Święty Kamil de Lellis (1550 - 1614 r.)

Święty Kamil, zanim został świętym, prowadził dosyć hulaszczy tryb życia. Do tego stopnia nie odmawiał sobie rozrywek, że zaprzepaścił cały majątek. Jako żebrak wylądował na ulicy, a gdy prosił o jałmużnę przed kościołem kapucynów w Manfredonii, zaproponowano mu pracę przy budowie kapucyńskiego klasztoru. Ten moment odmienił życie Kamila i zaprowadził go na ścieżkę do świętości - gdy udało mu się wyleczyć rany pozostałe po wcześniejszym życiu, przyjął święcenia kapłańskie. Ślubował całkowite oddanie się i niesienie pomocy ludziom chorym.

Święty Ignacy Loyola (1491 - 1556 r.)

Święty Ignacy Loyola jest ojcem założycielem zakonu jezuitów, wpisującego się w nurt kontrreformacji. Młodzieńcze życie upływało mu jednak na hazardowych grach oraz częstych pojedynkach, fascynowały go także wojna i dworska sława. Prowadził również bogate życie erotyczne i nie stronił od różnego rodzaju rozrywek. Jako 30 latek wziął udział w bitwie o Pampelunę, gdzie 20 maja kula armatnia przeleciała mu pomiędzy nogami, mocno go raniąc. W trakcie rekonwalescencji w szpitalu, gdy poprosił o lekturę, otrzymał Vita Christi Ludolfa z Saksonii, co też zapoczątkowało proces jego nawrócenia.

Henryk II Święty (978 - 1024 r.)

Święty to nie tylko przydomek - Haneryk rzeczywiście został kanonizowany. Władca jednak nie kierował się wartościami duchowymi w pierwszej kolejności, lecz interesem politycznym. Po koronacji udał się na wyprawę wojenną, podczas której spustoszył ziemie Hermana ze Szwabii. Było to pierwsze, lecz nie ostatnie tego typu posunięcie. W trakcie swoich rządów Henryk prowadził liczne wojny, w których setki ludzi straciło życie.