Minęło 100 lat od przejęcia Szpitala Wojskowego przez odrodzone Wojsko Polskie z rąk Austriaków. Szpital jest jedyną instytucją wojskową działającą bez przerwy przez te lata w Krakowie.
Wczorajszy jubileusz, w trakcie którego przypominano bardzo ciekawą historię placówki, został przygotowany niezwykle starannie. Pomimo podniosłej, świątecznej atmosfery nie sposób było jednak uciec od coraz bardziej nabrzmiewających problemów szpitala.
Sprawa nr 1 to tragiczny wręcz stan budynków. Ponad stuletnie obiekty (stawiane w latach 1907-1911) wymagają natychmiastowego, kapitalnego remontu. Ale na to nie ma pieniędzy. - Jeśli nie wesprą nas władze lokalne, nie damy rady - mówi Piotr Marszałek, zastępca komendanta do spraw medycznych. Ale włodarze samorządowi uważają, że szpital podlega pod Ministerstwo Obrony Narodowej i - w ich ocenie - to właśnie resort powinien finansować prace. Ten zaś daje tylko troszkę podkreślając, że 99 procent pacjentów szpitala to cywile, przede wszystkim z Krakowa i Małopolski, do których powinni „dorzucić” prezydent miasta i marszałek województwa. I tak kółko się zamyka.
Sprawy nie ułatwia fakt, że każdy budynek jest zabytkowy i na jakąkolwiek przebudowę zgodę musi wyrazić konserwator zabytków. Choć współpraca z nim - jak podkreśla Marszałek - układa się bardzo dobrze, to trudności w dopasowaniu wymogów konserwatorskich do wymogów stawianych obiektom medycznym sprawiają, że prace wydłużają się ponad miarę.
W bodaj najgorszym stanie znajduje się blok operacyjny, który nie spełnia dzisiejszych norm medyczno-sanitarnych. I jeśli nie zostanie przeprowadzony jego remont, NFZ może odmówić dalszego finansowania wykonywanych tu zabiegów. - Są fundusze na ten cel i prace wkrótce zostaną rozpoczęte - zapewniała wczoraj dr Aurelia Ostrowska, dyrektor Departamentu Wojskowej Służby Zdrowia w MON. Niemniej pracownicy szpitala obawiają się, że pieniędzy nie wystarczy: kosztorys został bowiem wykonany kilka miesięcy temu, w którym to czasie ceny usług budowlanych znacząco wzrosły. A pomysłu na to, skąd wziąć brakującą kwotę - nie ma.
Po zakończeniu remontu bloku, najpilniejszym będzie remont oddziału chorób zakaźnych i pulmunologii. Potem - pozostałe. Poza pediatrią i położnictwem szpital - liczący łącznie 419 łóżek - zapewnia leczenie we wszystkich specjalnościach.
Kolejny wielki problem, to dramatyczny brak kadry. Dotyczy wszystkich: od salowych począwszy, na medykach skończywszy. Lekarzy wojskowych w szpitalu pracuje dziś już tylko 28 - przy ok. 100 cywilach na etacie i kolejnych 100 na kontraktach. Dlaczego? Bo o ile cywil może dyktować warunki płacowe i dyrekcja chcąc nie chcąc je przyjmuje, to lekarz-oficer w szpitalu ma ściśle określoną przez MON pensję, niższą nie tylko od zarobków cywilnych medyków, ale też od kolegów w jednostkach wojskowych. W efekcie na 1228 koniecznych, zdaniem MON, etatów dla lekarzy wojskowych w Polsce - obsadzonych jest dziś jedynie 735.
Ale są też dobre wiadomości. Pomimo trudności zdołano wyremontować oddział psychiatryczny a także polikliniki. Wśród nich stomatologię, dla której - jak wylicza lek. dentysta Piotr Sokół, zastępca komendanta - kupiono 16 nowych unitów, tomograf komputerowy, sprzęt radiologiczny, ortodontyczny itp. Odział oferuje dziś Małopolanom leczenie nowoczesne i bez wielomiesięcznego czekania w kolejkach.
Nasi rozmówcy nie kryją też dumy z wyników w tegorocznym rankingu tygodnika „Wprost”, w którym ich oddział laryngologiczny zajął drugie miejsce w kraju.
KONIECZNIE SPRAWDŹ:
Polub nas na Facebooku i bądź zawsze na bieżąco!
