https://gazetakrakowska.pl
reklama
18+

Treść tylko dla pełnoletnich

Kolejna strona może zawierać treści nieodpowiednie dla osób niepełnoletnich. Jeśli chcesz do niej dotrzeć, wybierz niżej odpowiedni przycisk!

MKTG SR - pasek na kartach artykułów

Winią wojewodę Małopolski za wysokie czynsze

Katarzyna Janiszewska
fot. archiwum
Ustalany przez wojewodę wskaźnik, będący podstawą do obliczania czynszów, jest zawyżony - twierdzą krakowscy lokatorzy. Ich zdaniem, to wina tego, że przy jego obliczaniu urzędnicy biorą pod uwagę złe dane.

- Zubaża się przez to i tak już niezamożne rodziny, powoduje wypowiadanie im umów najmu, eksmisje, marginalizację społeczną, bezdomność - mówi Jadwiga Tajchman, prezes Stowarzyszenia Krakowska Grupa Inicjatywna Obrony Praw Lokatorów. - Czynsz w kamienicach prywatnych nie powinien przekraczać 8 zł za metr kwadratowy. A dziś najczęściej jest na poziomie 11 zł - dodaje.
Wskaźnik wartości odtworzeniowej mieszkania jest ustalany przez wojewodę co pół roku. Mówiąc najprościej: to średni koszt budowy metra kwadratowego. Od 1 kwietnia obowiązuje nowy i wynosi 4377 zł. Jest wyliczany na podstawie danych z Głównego Urzędu Statystycznego. Te pochodzą od deweloperów.

Wskaźnik jest niezwykle ważny. Na jego podstawie obliczane są czynsze w lokalach komunalnych. Zaś właściciele prywatnych kamienic nie mogą podnieść czynszu bez uzasadnienia i kalkulacji powyżej 3 proc. wartości odtworzeniowej.

Zdaniem lokatorów, wskaźnik nie powinien przekraczać 3400 zł. Tymczasem - jak twierdzą - wojewoda przyjmuje dane statystyczne bezkrytycznie. Nie analizuje, co jest ich podstawą. Od 2008 r. w Krakowie buduje się głównie apartamenty. Koszt wybudowania luksusowego mieszkania jest dużo wyższy niż np. lokalu komunalnego. Urzędnicy wliczają je do średniej, przez co wskaźnik jest zawyżony.

Stanowisko Ministerstwa Infrastruktury w tym zakresie mówi, że wojewoda powinien analizować dane GUS, weryfikować i uwzględniać aktualnie panującą na rynku sytuację. W przeciwnym wypadku to prezes urzędu statystycznego mógłby ustalać wskaźnik. Jeśli zaś dane dotyczące kosztów budowy dostarczone przez GUS budzą wątpliwości, należy cofnąć się do ostatniego okresu, który takich wątpliwości nie budzi.

Joanna Sieradzka, rzeczniczka wojewody małopolskiego, odpiera zarzuty lokatorów. Tłumaczy, że wskaźnik nie może być kwestią negocjacji, uwarunkowań społecznych. - Jest on obliczany na podstawie konkretnych danych - tłumaczy. - GUS przesyła nam informacje o kosztach budowy mieszkań przez poszczególnych inwestorów, np. deweloperów, gminy czy spółdzielnie. I my te dane analizujemy, sprawdzamy, jak mają się do sytuacji na rynku nieruchomości, porównujemy cenniki firm budowlanych. I wyciągamy średnią.

Sieradzka przypomina, że od roku wskaźnik spada. Zaś 90 proc. mieszkań w Krakowie jest oddawanych w stanie deweloperskim. - Trudno w ich przypadku mówić o luksusie - zaznacza.

Rzeczniczka podkreśla też, że w ustawie nie ma mowy o podziale na to, co jest luksusem, a co nie. I że wskaźnik służy nie tylko do ustalania wysokości czynszu, ale i do innych celów. Są też takie grupy, w interesie których jest by był wysoki - jak w przypadku programu "Rodzina na swoim", gdzie wskaźnik jest brany pod uwagę przy kwalifikowaniu młodych małżeństw do państwowej dopłaty do kredytu mieszkaniowego. - Wskaźnik nie może być więc absurdalnie niski. Musi odzwierciedlać rzeczywistość - kończy Sieradzka.

