Tłumy pożegnały Mieczysława Kozłowskiego. Zamordowany Żołnierz Wyklęty spoczął na cmentarzu w Rzykach [ZDJĘCIA]

FLESZ - Krótsza kwarantanna, eksperci chwalą decyzję

Pogrzeb Mieczysława Kozłowskiego w kościele św. Jakuba w Rzykach miał charakter państwowy. Został on pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wnuczka siostry Kozłowskiego Marta Dzieci przed mszą św. odebrała odznaczenie z rąk wicewojewody małopolski Zbigniewa Starca.

- Składamy do grobu szczątki podporucznika Mieczysława Kozłowskiego. W ten sposób państwo polskie wypełnia swoją powinność wobec żołnierza, który walczył i oddał życie za niepodległą Rzeczpospolitą. (...) Prawie 50 lat musieli Polacy znosić sowieckie zniewolenie. Prawie pół wieku musieliśmy walczyć o odzyskanie suwerenności. Ponad 73 lata rodzina Mieczysława Kozłowskiego czekała, by godnie pochować w jego rodzinnych Rzykach legendarnego dowódcę partyzanckiego. Dziś wreszcie nastał ten dzień - napisał w liście Jarosław Szarak, prezes Instytutu Pamięci Narodowej.

Zobacz zdjęcia z uroczystości w Rzykach

Mieczysław Kozłowski (1923-1947)

Mieczysław Kozłowski urodził się 4 października 1923 r. w Rzykach. Ukończył pięć klas szkoły powszechnej. Pracował jako ślusarz. W 1940 r. związał się z Tajną Organizacją Niepodległościową. Wywieziony przez Niemców na roboty przymusowe, został następnie aresztowany, ale zdołał uciec z transportu, unikając postawienia przez sądem doraźnym w Wiedniu. Po powrocie w rodzinne strony wstąpił do Oddziału Partyzanckiego „Orzeł Biały” NOW-AK. Odniósł rany w walkach z Niemcami o Maków Podhalański, prowadzonych przez Oddział Partyzancki „Surowiec” (Oddział Rozpoznawczy 23 Dywzji Piechoty AK) oraz Armię Czerwoną. Zagrożony aresztowaniem przez NKWD uciekł z sowieckiego szpitala polowego i wrócił do konspiracji. Utworzył oddział, którym jako „Żbik” dowodził do października 1945 r. Ujawnił się jako żołnierz Oddziału Partyzanckiego „Surowiec” AK. Nękany przez bezpiekę ponownie nawiązał kontakt z NOW-NZW i w lutym 1946 r. przyjął pseudonim „Bunt”, stając na czele oddziału partyzanckiego „Błysk”, który wkrótce wszedł w stryktury Armii Polskiej w Kraju.

22 sierpnia 1946 r. wpadł w zasadzkę zorganizowaną w Świdnicy na Dolnym Śląsku przez wadowicki Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. 4 grudnia 1946 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie, na sesji wyjazdowej w Wadowicach, skazał go na karę śmierci. Został zamordowany w więzieniu Montelupich w Krakowie 17 stycznia 1947 r. Ciało pogrzebano potajemnie na cmentarzu Rakowickim. Szczątki odnaleziono w 2018 r. podczas prac Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN.