Rada Miejska w Kalwarii Zebrzydowskiej wycofała się z procedowania uchwał. Decyzja zapadła w czwartek (17.12.2020) na sesji RM. Przewodniczący kalwaryjskiej rady Piotr Janusiewicz na początku obrad złożył wniosek o poddaniu pod głosowanie zmiany porządku obrad, zakładający wykreślenie dwóch uchwał, dotyczących Mikołaja Zebrzydowskiego.
Ostatecznie głosami 14:1 rajcy zrezygnowali z głosowania na tymi projektami.

Przypomnijmy. W tym roku, w sierpniu, Kalwaria Zebrzydowska uznała świętego Jana Pawła II za patrona miasta. Od tego czasu lokalni samorządowcy zgłaszali nowe, coraz to bardziej dziwne pomysły.
Najpierw burmistrz Kalwarii Zebrzydowskiej Augustyn Ormanty ogłosił, że chce uczynić świętym marszałka wielkiego koronnego Mikołaja Zebrzydowskiego, założyciela tego miasta:
Pragnę, aby wielka postać fundatora Kalwarii Zebrzydowskiej, gorliwego obrońcy Kościoła Katolickiego, uzyskała dekret o heroiczności cnót, co byłoby rozpoczęciem jego procesu beatyfikacyjnego. Jego wiara i oddanie winny być dla nas wzorem
tłumaczył.
Potem do tego projektu uchwały dopisano kolejny, jeszcze dziwniejszy. Dotyczyła on wniosku o... ekshumację ciała Zebrzydowskiego, magnata pochowanego 400 lat temu na Wawelu. Chodziło o przeniesienie jego szczątków i ponownego pochówku w bazylice przy klasztorze w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Kalwaria promuje się Zebrzydowskim
W 2020 r. powstał film „Polska Jerozolima”, który stanowi cześć projektu „Zebrzydowski 2020”. Projekt został zrealizowany z inicjatywy Fundacji Wiara i Prawda oraz sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej. Producentów wsparły finansowo samorządy: kalwaryjski i województwa małopolskiego, a także ministerstwo kultury. Wykonano też medal, a dokładnie kopię oryginału z 1601 roku z wizerunkiem Zebrzydowskiego.
Kim był Mikołaj Zebrzydowski?
Kalwaria Zebrzydowska została założona przez Mikołaja Zebrzydowskiego, wojewodę krakowskiego, marszałka wielkiego koronnego i marszałka Trybunału Głównego Koronnego. W 1602 r. Zebrzydowski podpisał akt fundacyjny klasztoru, do którego sprowadził Bernardynów. Kontrowersje budził fakt, że samorządowcy chcieli wyświęcenia Zebrzydowskiego, który był też autorem słynnego Rokoszu Zebrzydowskiego, czyli buntu przeciwko królowi Zygmuntowi III Wazie w latach 1606–1607. Buntownicy domagali się od króla m.in. zmuszenia do wygnania jezuitów i cudzoziemców z Polski.
