ZDERZENIE Z EKSTRAKLASĄ NA PLUS
Jeśli były znaki zapytania, jak Wisła poradzi sobie w starciu z drużyną z ekstraklasy, to ten mecz pokazał, że może teza iż byłoby jej łatwiej grać z zespołami z tego poziomu niż z I-ligowcami nie jest pozbawiona prawdy. Uważamy jednak, że to wciąż zbyt mała próbka, żeby powiedzieć, że ten skład, który dzisiaj ma „Biała Gwiazda” z cała pewnością poradziłby sobie w ekstraklasie. Takie myślenie, jeśli Wiśle uda się awansować, mogłoby okazać się zgubne i już teraz warto przed nim przestrzegać.

KLUCZ TKWIŁ W DRUGIEJ LINII
Dlaczego Wisła wyglądała w przekroju całego meczu lepiej od Widzewa? Klucz tkwił w drugiej linii, a przede wszystkim w dwóch zawodnikach - chodzi o Marca Carbo i Kacpra Dudę. Zagrali po prostu bardzo dobrze, często neutralizując ofensywne zapędy łodzian, ale też uruchamiając ofensywę „Białej Gwiazdy”.

TRZEBA WIEDZIEĆ, KIEDY MOŻNA RYZYKOWAĆ
Błąd Alvaro Ratona z drugiej połowy dogrywki, gdy Widzew strzelił gola, który nie został ostatecznie uznany, niech będzie dla wszystkich w Wiśle nauczką. Tak, można ryzykować przy wyprowadzaniu piłki spod swojej bramki, ale zawsze, absolutnie zawsze trzeba to ryzyko wyważyć i nie decydować się na piłkarską brawurę. Tym razem się udało, kolejnym może kosztować bardzo dużo.

SĘDZIA NIE MIAŁ NAJLEPSZEGO DNIA
Środowy mecz prowadził Damian Kos i trzeba powiedzieć sobie jasno, że nie miał dobrego dnia, a kontrowersjami obdzielilibyśmy pewnie kilka meczów. Zacznijmy od dwóch najważniejszych, czyli podyktowania rzutu karnego dla Widzewa oraz uznania bramki dla Wisły na 1:1. W pierwszej sytuacji arbiter podjął decyzję korzystną dla łodzian, w drugiej dla krakowian. Nie były to łatwe sytuacje. Przy karnym - podyktowanym ostatecznie po analizie VAR - wiślacy mogą podnosić, że to nie była sytuacja z gatunku czarno-białych, a faul Alana Urygi, jeśli był, to bardzo miękki i można się zastanawiać czy nadawał się do zmiany decyzji z boiska. Widzewiacy będą natomiast podnosić, że przy strzale Angela Rodado w polu karnym na spalonym był Igor Łasicki, a jego udział w akcji był czynny, bo starł się z Mateuszem Żyro i nawet lekko go odepchnął. Dlatego podstawy to tego, by gola nie uznać z cała pewnością były i gdyby taką decyzję podjął sędzia, na pewno by się z niej wybronił. Uznał jednak, że starcie Łasickiego z Żyrą nie wpłynęło ostatecznie na okoliczności zdobycia bramki przez Rodado i wskazał na środek boiska. Czy to był stuprocentowy błąd? Im dłużej oglądamy powtórki tym wątpliwości mamy coraz większe. Na pewno była to natomiast największa kontrowersja meczu. Na tych dwóch sytuacjach się jednak nie kończy, bo nie można przejść obojętnie obok dwóch sytuacji, w których poszkodowanym był Dawid Szot. Powiedzmy sobie wprost wejścia piłkarzy Widzewa kwalifikowały się na czerwone kartki. Trafiali wyprostowaną nogą na wślizgu w nogę wiślaka. A kuriozum było, że w jednej z tych sytuacji arbiter odgwizdał jeszcze faul… Szota. Były też sytuacje, gdy Szymon Sobczak był przytrzymywany w polu karnym przez obrońców Widzewa, bez reakcji arbitra. Dlatego podkreślmy - sędzia miał słabszy dzień, ale mylił się w obie strony, nie faworyzował ani Wisły, ani Widzewa.