Bunkier Sztuki
Dawniej Biur Wystaw Artystycznych - budynek zaprojektowała Krystyna Tołłoczko-Różyska. Charakterystyczna fasada wykonaną z betonowych odlewów drewnianych szalunków to pomysł Stefana Borzęckiego i Antoniego Hajdeckiego. Dziś znaczną część brutalistycznej bryły Bunkra Sztuki przysłania altana kawiarniana.
Główne wejście do budynku pomyślano jako trakt prowadzący wprost z Plant.
Otwarta w 1965 roku galeria sztuki współczesnej powstała w opozycji do sąsiadującego z nim secesyjnego Pałacu Sztuki i jest jedynym w obrębie Plant budynkiem brutalistycznym. Kraków lat 60. nie był do końca przychylnie nastawiony do takiej ingerencji w zabytkową tkankę miasta, budowie obiektu towarzyszyły ogromne kontrowersje.
W ostatnich latach budynek przeszedł pierwszą od czasu budowy modernizację.
Dom Stu Balkonów, ul. Retoryka 4
Kompozycja balkonów - w czasach, gdy budynek powstawał, a ukończony został w 1961 r. - niespotykana w Krakowie dała mu popularną nazwę.
Budynek wyróżnia nie tylko mnogość balkonów, wpisany został w pierzeję ulicy, w sąsiedztwo kamienic z końca XIX w. oraz z okresu międzywojennego. W okolicy znajdują się, m.in. XIX-wieczne perły architektury projektu Teodora Talowskiego. Budynek zaprojektował Bohdan Lisowski.
"Dom stu balkonów" wpisany został na Małopolską Listę Dóbr Kultury Współczesne.
Biprostal
Zbudowano go w 1965 roku i przez kolejne ćwierć wieku 15-piętrowa konstrukcja była najwyższym budynkiem Krakowa, przez co dach wykorzystywany był jako centrum nadawcze, a jego neon widać było z daleka.
Budynek zaprojektowali architekci należący do Biprostalu: Marek Wrześniak i Piotr Czapczyński. Południową ścianę zdobi mozaika autorstwa Celiny Styrylskiej-Taranczewskiej. W czasie remontu budynku w 2011 roku padł pomysł, by ją zdemontować. Na szczęście, tak się nie stało, charakterystyczna ozdoba Biprostalu trafiła do rejestru zabytków, została zrewitalizowana i można ją wciąż podziwiać choćby z okien tramwaju. Mozaika ta była jedną z pierwszych w Krakowie tego typu ozdób znajdujących się na elewacji budynku i jedną z największych w Polsce.
Nazwę zawdzięcza budynek firmie Biprostal, która do 1985 roku zajmowała cały wieżowiec, dziś wciąż znajdują się w nim biura Biprostalu, ale część jest wynajmowana.
Budynek Biprostalu dał nazwę grupie literacko-towarzyskiej, do której należeli: Wisława Szymborska, Ewa Lipska, Marta Wyka, Joanna Salamon, Barbara Czałczyńska, Kornel Filipowicz, czyli zaprzyjaźnieni ze sobą twórcy, którzy pod koniec lat 60. mieszkali w okolicy Biprostalu.
Blok Francuski, os. Centrum B 8
Zaprojektowany został przez Kazimierza Chodorowskiego. Budynek stanął w 1959 roku naprzeciw Bloku Szwedzkiego, zwany był wówczas "blokiem eksperymentalnym".
Jego budowa realizowana była z użyciem nowej technologii betonów odpowietrzanych. Natomiast przydomek "francuski" zawdzięcza awangardowo urządzonym wnętrzom lokali handlowo-usługowych na parterze. Swoją siedzibę miało tu biuro turystyczne Orbis i Klub PTTK oraz salon meblowy.
Charakterystyczne były także widoczne w elewacji podziały konstrukcyjne, okrągłe zewnętrzne słupy oraz istniejące do dzisiaj gięte szyby w narożnikach parteru.
