Czy Kroczek udźwignie ciężar?
Na siedem kolejek przed końcem sezonu nastąpiła zmiana trenera. Jacka Zielińskiego zastąpił Dawid Kroczek, absolutny debiutant na tym poziomie. Zieliński w 27 kolejkach wywalczył z zespołem 29 punktów, co daje 1,07 punktu na mecz, Kroczek w siedmiu spotkaniach – 10, co daje 1,42 pkt. na spotkanie. I trzeba zaznaczyć, że nowy trener miał bardzo trudny terminarz – mecze z Jagiellonią, Lechem, Śląskiem na wyjeździe, Górnikiem i Rakowem u siebie. Ale podołał zadaniu. Z roli „strażaka” wywiązał się znakomicie, ale jak będzie teraz, gdy będzie musiał przygotować zespół do sezonu? Tego nikt nie wie. Na pewno zasłużył na to, by dać mu szansę, niemniej jego misja była obarczona bardzo dużym ryzykiem. Udało się, co nie znaczy, że w dłuższym okresie będzie to działało. Poczekajmy jednak na mecze w nowych rozgrywkach.
Brak dyrektora? Duże ryzyko
Kluby ekstraklasy mają swoich dyrektorów sportowych, ludzi odpowiedzialnych za kształtowanie polityki transferowej. Prezes Cracovii Mateusz Dróżdż uznał, ze nie potrzebuje takiego człowieka, choć zatrudniał dyrektorów, którzy zajmują się czymś innym. Komitet transferowy tworzy on, trener, szef skautingu i szef Akademii. Z ocenami poczekajmy na okienko transferowe, ale przydałby się człowiek, który odpowiadałby długofalowo za sprawy kadrowe. Żeby nie było takiego „przerobu” jak za kadencji trenera Michała Probierza, który jednocześnie był odpowiedzialny za transfery i sprowadził do klubu ponad 50 zawodników. Wielu z nich okazało się trafionymi ruchami, ale równie wielu całkowicie nieudanymi. Przez ponad 2 lata odpowiadał za transfery wiceprezes Stefan Majewski. To za jego przyczyną grają w Cracovii Benjamin Kallman, Virgil Ghita, Jani Atanasov, Paweł Jaroszyński, Arttu Hoskonen, Sebastian Madejski, Patryk Makuch czy Andreas Skovgaard – podstawowi piłkarze czy Kacper Śmiglewski, obecnie kontuzjowany. Oczywiście, można mieć też do Majewskiego zastrzeżenia, ale patrząc z perspektywy, jego transfery się bronią.
Poprawa frekwencji
Cracovia broniła się przed spadkiem, zawodziła, a mimo to wiosną zrobiła się moda na „Pasy”. Na pięciu ostatnich meczach krakowian u siebie była dobra frekwencja – na każe spotkanie przychodziło przynajmniej 10 tys. kibiców. To spory sukces nowych władz i działań marketingowych, które miały na celu przyciągnąć publikę na stadion. Piłkarze nie rozpieszczali fanów – z 17 meczów na własnym boisku wygrali tylko pięć. To bardzo słaby wynik. Na szczęście kibice nie obrazili się na zawodników. Fani marzą jednak, by przeżywać pozytywne emocje, a nie tylko te związane z walką o utrzymanie. Kibic Cracovii ma stalowe nerwy, to człowiek wystawiony na ciężką próbę. Kształtuje ona charakter, ale też zniechęca. Kilka niespodzianek – jak wygrane u siebie z Legią, Rakowem czy Górnikiem nie może zamazać szarego obrazu.
Psycholog potrzebny od zaraz
Trener Jacek Zieliński obruszał się na sugestie dotyczące włączenia do sztabu pierwszego zespołu psychologa. Ale kolejny sezon potwierdza tę tezę, że taki specjalista jest wręcz niezbędny. Zespół, który w zgodnej opinii fachowców i kibiców powinien grać co najmniej w środkowych regionach tabeli, walczył prawie do końca o utrzymanie. A miał w swoim składzie reprezentantów Finlandii, Gruzji, Macedonii Północnej i naszej młodzieżówki. Potrafił wygrywać z czołówką ligi: 3:1 w Białymstoku, 2:0 z Legią, 2:0 z Rakowem, 5:0 z Górnikiem, ale równie łatwo tracił punkty z outsiderami. Z 18 możliwych do zdobycia punktów z późniejszymi spadkowiczami Cracovia ugrała zaledwie 6, wygrywając tylko jeden mecz (z ŁKS-em w Łodzi 2:0). To mówi wszystko. „Pasy” nie umiały grać spotkań, w których były faworytami. Podobnie było też z drużynami z dolnej polowy tabeli – porażka i remis z Puszczą, tylko remisy z Koroną, Stalą Mielec i Piastem Gliwice. To materiał do przemyśleń na przyszłość.
