Rozbiórka zniszczonej przez Niemców Wielkiej Synagogi
W nocy z 29 na 30 listopada 1939 roku Niemcy zburzyli Wielką Synagogę. Na fotografii (ok. 1940 roku) widoczni są więźniowie KL Auschwitz przy pracach rozbiórkowych
Niemiecki nakaz rozbiórki zgliszcz Wielkiej Synagogi w Oświęcimiu
Niemiecki burmistrz Oświęcimia zobowiązał do wykonania nakazu Radę Żydowską pod groźbą surowej kary.
Deportacje ludności żydowskiej z Oświęcimia
W 1940 roku Niemcy rozpoczęli deportacje Żydów do obozów pracy.
W marcu i kwietniu 1941 roku Żydzi zostali wysiedleni z Oświęcimia do gett: w Będzinie, Chrzanowie i Sosnowcu. Stamtąd w 1943 roku zostali wywiezieni do KL Auschwitz-Birkenau, gdzie prawie wszystkich zamordowano.
Zdjęcie wykonanie w 1941 roku podczas wysiedlania ludności żydowskiej z Oświęcimia.
Zdjęcie Żydów prowadzonych pod eskortą niemieckich żołnierzy wykonał Andreas Kasza, informator gestapo.
Czasy powojenne
Na zdjęciu z ok. 1949 roku od prawej: Rozalia Körbel, Zosia Körbel ze swoją córką Frydzią oraz Zofią Mrozińską, przyjaciółką Rozalii, Oświęcim ok. 1949. Rozalia urodziła się w 1942 roku i razem z rodzicami, Maurycym i Marią, przeżyła wojnę.
Z ponad 8 tysięcy oświęcimskich Żydów, Zagładę przeżyły pojedyncze osoby.
27 stycznia 1945 roku Armia Czerwona wyzwoliła miasto oraz KL Auschwitz. Jednym z pierwszych kroków ocalałych, poza poszukiwaniem bliskich, była próba ponownego zorganizowania życia społecznego.
Sytuacja bliska wojnie domowej, przypadki antysemityzmu, oraz poczucie osamotnienia uniemożliwiały powrót do normalnego życia w komunistycznej Polsce, zmuszając ocalałych do emigracji. Na początku lat 60. XX w. wyjechały z Oświęcimia ostatnie rodziny żydowskie.