- Tylko że młodzi ludzie, korzystający z programu "Rodzina na swoim", mają życie przed sobą - zauważa Tajchman. - My, na emeryturach, nie mamy szans, by wziąć kredyt. W mieszkaniach komunalnych prezydent zamroził podwyżki. A przecież tamci lokatorzy mieli takie same przydziały administracyjne do mieszkań, jak my. Tylko że to nas nęka się z każdej strony.

Trwa plebiscyt na Superpsa! Zobacz zgłoszonych kandydatów i oddaj głos!

Wybieramy najpiękniejszy kościół Tarnowa. Sprawdź aktualne wyniki!

Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!

Komentarze 8

Komentowanie zostało tymczasowo wyłączone.

Podaj powód zgłoszenia

u
użytkownik
Piszemy komentarze, a nie elaboraty, w dodatku w formie spamu!
G
GRANIWID SIKORSKI
V. ZASADY ODSZKODOWAŃ BRYTYJSKICH OSÓB ZAINTERESOWANYCH
/”British claimants”/ OKREŚLONYCH W PARAGRAFIE I /b/ /III/
19. Rząd Polski przyzna odszkodowania brytyjskim osobom zainteresowanym /”British
Claimants”/, określonym w paragrafie I /b/ /III/ zgodnie z zasadami, ustalonymi w części
II iIII niniejszego protokołu, jednakże zastosowanie tych zasad do takich brytyjskich osób
zainteresowanych /”British claimats”/ będzie przedmiotem dyskusji w łonie Komisji
Mieszanej.
VI. POSTANOWIENIA OGÓLNE
20. Stosując postanowienia ustawy o upaństwowieniu do praw autorskich i do własności
przemysłowej takiej, jak prawa patentowe, firmy i znaki towarowe, Rząd Polski będzie
przestrzegał międzynarodowych konwencji i układów odnoszących się do praw autorskich
i własności przemysłowej.
21. /a/ Jeżeli w okresie między 1 września 1939 r. a 8 maja 1945 r. prawa lub interesy
brytyjskich osób zainteresowanych /”British claimants”/ w upaństwowionych
przedsiębiorstwach dotknięte zostały jednostronnym aktem obywateli lub władz
niemieckich, wymienione wyżej osoby zainteresowane /”British claimants”/ w okresie
dwunastu miesięcy od dnia ustania przeszkód będą mogły wszcząć przed właściwym
sądem polskim, lub inną władzą, postępowanie prawne, zmierzające do przywrócenia
stanu, jaki istniał przed wspomnianym aktem.
/b/ Jeżeli zaś uszczerbek w prawach lub interesach brytyjskiej osoby zainteresowanej w
upaństwowionym przedsiębiorstwie był wynikiem czynności prawnej, dokonanej w
warunkach, które w myśl prawa polskiego uprawniają do uchylenia się od skutków
prawnych tej czynności, brytyjska osoba zainteresowana /”British claimant”/ w okresie
dwunastu miesięcy od ustania przeszkód będzie mogła wszcząć przed właściwym sądem
polskim lub inną władzą postępowanie prawne, zmierzając do uchylenia wymienionej
czynności prawnej.
/c/ Przez użyte w punktach /a/ i /b/ niniejszego paragrafu określenie „dzień ustania
przeszkód” rozumieć się będzie dzień podpisania niniejszego protokółu.
/d/ Bez względu na postanowienia punktów /a/ i /b/ niniejszego paragrafu, sąd polski lub
inna władza, może odmówić wszczęcia takiego postępowania, jeżeli brytyjska osoba
zainteresowana /”British claimant”/ nie wykaże, że istotnie nie miała możności wszcząć
takiego postępowania w terminie przewidzianym w prawie polskim.
22. /a/ Skoro właściciel lub udziałowiec brytyjski wykaże, że jest osobą zainteresowaną
/claimant/ bona fide właściwe władze polskie przyznają jemu lub jego upoważnionemu
przedstawicielowi wszelkie ułatwienia niezbędne dla zgłoszenia i dochodzenia jego
roszczenia odszkodowawczego.
/b/ Niezbędne ułatwienia będą obejmować prawo:
/I/ zwiedzenia upaństwowionego przedsiębiorstwa,
/II/ uzyskania informacji, dotyczących stanu i wartości upaństwowionego
przedsiębiorstwa, które mogą być słusznie wymagane celem zgłoszenia i dochodzenia
roszczeń odszkodowawczych oraz
/III/ uczestniczenia w przygotowaniu szczegółowych inwentarzy składników majątkowych
upaństwowionego przedsiębiorstwa i zgłaszania uwag i wyjaśnień do odnośnych
protokołów zdawczo-odbiorczych.
/c/ Udziałowcy mniejszościowi korzystać będą tylko z takich ułatwień, jakie mieliby na
podstawie ustawy, umowy lub zwyczaju, gdyby przedsiębiorstwo nie zostało
upaństwowione. W razie trudności w poczynieniu takich ułatwień dla udziałowców
mniejszościowych, Rząd Polski życzliwie rozpatrzy przedłożenia, które Rząd
Zjednoczonego Królestwa poczyni w tym względzie za pośrednictwem Komisji
Mieszanej.
/d/ Warunki, w których miały by być przyznawane wierzycielom brytyjskim ułatwienia
podobne do wymienionych w punktach /a/ i /b/ niniejszego paragrafu zostaną uzgodnione
za pośrednictwem Komisji Mieszanej.
/e/ Właściwe Władze Polskie oraz Zjednoczonego Królestwa poczynią wszelkie wysiłki,
by zapewnić udostępnienie i wykorzystanie ułatwień, wymienionych w niniejszym
paragrafie z możliwie najmniejszym opóźnieniem.
23. Rząd Polski potwierdza, że pragnie załatwić sprawy odszkodowań dla brytyjskich
osób zainteresowanych /”British claimants”/ z możliwie najmniejszym opóźnieniem i w
sposób jak najmniej kosztowny dla osób zainteresowanych /claimant/, oraz podejmuje się
powiadomić Ambasadę Jego Królewskiej Mości w Warszawie o postanowieniach, jakie
będą powzięte w tym celu.
24. Zgodnie z wymianą listów z dnia dzisiejszego między sygnatariuszami niniejszego
protokółu, Rząd Polski przedsięweźmie potrzebne kroki dla skoncentrowania brytyjskich
roszczeń odszkodowawczych w odrębnej komórce Komisji Odszkodowawczej, która ma
powstać w myśl art.7 ustawy o upaństwowieniu.
25. Rząd Polski i Rząd Zjednoczonego Królestwa zgadzają się na powołanie do życia
Komisji Mieszanej o zakresie działania, ustalonym w załączniku do niniejszego protokółu.
26. /a/ Jeżeli Rząd Zjednoczonego Królestwa uzna, że wziąwszy pod uwagę wszystkie
okoliczności danej sprawy, odszkodowanie przyznane brytyjskiej osobie zainteresowanej
/”British claimant”/ nie jest odpowiednie, sprawa zostanie poddana ponownemu
rozpatrzeniu przez oba Rządy w celu osiągnięcia obopólnie zadawalającego załatwienia.
W razie nie dojścia do porozumienia, sprawa zostanie przekazana na wniosek jednego z
Rządów do załatwienia Komisji Rozjemczej, składającej się z trzech członków. Jednego z
członków mianuje Rząd Polski, drugiego- Rząd Zjednoczonego Królestwa, trzeciego zaś,
który, nie może być ani obywatelem polskim ani poddanym Brytyjskim, dokooptują
zgodnie dwaj pierwsi członkowie.
/b/ Komisja Rozjemcza będzie rozstrzygać każdą sprawę większością głosów, zgodnie z
postanowieniami niniejszego protokółu.
27. Postanowienia, zawarte w niniejszym protokóle wchodzą w życie z chwilą
zatwierdzenia przez Rząd Polski i Rząd Zjednoczonego Królestwa.
28. Protokół niniejszy został sporządzony w języku polskim i w języku angielskim, po
dwa egzemplarze każdy, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.
Za Rząd Rzeczypospolitej Polskiej,..............
Za Rząd Jego Królewskiej Mości w Zjednoczonym Królestwie......
Warszawa, 30.10.1947 roku..
UKŁAD
Pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, dotyczący załatwienia spraw finansowych.
z dnia 11 listopada 1954 roku.
Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (określany w dalszym ciągu jako „Rząd Polski”)
i Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii (określany w
dalszym ciągu Jako” Rząd Zjednoczonego Królestwa”) uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
(1) Rząd Polski zapłaci Rządowi Zjednoczonego Królestwa kwotę £ 5.465.000 (pięć
milionów czterysta sześćdziesiąt pięć tysięcy funtów szterlingów), z której:
(a) kwota £ 2.665.000 (dwa miliony sześćset sześćdziesiąt pięć tysięcy funtów
szterlingów) stanowić będzie całkowite i ostateczne załatwienie roszczeń związanych z
brytyjskim mieniem, prawami i interesami, dotkniętymi bezpośrednio lub pośrednio, przed
datą niniejszego układu, przez polskie przepisy nacjonalistyczne, wywłaszczeniowe i inne
podobne przepisy, wymienione w wykazie załączonym do niniejszego układu oraz przez
zarządzenia wydane na podstawie wyżej wymienionych polskich przepisów;
(b) kwota £ 2.800.000 (dwa miliony osiemset tysięcy funtów szterlingów) stanowić będzie
całkowite i ostateczne załatwienie długów wobec Rządu Zjednoczonego Królestwa lub
wobec obywateli brytyjskich- zapłata których była gwarantowana przez Rząd Polski oraz
innych przedwojennych długów bankowych i handlowych.
(2) Rząd Polski wpłaci towarzystwu Hazard Brothers & Company Limitem w Londynie i
towarzystwu Prudential Assurance Company Limitem w Londynie odpowiednio kwoty £
427.600 (czterysta dwadzieścia siedem sześćset funtów szterlingów) i £ 107.400 (sto
siedem tysięcy czterysta funtów szterlingów).
Artykuł 2
Zapłata kwot wymienionych w paragrafach (1) i (2) artykułu 1 będzie dokonana:
(a) przez zużycie sum, które w dacie wejścia w życie niniejszego układu będą zapisane na
dobro Publicznego Powiernika (Public Trustee) - Rachunek Polskich Roszczeń
Finansowych (Polish Financial Claims Account),
(b) przez zużycie dalszych sum, które gdyby nie postanowienia artykułu 10 niniejszego
układu, byłyby wpłacane do Narodowego Banku Polskiego na rachunek nr 3, zgodnie z
artykułem 15 Układu Handlowego i Finansowego między Rządem Polskim a Rządem
Zjednoczonego Królestwa, podpisanego w Warszawie dnia 14 stycznia 1949 roku,
(c) ratami płatnymi przez Rząd Polski dnia 30 listopada każdego roku poczynając od dnia
30 listopada 1955 roku, opartymi na wartości f.o.b. w szterlingach importu z Polski do
Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 3
Wysokość rat określonych w paragrafie (c) artykułu 2 niniejszego układu będzie
następująca:
(a) w stosunku do dwunastomiesięcznego okresu kończącego się dnia 30 czerwca 1955 r.
5 procent wpływów szterlingowych, opartych na wartości f.o.b. importu z Polski do
Zjednoczonego Królestwa w tym dwunastomiesięcznym okresie, przekraczającym £ 10
milionów,
(b) w każdym następnym dwunastomiesięcznym okresie kończącym się dnia 30 czerwca,
aż do dwunastomiesięcznego okresu kończącego się dnia 30 czerwca 1967 r. 3,3 procent
wpływów szterlingowych, opartych na wartości f.o.b. importu z Polski do Zjednoczonego
Królestwa w danym dwunastomiesięcznym okresie, przekraczających £ 10 milionów, a
nie przekraczających £ 20 milionów i 5 procent takich wpływów szterlingowych, jakie
będą przekraczały £ 20 milionów,
(c) o ile kwoty wymienione w paragrafie (1) i (2) artykułu 1 nie zostały by w całości do
dnia 30 czerwca 1967 r. wysokości wpłat w dwunastomiesięcznym okresie zaczynającym
się dnia 1 lipca 1967 r. i w okresach następnych powinna być równa 5 procent wpływów
szterlingowych, opartych na wartości f.o.b. importu z Polski do Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 4
Dla celów niniejszego układu określenie:
(1) (a) „brytyjscy obywatele” oznacza:
(i) osoby fizyczne, które w dacie podpisania niniejszego układu były obywatelami
Zjednoczonego Królestwa i kolonii albo osobami pozostającymi pod ochroną brytyjską,
jako przynależne do obszarów, za których stosunki międzynarodowe odpowiedzialny jest
Rząd Zjednoczonego Królestwa, oraz ich spadkobiercy i prawni przedstawiciele oraz
(ii) spółki, firmy i stowarzyszenia zarejestrowane lub utworzone zgodnie z prawem
obowiązującym w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii albo
na terytorium, za którego stosunki międzynarodowe odpowiedzialny jest w dacie
podpisania niniejszego układu Rząd Zjednoczonego Królestwa
- z tym, że te osoby, spółki, firmy i stowarzyszenia były również brytyjskimi obywatelami
zgodnie z podaną wyżej definicją w dacie, w której powstało roszczenie,
(b) „brytyjska własność” oznacza: wszelkie mienie, prawa i interesy dotknięte przez różne
polskie zarządzenia, które w dacie odnośnej ustawy lub dekretu, a w przypadku
określonym poniżej w paragrafie (2) – w dacie, w której uważa się, że odnośne
zarządzenie zostało zastosowane do danego mienia, stanowiły własność bezpośrednio lub
pośrednio w całości lub w części i to zarówno prawnie jak i w formie faktycznego
użytkowania - obywateli brytyjskich, w takim rozmiarze, w jakim je posiadali.
(2) W stosunku do roszczeń związanych z przepisami nacjonalistycznymi i innymi
podobnymi, za datę, w której roszczenie powstało, należy uważa datę, w której odnośna
ustawa lub dekret zostały ogłoszone, z wyjątkiem roszczeń, wynikających z zarządzeń
opartych na ustawach i dekretach oznaczonych 9, 11, 12 w wykazie załączonym do
niniejszego układu, kiedy za datę, w której roszczenie powstało należy uważać datę, w
której odnośne zarządzenie zostało zastosowane do własności obywatela brytyjskiego.
Artykuł 5
Rząd Zjednoczonego Królestwa niniejszym oświadcza we własnym imieniu i w imieniu
obywateli brytyjskich, że zawarcie niniejszego układu i wypełnienie jego postanowień
przez Rząd Polski będzie przyjęte jako zupełne zaspokojenie i ostateczne zwolnienie od
wszelkiej odpowiedzialności wobec brytyjskich obywateli, właścicieli roszczeń i długów
wymienionych w paragrafie (1) artykułu 1 zarówno przedstawionych przed, jak i po dacie
podpisania niniejszego układu, i że Rząd Zjednoczonego Królestwa nie będzie
przedstawiał Rządowi Polskiemu, po wejściu w życie niniejszego układu, żadnych
roszczeń wynikłych przed datą niniejszego układu z różnych polskich przepisów
wymienionych w wykazie załączonym do niniejszego układu i z zarządzeń wydanych na
podstawie wyżej wymienionych polskich przepisów, w imieniu jakichkolwiek osób
zarówno włączonych w definicję brytyjskich obywateli, jak i nie włączonych.
Artykuł 6
(1) Rząd Zjednoczonego Królestwa przejmie wszelkie dokumenty, stwierdzające tytuły
własności, które są do uzyskania i dotyczą roszczeń obywateli brytyjskich, objętych
artykułem 1 (1) niniejszego układu.
(2) Jeżeli takie dokumenty, dotyczące jakiegoś roszczenia, nie są do uzyskania (jak na
przykład, jeżeli dokumenty stwierdzające tytuł własności nie zostały wystawione lub jeżeli
dokumenty takie dotyczą również mienia, praw lub interesów nie dotkniętych przez różne
przepisy polskie) Rząd Zjednoczonego Królestwa powinien uzyskać dokument
wystawiony przez obywatela brytyjskiego, któremu ma być dokonana zapłata, o
zrzeczeniu się przez niego wszelkich roszczeń, do których odnosi się zapłata.
(3) Rząd Zjednoczonego Królestwa przechowywać będzie dokumenty uzyskane zgodnie z
postanowieniami paragrafów (1) i (2) tego artykułu i wyda Rządowi Polskiemu te
dokumenty, dotyczące każdego roszczenia, bezpośrednio po ostatecznej zapłacie,
dokonanej przez Rząd Polski zgodnie z artykułem 1 niniejszego układu.
(4) Rząd Zjednoczonego Królestwa przedstawi Rządowi Polskiemu nie później niż dnia
30 czerwca 1957 r. dane szczegółowe dotyczące dokumentów uzyskanych zgodnie z
paragrafem (1) i (2) tego artykułu.
Artykuł 7
Umawiające się Rządy będą współpracować we wszystkich sprawach dotyczących
wykonywania niniejszego układu i w tym celu będą wzajemnie dostarczać sobie wszelkich
niezbędnych informacji. W szczególności Rząd Polski dostarczy na żądanie Rządu
Zjednoczonego Królestwa takich szczegółów, dotyczących tytułów własności i wartości,
jakie są w posiadaniu właściwych władz polskich, dla umożliwienia Rządowi
Zjednoczonego Królestwa określenia roszczeń obywateli brytyjskich.
Artykuł 8
Wszelkie roszczenia Rządu Zjednoczonego Królestwa do Rządu Polskiego wynikające:
(a) z porozumień dokonanych na podstawie układu z dnia 20 stycznia 1930 r. co do
załatwienia polskiego długu wobec Rządu Zjednoczonego Królestwa w związku z
niezapłaconą resztą kosztów zajmowania terenów plebiscytowych Górnego Śląska i
Olsztyna, oraz
(b) z porozumień zawartych między Rządem Polskim a Rządem Zjednoczonego
Królestwa dnia 11 grudnia 1924 r. dotyczących konsolidacji zobowiązań reliefowych,
zaciągniętych przez Polskę zgodnie z ustaleniami Komitetu Międzynarodowej Pomocy
Kredytowej, a posiadanych przez Rząd Zjednoczonego Królestwa –
należy uważać za wygasłe.
Artykuł 9
Rząd Polski nie będzie dochodzić u Rządu Zjednoczonego Królestwa roszczenia,
wynoszącego około £ 3 miliony ( trzy miliony funtów szterlingów), wymienionego
podczas dyskusji w listopadzie 1950 r. na Angielsko-Polskiej ad hoc Komisji do Spraw
Niepolitycznych.
Artykuł 10
(1) Wszelkie kwoty, które zgodnie z artykułem 15 Układu Handlowego i Finansowego
między Rządem Polskim, a Rządem Zjednoczonego Królestwa podpisanego w Warszawie
dnia 14 stycznia 1949 r. maja być wpłacane do Narodowego Banku Polskiego na rachunek
Nr 3 będą, począwszy od dnia wejścia w żucie niniejszego układu, wpłacane przez Rząd
Polski Rządowi Zjednoczonego Królestwa.
(2) Sumami płatnymi Rządowi Zjednoczonego Królestwa zgodnie z paragrafem (1) tego
artykułu będą kwoty pozostałe po odjęciu kosztów prawnych, poniesionych
Zjednoczonym Królestwie przy realizacji składników majątkowych, które zostały
zwolnione spod kontroli Kuratora Mienia Nieprzyjacielskiego (Custodian of Enemy
Property) zgodnie z postanowieniami układu między Rządem Polskim i Rządem
Zjednoczonego Królestwa dotyczącego stosunków pieniężnych i własności, poddanych
specjalnym zarządzeniom po 1 września 1939 r. podpisanego w Warszawie dnia 14
stycznia 1949 r. Rząd Polski dostarczy, o ile to wystąpi Rząd Zjednoczonego Królestwa,
szczegółów dotyczących potrąconych kosztów prawnych.
Artykuł 11
Postanowienia:
(a) Protokółu dotyczącego odszkodowania za brytyjskie interesy dotknięte polska ustawą z
dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki
narodowej, podpisanego w Warszawie dnia 31 października 1947 r.
(b) Układu Handlowego i Finansowego między Rządem Polskim a Rządem
Zjednoczonego Królestwa, podpisanego w Warszawie dnia 14 stycznia 1949 r., oraz
(c) Układu pomiędzy Rządem Polskim a Rządem Zjednoczonego Królestwa dotyczącego
stosunków pieniężnych i własności, poddanych specjalnym zarządzeniom po 1 września
1939 r., podpisanego w Warszawie dnia 14 stycznia 1949 r.,
które są sprzeczne lub nie pokrywają się z postanowieniami niniejszego układu, uważane
będą jako nie będące więcej w mocy.
Artykuł 12
Układ niniejszy wchodzi w życie z dniem jego podpisania.
Na dowód czego podpisani, zaopatrzeni we właściwe pełnomocnictwa przez swoje Rządy,
złożyli swoje podpisy na niniejszym Układzie i przyłożyli swe pieczęcie.
Sporządzono Warszawie w dwóch egzemplarzach dnia 11 listopada tysiąc dziewięćset
pięćdziesiątego czwartego roku w języku polskim i angielskim, przy czym oba teksty są
jednakowo autentyczne.
Z upoważnienia Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii
A. N. Noble
Z upoważnienia Rządu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
M. Kotlicki
g
ggh
a ty wieśniaro chciałaś za darmo dostać pokój? nie pasuje to wracaj do wiejskiej lepianki
K
Krakowianin
W oparciu o Manifest PKWN z lipca 1944 roku, chłopi w Polsce dostali za darmo ziemię. Mogą tą ziemię posiadać, a mogą też sprzedać. Na tej samej podstawie, mieszkańcy miast otrzymali również za darmo mieszkania kwaterunkowe, dziś zwane komunalnymi. Dla czego chłop ma do dziś ziemię za darmo na własność, a mieszkaniec miasta nie otrzymał urzędowo takiego samego prawa do przydzielonego mu przez Polskę Ludową mieszkania??? W obu przypadkach, przydziału dokonała Polska Ludowa. Obecna III RP przyjęła kontynuację poprzedniego państwa, a więc ma obowiązek honorować i takie decyzje prawne. Dla czego polski chłop jest na innych, lepszych prawach od polskiego mieszkańca miasta??? Dla czego nadal gminy miejskie roszczą sobie prawo własności do nie swoich mieszkań i wymuszają płacenie czynszu od lokatorów, którzy powinni już dawno otrzymać bezpłatnie prawo własności do przydzielonych im niegdyś mieszkań, podobnie, jak chłopi prawo do przydzielonej im niegdyś ziemi? No, dla czego?
***
za to tobie rozumu się nie kupi. Współczuje ciemnoty i ograniczenia umysłowego prymitywie:D
p
pott
najlepiej za darmo i niech miasto płaci prywatnym właścicielom za to że emeryt mieszka w samym centrum sam na 100 m2 stawkę rynkową !!!!! na marginesie ZBK zamiast sprawdzać dochody najemców lokali komunalnych spokojnie przyjmuje do informacji że kupują oni mieszkania swoim bachorom bo przecież mogli latami oszczędzać na najmie.
A
Ania
hehe pamiętam jak kilka lat temu szukałam pokój do wynajęcia w okolicach centrum, oglądałam pokój chyba na Karmelickiej u starszej babci, schorowana, miała wolny pokój bo niedobry wnuczek wyjechał, wysokie sufity, 2 pokoje na duuużym metrażu, płakała że utrzymanie rośnie....za pokój z mediami chciała coś około 800zł.....fajnie jest mieszkać na miastowym i jeszcze z tego mieć lewą kase.....i narzekać
g
gajowy
hej wy gołodupcy!! jak wam za drogo, przenieście się do szałasów w lesie, tam bedzie za darmo, tylko gajowemu trzeba będzie pół litra kupić, bo on lubi wypić!!
Wróć na gazetakrakowska.pl Gazeta Krakowska