Góry mamią turystów

Takich miejsc o złej sławie, gdzie ludzie w dziwnych okolicznościach ginęli, jest w Tatrach sporo. Giewont, niby łagodne Czerwone Wierchy, Tatry Zachodnie. Zwłaszcza o tych ostatnich mówi się, że mamią turystów. Bardzo dużo osób w nich zginęło. Bardzo często młodych, silnych, z górami obytych.

– Tatry Zachodnie może nie tyle mamią ludzi, co są wyjątkowo zdradliwe – twierdzą eksperci górscy. – Są łagodniejsze niż Tatry Wysokie, wielu turystów wybiera je na wędrówki jesienne, zimowe, często bez odpowiedniego przygotowania i sprzętu, i wielu się przelicza.

Góry mamią turystów

W Tatrach Zachodnich zimą tworzą się tam niebezpieczne nawisy śnieżne. Człowiek wchodzi na nie, myśląc, że to grań, i spada razem ze śniegiem, a jesienią bardzo łatwo zjechać po śliskich trawach prosto w przepaść. Stąd i potem ludzie opowiadają sobie przedziwne historie, że mamią turystów, że trójkąty bermudzkie są tu, że na Iwaniackiej Przełęczy wodzi ludzi.

– Pewnie że wodzi na Iwaniackiej! – zapewnia Bernadeta Krok, turystka z Nowego Sącza. – Znałam tę przełęcz dobrze, ale zdarzyło mi się, że chodziłam po swoich śladach dosłownie w kółko. Myślałam, że już nigdy się stamtąd nie wydostaniemy z koleżanką. A naprawdę zaczęłam się bać, gdy rozsypała mi się na drobne kawałeczki zapalniczka w ręku, akurat w tym momencie, kiedy chciałam zobaczyć na mapie, którędy mamy iść! Wtedy mnie taki strach obleciał, że zaczęłam się modlić do świętego Judy od spraw beznadziejnych. I choć minęło już sporo lat od tamtego wydarzenia, to do dziś uważam, że cudem wtedy znalazłyśmy już w nocy drogę i ocalałyśmy. Jestem przekonana, że coś dziwnego z nami się tam działo, bo to się czuje...

Góry mamią turystów

Nie tylko na Iwaniackiej wodzi. O Czerwonych Wierchach tak ludzie mówią, o Karczmisku też. – Tam często zdarzają się zabłądzenia, głównie zdarza się to zimą – potwierdza były dyrektor Tatrzańskiego Parku Narodowego, Paweł Skawiński. – Ludzie mówią, że ich wodzi. Ale zwłaszcza zimą, gdy jest mgła, dochodzi do takich sytuacji, że człowiek traci orientację i poczucie granicy pomiędzy pokrywą śnieżną a warstwą mgły. Wszystko nagle jest białe, człowiek nawet nie zauważa, że się porusza, bo nie ma punktu odniesienia i wtedy dochodzi do najróżniejszych zaburzeń: błędnika, równowagi, potem psychiki, czasem nawet mdłości ludzie mają.

Widmo Brockenu

Ale wodzenie, mamienie, trójkąty bermudzkie to nie jedyne przesądy związane z Tatrami. Najbardziej chyba znane jest widmo Brockenu. Ludzie mówią, że jak ktoś zobaczy na chmurach swój cień, ten już chałupy i swoich bliskich więcej nie zobaczy.

To zjawisko optyczne spotykane m.in. w górach, polegające na zaobserwowaniu własnego cienia na chmurze znajdującej się poniżej obserwatora. Zdarza się, że cień obserwatora otoczony jest tęczową obwódką zwaną glorią.

Zjawisko obserwowane jest najczęściej w wyższych górach w warunkach, gdy obserwator znajduje się na linii pomiędzy słońcem a mgłą, która położona poniżej obserwatora rozprasza i odgrywa rolę ekranu.

Wśród taterników istnieje przesąd mówiący, że człowiek, który zobaczył widmo Brockenu, umrze w górach. Wymyślił go w 1925 i spopularyzował Jan Alfred Szczepański. Ujrzenie zjawiska po raz trzeci „odczynia urok”, co więcej – szczęśliwiec może się czuć w górach bezpieczny po wsze czasy.