Walerian Tumanowicz. Urodzony w 1884 r. w Rumunii. Ormianin, żołnierz Legionów Polskich w latach 1914-1920. Następnie oficer Wojska Polskiego. W czasie okupacji organizator i inspektor Inspektoratu Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej w Mielcu (1940-1944). W latach 1945-46 działał w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj (formacja zbrojna polskiego podziemia antykomunistycznego), a następnie w WiN, aresztowany 22 września 1947. W czasie procesu powiedział: "Z krwi jestem Ormianinem, z duszy i przekonań Polakiem... Wraz z mlekiem matki wyssałem nienawiść do Związku Sowieckiego".
Józef Ostafin. Urodzony w 1894 r. w Sułkowicach. Jako ochotnik wstąpił do Legionów. Po ich rozwiązaniu wcielono go do wojska austriackiego. Upozorował własną śmierć, po czym pod fałszywym nazwiskiem wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu niepodległości brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Poseł IV i V kadencji Sejmu RP. Podczas II wojny światowej rozpoczął w Krakowie działalność konspiracyjną. Był żołnierzem AK. W 1944 r. trafił do organizacji NIE, gdzie wkrótce został zastępcą komendanta obszaru krakowskiego. Po zakończeniu wojny był członkiem WiN. Schwytany przez bezpiekę 10 września 1947 r. został skazany na śmierć.
Alojzy Kaczmarczyk. Urodzony w 1896 r. w Paczółtowicach. Żołnierz Legionów. Uczestnik wojny z bolszewikami. Przed wojną zajmował stanowiska urzędnicze starostów i wicewojewodów. W 1939 r. aresztowany przez Niemców. Zwolniony w styczniu 1940 r. przyjechał do Krakowa, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną w AK. W 1943 roku został awansowany do stopnia podpułkownika i objął stanowisko szefa wydziału wojskowego Okręgu Kraków Armii Krajowej. W lecie 1944 r. przebywał w Warszawie, po upadku powstania jako cywil został wywieziony do obozów koncentracyjnych w Niemczech. W 1945 r. został członkiem WiN. Aresztowany we wrześniu 1946 r.
