Studniówka 2024. Polonez to swego rodzaju rozmowa w tańcu. "I nie biegajmy w polonezie"

- Polonez, polski taniec narodowy, w grudniu ubiegłego roku został specjalnie uhonorowany – znalazł się na liście niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Do czego to zobowiązuje?
Ta decyzja powoduje, że polonez powinien być teraz przez Polaków wzięty pod szczególną ochronę i opiekę – w takim sensie, że powinno się organizować więcej wydarzeń, w czasie których polonez będzie prezentowany oraz praktykowany. O polonezie ma teraz być głośno. Strategia promocji i rozwoju poloneza (którą sama przygotowałam, a było to warunkiem wpisu na listę na UNESCO) polega na tym, że wszystkie wykonania powinny być coraz bardziej doskonałe. A przy tym należy przygotować działania, które będą pomagały instruktorom jeszcze lepiej wykształcić się w polonezie, a także będą pomagać im w edukacji uczniów, którzy są przed studniówkami.

- Jesteśmy właśnie w okresie balów studniówkowych, a więc w czasie, kiedy polonez jest najczęściej i obowiązkowo tańczony. Na co warto zwrócić uwagę młodym ludziom, by dobrze w nim wypadli?
Nic nie działa tak dobrze jak prezentacje, na których można się wzorować. Tutaj warto skierować prośbę do różnych ośrodków w całej Polsce, które mogłyby dołączać pokazy polonezowe do różnych wydarzeń w przestrzeni publicznej, gdzie każdy mógłby takiego poloneza zobaczyć i doszkolić się. W bezpośrednim przygotowaniu uczniów wiele zależy od instruktorów, którzy je prowadzą. Dobór takich osób powinien być bardziej świadomy, tak by wykonanie poloneza było na poziomie. Bo młodzież, gdy ma coś narzuconego, może to wykonywać bardzo różnie… Aczkolwiek muszę powiedzieć, że w momencie samego występu, przeżywania studniówki, gdy już wszyscy są ubrani bardzo elegancko – nagle jednak się okazuje, że ten polonez ma w sobie magię i wszyscy bardzo się mobilizują, żeby zatańczyć go z godnością, uroczyście. Ale trzeba też tym młodym dać narzędzia. I tutaj postulowałabym po pierwsze dłuższy okres przygotowań do poloneza – nie na ostatnią chwilę i z założeniem, że przecież wszyscy znają poloneza, więc coś tam zatańczymy.

- Czyli kiedy powinno się zacząć ćwiczyć?
Trzeba dać szansę młodym ludziom, bo też jedni mają lepszy słych, inni gorszy… Warto by wprowadzić poloneza na zajęciach z wu-efu, na przykład w ostatnim roku szkoły. Tak, żeby przynajmniej raz w tygodniu uczniowie mieli ćwiczenia, które będą przygotowywały do tańczenia, które będą pozwalały na doskonalenie kroków, figur. Wtedy może przyjść specjalny instruktor i zaproponować jakąś bardziej skomplikowaną choreografię, dzięki której efekt będzie zdecydowanie ciekawszy, a ten polonez będzie wyzwaniem dla młodych ludzi.

- A czy jest jakiś sposób dla spóźnialskich, żeby jeszcze teraz, szybko nauczyć się poloneza?
Tak. Można na przykład sięgnąć do edukacyjnych programów, które zostały przygotowane przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Na stronie instytutu są do znalezienia odcinki wideo nauki tańca, gdzie prezentowane są różne figury poloneza. Warto zaglądnąć też na YouTube – ja polecam polonezy Cracovii Danza, których wiele znajduje się w sieci. Można zobaczyć, jak to wygląda w wykonaniu w różnych strojach i różnych stylach.

- Część maturzystów na studniówkach skupia się w tańczeniu poloneza prawie wyłącznie na uginaniu kolana przy akcencie na "raz"…
A czasem jeszcze nie do końca młodzież trafia na ten pierwszy akcent na początku każdego taktu. Dlatego polecam słuchanie polonezów, żeby nauczyć się też tego rytmu, tych momentów, w których należy wykonać ugięcie w kolanie. Trzeba też pamiętać o tym, że obowiązuje nas dostosowanie stylowe postawy, trzymania ręki. I również pamiętajmy o tym, że jeżeli będziemy mieć opanowany krok, to będziemy mogli się skupić na naszej partnerce lub partnerze i ten polonez będzie tańcem, w którym prezentujemy się swobodnie.

- A nie jakbyśmy zdawali egzamin.
No właśnie. Żeby to nie było sztuczne i sztywne. Elegancja w tym tańcu wiąże się z pewną swobodą, z tym, że automatycznie wykonujemy ten krok, który jest bardzo związany z muzyką, płynny. Wtedy też figury przechodzą płynnie jedna w drugą, co ogląda się z przyjemnością.

- O czym jeszcze trzeba pamiętać?
Wcześniej warto przećwiczyć ten taniec w butach studniówkowych, żeby sprawdzić, jak w nich wykonuje się nam ugięcie i wyciągnięcie nogi do przodu w pierwszym kroku. Przy tańczeniu dziewczyny powinny pamiętać o przytrzymaniu długiej sukienki przy wykonywaniu kroków do tyłu, żeby ona nikomu nie wplątała się pod nogi. No i trzeba pamiętać, że polonez jest swego rodzaju prezentacją każdego i wszyscy patrzą wtedy nie tylko na to, jak się porusza, ale też wygląda.

- Co robić z rękami, w którą stronę patrzyć i czy się uśmiechać?
Panowie muszą pamiętać, że jedna ręka ma być położona z tyłu na dole pleców, a drugą ręką prowadzą damy. Pamiętajmy o tym, żeby nie ciągnąć swoich partnerek, także nie wyciągać ich rąk za bardzo do góry. A jednocześnie ma to być trzymanie, a nie tylko ułożenie rąk. Ręka pań powinna układać się nad suknią lub trzymać długą suknię. Polonez to jest swego rodzaju rozmowa w tańcu, dlatego możemy zwracać się do siebie. Nie tańczymy z osobami jak z kukiełkami po boku. Kiedy wykonujemy figury, patrzymy na siebie i możemy się do siebie elegancko i miło uśmiechać, na zasadzie kontaktu z wszystkimi. Bo to jest taniec prowadzący do wspólnoty, polonez łączy. Pamiętajmy też o tym, że to jest taniec, który powinien wyglądać jak układ bardzo płynny. Powinniśmy unikać huśtania w nim. I nie biegajmy w polonezie. Jeżeli mamy np. figurę typu bramki i przechodzimy pod rękami, to pamiętajmy, że cały czas musimy być bardzo związani z muzyką. Dziki bieg, żeby wykonać następną figurę, zrywa cały układ i magię tego tańca.

Rozmawiała Małgorzata Mrowiec

Dlaczego pory roku wpływają na nasz nastrój?