Z sokiem czy bez? Wiadomo, że najlepsza była z sokiem. Kogo była stać – nawet podwójnym malinowym! Kilka łyków dobrze nagazowanej wody i można było iść dalej. I mimo że o PRL były dostępne na sklepowych półkach wody mineralne, a czasami nawet Pepsi-Cola (pamiętacie jej smak?), to latem na ulicach królował saturator właśnie.
Saturator z kaloryfera, czyli Polak potrafi
Największym producentem saturatorów – a jakże – był Związek Radziecki. PRL był jednak czasem niedostatków i pomysłowi rodacy składali czasami saturatory sami. Koła brano z motorowerów, a kurki z kaloryferów. I interes się kręcił, bo chętnych na łyk zimnej wody było wielu. Dość wspomnieć, że panie handlujące tą wodą nazywane były czasami kacarkami. Dlaczego? Spieszymy z wyjaśnieniem – często obsługiwały po prostu skacowanych klientów. A w takim stanie każdy łyk wody jest na wagę złota.
Inna sprawa, że amatorzy mocniejszych trunków czasami pożyczali szklanki od „wózkowych”. Za kaucją.
Wracając jednak do samych wózków - w wyniku dużego zapotrzebowania saturatory zaczęto produkować w Spółdzielni Mechaników w Warszawie oraz w poznańskiej fabryce Pofami]. Były one też produkowane m.in. przez fabrykę Domgos z Rudy Śląskiej.
Masz chwilę? Rozwiąż quiz! Przypomnij sobie potrawy z PRL: KULTOWE POTRAWY Z PRL
Saturatory wyparte przez PET
Dziś wizja stania w kolejce po łyk wody wątpliwej jakości, do tego w „wielorazowej” szklance wydaje się absurdalna. Jednak z sentymentem wracamy do tamtych wspomnień.
Saturatory były widoczne tu i ówdzie na polskich ulicach do 1990 roku. Zostały nawet uwiecznione w piosence Wałów Jagiellońskich (słynny fragment: mamo, tato kupmy sobie saturator). Ostatecznie zostały wyparte przez przepisy sanitarne i tanią wodę z butelkach PET. Sentyment jednak został, bo gdy tylko jakiś nowoczesny saturator pojawi się na ulicach polskich miast – od razu ustawiają się do niego kolejki. Ale czy woda w jednorazowych kubkach smakuje tak samo jak kiedyś?
Tak się raczyliśmy wodą z saturatorów. Zobacz galerię zdjęć:
