Tarnowskie Góry są na liście UNESCO! Kopalnia srebra, cynku i ołowiu światowym dziedzictwem

Sami chyba do końca nie wierzyli, że to się dzieje naprawdę. Włosi, Chorwaci, Brytyjczycy, Francuzi, ba, nawet Japończycy, po ogłoszeniu wyniku, że ich propozycja została zaakceptowana, ściskali się, wiwatowali, dziękowali, wygłaszali płomienne przemowy. W polskiej delegacji radość była co najmniej umiarkowana. Płomiennych mów – żadnych.

Dopiero długą chwilę po ogłoszeniu decyzji Zbigniew Pawlak, wiceprezes Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej, był w stanie powiedzieć: – Tarnowskie Góry są w UNESCO.

ZOBACZ KONIECZNIE
CO ZNALAZŁO SIĘ NA LIŚCIE UNESCO? OTO 28 KONKRETNYCH MIEJSC

CZYTAJ KONIECZNIE
TARNOWSKIE GÓRY JAKO PIERWSZE MIASTO WOJ. ŚLĄSKIEGO NA LIŚCIE UNESCO

To było już po tym, jak we foyer centrum kongresowego w Krakowie odszedł na bok, by ukryć łzy wzruszenia. O wiele większa euforia zapanowała w tej samej chwili na rynku w Tarnowskich Górach, gdzie na wielkim telebimie obserwowano decydujące obrady z Krakowa.

– W XVIII wieku Goethe powiedział, że jesteśmy na rubieżach państwa. Dzisiaj wiem, że jesteśmy w środku świata – dodał Pawlak.

Za tym prestiżowym wpisem stoją skromni ludzie z Tarnowskich Gór, społecznicy

Zatem, żeby nie było wątpliwości: w niedzielę, 9 lipca 2017 r., o godz. 13, w Krakowie zapadła jedna z najważniejszych dla Tarnowskich Gór i woj. śląskiego decyzja ostatnich lat. Zabytkowa Kopalnia Srebra, Sztolnia Czarnego Pstrąga, a także 26 innych obiektów i miejsc (tzw. artefaktów) zostało wpisanych na prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jako pierwsze miasto w woj. śląskim i 15. obiekt (lub zespół obiektów) w Polsce. I nie szkodzi, że na tej liście jest już na całym świecie ponad 1050 obiektów. Bo wpis to prawdziwy prestiż, choć nie daje szczególnej ochrony.

Być może radość naszej delegacji była umiarkowana dlatego, że poprzedzająca decyzję o wpisaniu na listę światowego dziedzictwa dyskusja nie dawała gwarancji, że wniosek zostanie zaakceptowany.

Rekomendacja ICOMOS (to Międzynarodowa Rada Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych) była co najmniej średnio przychylna. Na szczęście poparły nas kraje – członkowie komitetu UNESCO. Być może dlatego, że był to jeden z najbardziej skomplikowanych wniosków w historii UNESCO. A być może dlatego, że za tym prestiżowym wpisem stoją skromni ludzie z niewielkiej, choć ambitnej miejscowości, położonej 30 km na północ od Katowic.

Wniosek o wpis na listę dziedzictwa przygotowali bowiem członkowie Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej, organizacja, która opiekuje się kopalnią srebra i Sztolnią Czarnego Pstrąga. Zaś w ich szeregach to zasługa wyjątkowo skromnego Zbigniewa Pawlaka, który oburza się za każdym razem, kiedy nazywa się go ojcem sukcesu. Ale formalnie do komitetu UNESCO przesłało wniosek Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w imieniu Polski.

Prace nad nim trwały kilka lat, kosztowały 200 tys. zł. W przeważającej części pochodziły ze środków własnych stowarzyszenia, czyli naszych opłat za bilety wstępu do kopalni i sztolni. W nagrodę jest szansa na podwojenie liczby turystów i prestiż. Doświadczenie innych wpisanych na listę zabytków pokazuje, że w kolejnym po wpisie roku liczba gości rośnie o 30 proc. Co dalej? Miasto czeka pewnie najazd turystów. SMZT już zdradza, że prócz sztolni i fragmentu podziemnej kopalni dostępnych dla turystów, chce też udostępnić podziemną stację wodociągową Staszic, gdzie na głębokości 70 m znajduje się maszyna parowa.
Tarnowskie Góry to jedyna tegoroczna nominacja do listy UNESCO z Polski.

20 lat po powodzi tysiąclecia na Śląsku