947 r. w czasie walk z Ukraińską Powstańczą Armią.
Iwan Fiodorowicz Zołotar - w czasie II wojny światowej początkowo dowódca białoruskiej partyzantki sowieckiej. Zrzucono go w Gorce 29 września 1944 r. Krótko potem dowodził już w górach około 700-osobowym oddziałem partyzanckim. Oficjalnie miał współdziałać z istniejącymi tu grupami Armii Krajowej. Jego rola polegała jednak głównie na rozpracowaniu polskich oddziałów, a pod koniec wojny także na ich likwidowaniu. Z czasu wojny tego oficera NKWD bardzo źle wspomina też góralska społeczność, nakładał bowiem na wsie w Gorcach i na Podhalu olbrzymie kontrybucje. By utrzymać swoich żołnierzy, zabierał z wiosek krowy i owce. Po wojnie wrócił do ZSRR. 26 stycznia 1968 r. został honorowym obywatelem Nowego Targu.
