FLESZ - Dozór sanitarny zamiast kwarantanny po kontakcie z zakażonymi "Deltą"
Nowych patronów w Krakowie mają od teraz trzy skwery, jedno rondo i jedna ulica. Swoją ulicę ma Maria Orwid. Z wnioskiem o nazwanie imieniem Marii Orwid jednej z ulic w obrębie Szpitala Uniwersyteckiego, łączącej ulicę Wielicką z ul. Macieja Jakubowskiego, wystąpiła Alicja Zioło. Maria Orwid urodziła 23 lipca 1930 roku w Przemyślu, zmarła 9 lutego 2009 r. w Krakowie. Straciła znaczną część rodziny w Holokauście. Po wojnie przeprowadziła się do Krakowa. Po studiach medycznych, jako jedna z pierwszych kobiet w Polsce, zdecydowała się zająć psychiatrią. Wraz ze swoim mentorem, Antonim Kępińskim, prowadziła badania i terapię byłych więźniów obozów koncentracyjnych – były to pierwsze w świecie prace dotyczące traumy poobozowej. W 1978 r. założyła w Krakowie pierwszą polską Klinikę Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, którą kierowała do 2000 r. Była wielką zwolenniczką wielowymiarowej pomocy pacjentom, angażowała w pracę profesjonalistów różnych specjalności. Zabiegała o tolerancję i pluralizm, udzielała się społecznie w wielu organizacjach.
Rondo im. Janusza Kurtyki
Z wnioskiem o nazwanie imieniem Janusza Kurtyki ronda położonego w ciągu ul. Wita Stwosza wystąpił radny miasta Krakowa Adam Kalita. Janusz Kurtyka urodził się 13 sierpnia 1960 r. w Krakowie, zmarł 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku. Polski historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, w latach 2005-2010 prezes Instytutu Pamięci Narodowej. Był absolwentem III Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Krakowie. Ukończył studia historyczne o specjalności nauczycielskiej na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ. Jesienią 1980 r. znalazł się wśród założycieli NZS na swoim wydziale, brał udział w organizowanych przez zrzeszenie protestach. Od 1997 do 2001 r. pracował jako nauczyciel historii w V Prywatnym Liceum przy ul. Smoleńsk w Krakowie. Od lutego 2002 r. był profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Przemyślu (od 2006 r. Państwowej Wyższej Szkole Wschodnioeuropejskiej). W latach 1989-2000 pełnił funkcję przewodniczącego koła NSZZ „Solidarność” krakowskich placówek Instytutu Historii PAN. Od 2008 r. był członkiem Stowarzyszenia "NZS 1980". Po utworzeniu IPN został pierwszym dyrektorem oddziału w Krakowie.
Skwer im. Tajnej Organizacji Nauczycielskiej
Z wnioskiem o upamiętnienie Tajnej Organizacji Nauczycielskiej wystąpił Związek Nauczycielstwa Polskiego Okręg Małopolski. Skwer, który ma upamiętniać organizację, jest położony na obszarze, którego użytkownikiem wieczystym jest Akademia Górniczo-Hutnicza. Władze uczelni zaopiniowały pozytywnie propozycję nazwania skweru leżącego na jej terenie przy ul. Czarnowiejskiej, w pobliżu najnowocześniejszego kompleksu budynków AGH.
Skwer im. gen. Franciszka Ksawerego Latinika
Inicjatorem upamiętnienia postaci gen. Franciszka Ksawerego Latinika poprzez nazwanie jego imieniem skweru przy ul. Piastowskiej był Jerzy Rieger. Franciszek Ksawery Latinik urodził się 17 lipca 1864 r. w Tarnowie, zmarł 29 sierpnia 1949 r. w Krakowie. Polski wojskowy, pułkownik piechoty cesarskiej i królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego. Od 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W styczniu 1919 r. dowodził obroną Śląska Cieszyńskiego przed ofensywą czeską. Od lutego do sierpnia 1920 r. był wojskowym przedstawicielem rządu polskiego w sporze o Śląsk Cieszyński. W czasie bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 r. był wojskowym gubernatorem stolicy oraz dowódcą 1. Armii, z którą odpierał bolszewickie uderzenie na przedpolach miasta. W 1921 r. objął dowództwo garnizonu w Przemyślu. Przeszedł w stan spoczynku w 1925 roku po wejściu w konflikt z piłsudczykami.
Skwer im. Ozjasza Thona
Gmina Wyznaniowa Żydowska w Krakowie wystąpiła z wnioskiem o nazwanie skweru przed wejściem do Synagogi Tempel imieniem Ozjasza Thona. Abraham Ozjasz Thon urodził się 13 lutego 1870 r. we Lwowie, zmarł 11 listopada 1936 r. w Krakowie. Polski rabin, działacz syjonistyczny, socjolog, kaznodzieja, publicysta. Poseł na Sejm Ustawodawczy i następnie Sejm II RP I, II i III kadencji. Po studiach osiadł w Krakowie, gdzie od 1897 r. pełnił funkcję rabina w postępowej synagodze Tempel. Był prezesem Organizacji Syjonistycznej Zachodniej Galicji, a następnie Małopolski Zachodniej i Śląska, członkiem Komitetu Wykonawczego Światowej Organizacji Syjonistycznej, przywódcą "Et Liwnot". Był również czołowym twórcą ruchu syjonistycznego w Galicji.
