Tarnów. Spektakl o Wincentym Witosie w sobotę w auli Wyższego Seminarium Duchownego. Wejściówki są bezpłatne!

Tytuł spektaklu nawiązuje do trzykrotnego kierowania Radą Ministrów przez Witosa.

- Poprzez sztukę „Trzy razy On” pragniemy pokazać jego niezłomny charakter i poczucie odpowiedzialności za sprawy narodu, które są godne naśladowania – podkreślają twórcy.

Autorem scenariusza oraz reżyserem spektaklu jest Leszek Zduń, aktor i reżyser pochodzący z małopolskich Myślenic. W roli Witosa wystąpi Sebastian Ryś, w obsadzie znaleźli się m.in. także: Tomasz Osica, Marceli Borowiec, Maciej Wyczański, Joanna Kwiatkowska-Zduń, Marta Dylewska.

Gościnnie na scenie wystąpi także Zespół Pieśni i Tańca Swojacy z Wierzchosławic.

Spektakl w auli WSD grany będzie dwukrotnie. Pierwszy rozpocznie się o godz. 18, a drugi o 20. Na ten późniejszy dostępne są jeszcze bezpłatne wejściówki, które rezerwować można pod adresem: [email protected]

Patronat honorowy nad wydarzeniem objęli wicepremier Władysław Kosiniak-Kamysz, oraz wojewoda Krzysztof Klęczar.

"Gazeta Krakowska" jest medialnym patronem widowiska.

Wincenty Witos urodził 21 stycznia 1874 r. w przysiółku Dwudniaki, należącym do podtarnowskiej wsi Wierzchosławice.

W 1908 roku wybrano go do galicyjskiego Sejmu Krajowego, a w 1911 roku – do parlamentu w Wiedniu. Po rozłamie w PSL w 1913 roku stanął na czele umiarkowanego PSL „Piast”. W październiku 1918 roku stanął na czele Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie – pierwszego ciała niezależnego od Austriaków.

W odrodzonej Polsce Witos był trzykrotnie premierem. Po raz pierwszy w lipcu 1920 r., w czasie ofensywy bolszewickiej. Wydał wówczas odezwę do chłopów, nawołując ich do wsparcia obrony kraju. Był gorącym orędownikiem reformy rolnej.

Do ostatecznego kształtu reformy w postaci ustawy z 1925 roku przyczynił się, zawierając jako szef „Piasta” „pakt lanckoroński” z endecją i stając na czele gabinetu większości narodowo-chłopskiej, czyli Chjeno-Piasta.

Trzeci raz został premierem na początku maja 1926 roku. W 1930 roku poparł Centrolew opowiadający się przeciw ograniczaniu demokracji przez sanację.

Skazany na półtora roku w niesławnym procesie brzeskim, wyemigrował do Czechosłowacji, skąd wrócił na krótko przed wybuchem wojny.

Podczas okupacji był inwigilowany przez Gestapo i przejściowo uwięziony, jego córka została osadzona w obozie koncentracyjnym.

W 1945 r. odmówił współpracy z władzami sowieckimi, zmarł 31 października tego roku w Krakowie. Pochowany został na cmentarzu w Wierzchosławicach.

W tarnowskim "ogrodniku" nie boją się mówić o transplantacji!