Pójdźmy wszyscy do stajenki. Historia kolędy
Pójdźmy wszyscy do stajenki to dobrze wszystkim znana polska kolęda, pochodząca z XVIII wieku. Jednak jej melodia została skomponowana dopiero 100 lat później.
Obecna wersja kolędy posiada 8 zwrotek, jednak, co ciekawe, w zbiorach karmelitańskich zachował się 14-strofowy tekst pieśni, lecz napisany pod inną melodię. Niestety autor wciąż pozostaje nieznany.
Muzyczny charakter kolędy jest marszowy. Z tego powodu, głównie w XIX wieku, do tejże melodii układano wiele pieśni patriotycznych oraz wojskowych. To właśnie wtedy kolęda zyskała największą popularność, dzięki czemu przetrwała do czasów obecnych.
Pójdźmy wszyscy do stajenki - cały tekst:
1. Pójdźmy wszyscy do stajenki,
do Jezusa i Panienki!
Powitajmy maleńkiego
i Maryję, Matkę Jego. x2
2. Witaj, Jezu ukochany,
od Patryarchów czekany.
Od Proroków ogłoszony,
od narodów upragniony. x2
3. Witaj, Dziecineczko w żłobie,
wyznajemy Boga w Tobie.
Coś się narodził tej nocy,
byś nas wyrwał z czarta mocy. x2
4. Witaj, Jezu nam zjawiony;
witaj, dwakroć narodzony,
Raz z Ojca przed wieków wiekiem,
a teraz z Matki człowiekiem. x2
5. Któż to słyszał takie dziwy?
Tyś człowiek i Bóg prawdziwy,
Ty łączysz w Boskiej Osobie
dwie natury różne sobie. x2
6. O szczęśliwi pastuszkowie,
któż radość waszą wypowie!
Czego Ojcowie żądali,
wyście pierwsi oglądali. x2
7. O Jezu, nasze kochanie,
czemu nad niebios mieszkanie
przekładasz nędzę, ubóstwo,
i wyniszczasz swoje Bóstwo? x2
8. Miłości to Twojej dzieło
z miłości początek wzięło.
Byś nas zrównał z Aniołami,
poniżasz się między nami. x2
