Ich świat nabrał barw rok temu, gdy zaczęli hipoterapię w bolęcińskiej stadninie koni. Przeszło 70 niepełnosprawnych malców z powiatu chrzanowskiego, ale też z Olkusza, Krakowa i innych miast odzyskało dziecięcą radość dzięki koniom i fundacji "Wesoły Smoczek". Tak jest w przypadku 6-letniego Dominika czy 11-letniego Łukasza. Pierwszy od urodzenia nie ma jednej nóżki i porusza się dzięki protezie. Drugi cierpi na autyzm i w ogóle nie mówi.
- Dominik był bardzo zamknięty w sobie. Nie lubił chodzić do przedszkola, nie słuchał pani, nie miał kolegów - opowiada Edyta Balasik, mama Dominika. W ubiegłoroczne wakacje usłyszałam o fundacji z Bolęcina i zajęciach hipoterapii. Pojechała. Początkowo jej synek bał się nawet dotknąć konia. Dziś nie wyobraża sobie bez niego życia.
Najlepszy przyjaciel
- Piękny szary kuc Atos jest jego najlepszym przyjacielem - przekonuje pani Edyta. Dominik zaczął interesować się historią koni. Chce wiedzieć, jak się je pielęgnuje, co najbardziej lubią jeść.
- Marzy, by w przyszłości skakać przez przeszkody - zdradza matka chłopca.
- Atos jest taki kochany. Chciałbym być przy nim codziennie - mówi Dominik, tuląc się do kuca. Jego mama przekonuje, że odkąd jej dziecko zaczęło dosiadać zwierzę, stało się znacznie pogodniejsze. - Pani w przedszkolu już na niego nie narzeka, że rozrabia. W domu także częściej się śmieje. Znalazł pasję - cieszy się kobieta.
O pasji do koni mówi także pan Zbigniew, ojciec 11-letniego Łukasza, który od urodzenia cierpi na autyzm.
- To trudna choroba. Syn w ogóle nie mówi - podkreśla pan Zbyszek.
Uważa, że samo obcowanie z koniem sprawia, że Łukasz częściej się uśmiecha. - Sam też kocham zwierzęta. To wspaniałe istoty, które dają tyle pozytywnej energii - mówi mężczyzna.
Waldemar Dziadowiec, szef bolęcińskiej fundacji "Wesoły Smoczek", zaznacza, że nie zawsze potrzebne są specjalistyczne ćwiczenia wykonywane na koniach, by hipoterapia przynosiła efekty.
Jak godziny ćwiczeń
- Samo obcowanie z koniem, jego dotyk czasem daje więcej niż godziny ćwiczeń - przekonuje Dziadowiec, porównując hipoterapię do dogoterapii. - Tam dzieciaki także tylko głaszczą, przytulają psy. To wystarcza - mówi.
Rok temu, gdy otwierał zajęcia w stadninie koni, na hipoterapię przychodziły trzy niepełnosprawne osoby. Dziś jest ich przeszło 70.
Każde dziecko przez około pół godziny ma kuca tylko na wyłączność. Za darmo. Hipoterapeutki oprowadzają dzieci wokół stadniny, pokazując przy okazji urokliwe zakątki i pobliski staw. Widoki są piękne, a mnóstwo zieleni i kilkanaście innych koni, które mieszkają w stajni, działa odprężająco.
- Każde dziecko może do nas przyjechać. Jeśli chorych maluchów przybędzie, dokupimy koniki - przekonuje Waldemar Dziadowiec. Pani Edyta, mama Dominika, i pan Zbigniew, ojciec Łukasza, twierdzą, że efekty hipoterapii przeszły ich najśmielsze oczekiwania.a
Hipoterapia
Hipoterapia to rodzaj rehabilitacji psychoruchowej, w której pomaga koń.
Stosowana jest zarówno u dzieci, u młodzieży, jak i u dorosłych. Terapia niepełnosprawnych z zastosowaniem metody hipoterapii obejmuje głównie osoby niepełnosprawne ruchowo, sensorycznie i umysłowo. Dobroczynne dla zdrowia skutki kontaktu z koniem znane były już w starożytności; jako metoda leczenia pojawiły się w nowoczesnej medycynie w latach 50.-60. XX w., zwłaszcza w neurologii, ortopedii i psychiatrii. Celem terapii z koniem (z elementami jazdy konnej) jest przywrócenie pacjentom sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie.
Działanie hipoterapii
Koryguje postawę ciała, reguluje napięcie mięśniowe.
Kontakt z przyrodą działa motywacyjnie. Podczas zajęć na koniu doskonali się równowagę, koordynację, orientację w przestrzeni. Poznaje się schemat własnego ciała, uczy się poczucia rytmu. Hipoterapia zwiększa poczucia własnej wartości,a zmniejsza zaburzenia emocjonalne.
Rozwija też pozytywne kontakty społeczne. Szczególną cechą hipoterapii są możliwości pracy z dziećmi autystycznymi, ponieważ osoby autystyczne i konie wykazują wiele podobieństw w postrzeganiu, reagowaniu i porozumiewaniu się.
Gdzie na hipoterapię
W powiecie chrzanowskim i olkuskim jest wiele stadnin koni, w których specjaliści prowadzą hipoterapię. M.in. w Bolęcinie, przy ul. Wczasowej 1, gdzie hipoterapię prowadzi fundacja Wesoły Smoczek (tel. 608-038-040) oraz Klub Jeździecki "Szarża" Mikołaja Reya (tel. 501 35 80 83). W Libiążu niepełnosprawne dzieci mogą obcować z końmi w Szkółce Jeździeckiej "Tęcza" przy ul. Sosnowej 4, tel. 513 382 735. Hipoterapia jest również prowadzona w Płazie pod Chrzanowem przez Dom Pomocy Społecznej przy ul. Wiosny Ludów 4, tel. 3 6131242. W powiecie olkuskim zajęcia prowadzone są m.in. w Ośrodku Hipoterapii Rekreacji Konnej w Trzyciążu przy ul. Milonki 52, tel. 691 517 672. Hipoterapia jest też w Wolbromiu prowadzona przez koło Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym, tel. 32 647 28 80.
