Po zakończeniu II wojny światowej, która uświadomiła ludzkości, do jakiej miary zła doprowadza człowieka nienawiść i chęć panowania jednych nad drugimi, włożono wiele wysiłku, by przekonać wszystkich ludzi dobrej woli do budowania pokoju i troski o jego trwałość.
Dziś wiemy, że ani propaganda komunistyczna skupiająca się na deklaracjach, na wymuszanych demonstracjach pokojowych, ani stworzenie silnej gospodarki w jednoczącej się Europie, nie były w stanie zapobiec wojnom. W samej Europie wojska radzieckie najechały Węgry i Czechosłowację, a pokoju nie było ani w Azji, ani w Afryce, ani w Ameryce.
Wszyscy zapomnieli o tym, że pokój zaczyna się w ludzkim sercu i wyrasta z prawdziwego i szczerego poczucia własnej godności i uszanowania godności drugiego człowieka, kimkolwiek on by był, oraz na stworzeniu mu godnych warunków życia. Takiego pokoju nie buduje się wyłącznie układami, a tym mniej równowagą zbrojeń, ale tylko pracą człowieka nad samym sobą i na budowaniu mostów życzliwości między ludźmi.
Zaniedbanie pracy nad wartościami, które ludzi łączą, a zwłaszcza ich otwarte zwalczanie, najpierw przez ateistyczny komunizm, a następnie przez skrajne postawy laickości w wydaniu republikańskim, stało się przyczyną prześladowań i wojen religijnych we współczesnym świecie, a ich głównymi poszkodowanymi są chrześcijanie.
W Polsce ich ofiarą w czasach okupacji niemieckiej padła taka liczba chrześcijan, że nie można się jej doliczyć. Spośród nich w 1984 r. Kościół katolicki kanonizował ojca Maksymiliana Kolbego, w 2000 r. beatyfikował 11 sióstr nazaretanek zamordowanych w 1943 r. przez gestapo w Nowogródku, a potem, w 2004 r., beatyfikował 108 męczenników polskich - ofiary II wojny światowej, wśród nich 3 biskupów, 57 księży diecezjalnych i 26 zakonnych, 3 alumnów seminariów duchownych, 7 braci zakonnych, 8 sióstr zakonnych i 9 świeckich. Zaś w 2010 r. pierwszą ofiarę komunizmu w Polsce - ks. Jerzego Popiełuszkę.
Na tę listę zapisują się od 5 grudnia 2015 r. dwaj duchowni z Krakowskiej Prowincji Franciszkanów: ojciec Zbigniew Strzałkowski z Zawady pod Tarnowem i ojciec Michał Tomaszek z Łękawicy koło Żywca. Czym zasłużyli, by Kościół powszechny uznał ich za męczenników? Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Oni poświęcili swoje życie Bogu, by głosić Ewangelię i pomagać ludziom będącym w potrzebie. Byli też gotowi oddać swoje życie w obronie wiary.
Od 1989 r. podjęli misję ewangelizacyjną w ubogim rejonie Peru w parafii Pariacoto, do której należały 73 wioski, rozsiane po górskim terenie, trudno dostępnym. Zżyli się z miejscową ludnością, uczyli ich żyć po Bożemu, ale też pomagali w czym mogli, w budowie dróg, w elektryfikacji wsi, w doprowadzaniu wody do mieszkań, dbali o chorych i biednych.
Siostra zakonna Berty Hernandez, która współpracowała z misjonarzami i została porwana wraz z nimi z klasztoru, pytana o motywy zabójców powiedziała, że według nich: „Poniżali lud, rozdzielając żywność pochodzącą od imperialistów, że religia jest opium dla ludzi, że głosząc pokój i podejmując działania ewangelizacyjne i charytatywne usypiają lud po to, aby masy nie podejmowały zrywu rewolucyjnego”. Widać zatem, że każdy złoczyńca zawsze znajdzie jakieś usprawiedliwienie popełnionej zbrodni.
Więcej o męczennikach str. 16-17
============04 Autor tekstu str. 2 (3495468)============
Tadeusz Pieronek
biskup
