ZESPÓŁ ŹLE ZBUDOWANY
Wisła Kraków miała źle zbudowaną kadrę na rozgrywki I ligi. Ten zespół miał możliwości, ale zbyt często nie potrafił tego pokazywać. Brakowało serii, regularności, a momentami drobne problemy w trakcie jednego czy drugiego meczu powodowały, że drużyna nie była w stanie się już podnosić. I liga to dość mordercze rozgrywki i często w nich większą wartość ma wytrwałość, konsekwencja niż piłkarskie fajerwerki. A forma Wisły falowała przez cały sezon bardzo mocno.

PROBLEM MENTALNY DRUŻYNY
Ten zespół miał ogromny problem mentalny. Nie poradził sobie z tym ani trener Radosław Sobolewski, ani później Albert Rude. To była taka drużyna na ładną pogodę, a gdy rodził się problem, zespół często sobie nie radził. No i kwestia podejścia do poszczególnych meczów. Pod kierunkiem Sobolewskiego przynajmniej jeszcze przytrafiały się tak efektowne mecze jak z Arką Gdynia (5:1) czy Zniczem Pruszków (6:2). W przypadku Rude nie było ani jednego tak dobrego spotkania w lidze. Jedynie w Pucharze Polski zespół nagle przemieniał się nie do poznania. I to jest pod kierunkiem hiszpańskiego szkoleniowca duży zarzut. No bo skoro dało się tak grać z Widzewem, Piastem czy Pogonią, to dlaczego nie dało się w lidze? Rude nie był w stanie tego wyegzekwować.

MOŻNA BYĆ CIERPLIWYM, ALE…
Można się zgodzić z Jarosławem Królewskim, że zwalnianie trenerów co kilka miesięcy to jest jakieś wariactwo i w normalnie budowanym klubie nie powinno mieć miejsca. Prezes Wisły dużo jednak ryzykował w zimie, gdy zatrudnił Alberta Rude i przelicytował. Hiszpan zdobył co prawda Puchar Polski, ale jeśli popatrzeć na całokształt, to trudno było złapać się o jakiś element, który mógłby wskazywać, że to pójdzie w dobrym kierunku. Poszczególni piłkarze grali wiosną słabiej niż jesienią. Poza Angelem Rodado oczywiście. Dziwne były niektóre wybory hiszpańskiego trenera, jak choćby wystawienie Mikiego Villara na prawej obronie, gdy każdy kto zna ten zespół w minimalnym stopniu, wiedział, że akurat bronić ten Hiszpan nie potrafi. Rok temu, gdy Wisła przegrała baraże, obrońcy pozostawienia Radosława Sobolewskiego na stanowisku, mogli znaleźć wiele argumentów. A to, że miał serię siedmiu kolejnych wygranych, a to, że rundę wiosenną wygrał w cuglach i że jeśli utrzyma poziom, to w kolejnych rozgrywkach poprowadzi Wisłę do awansu. Jakie argumenty przemawiały teraz za Albertem Rude? Przecież wiosną drużyna, niewiele zmieniona, wyglądała znacznie gorzej niż jesienią. A co do wspomnianej cierpliwości przy trenerach, to można jedynie pobawić się w co by było gdyby… To teoria oczywiście nie do sprawdzenia, ale coś nam się wydaje, że gdyby Radosław Sobolewski nie podał się jesienią do dymisji, to przynajmniej te baraże by zrobił. I niech to też będzie nauczką dla tych, którzy tak szybko ferują ostateczne wyroki w stosunku do poszczególnych szkoleniowców.

INWESTYCJA W DANE
Dobrze, że Wisła inwestuje w bazę danych, w pracę nad tym, ale nie może to być cel sam w sobie. Dobrze to opisał na swojej prezentacji trener Kazimierz Moskal, który ujął to w taki sposób, że korzystanie z danych, statystyk może być pomocne, ale nie może przesłaniać najważniejszego - tego, co dzieje się na boisku. Odnosimy wrażenie, że Wisła ma momentami problem ze sprzedawaniem pomysłu na samą siebie, na inwestycje w bazy danych itp. Gdyby rzeczywiście mocniej wskazywano, że to narzędzie pomocne, a nie nadrzędne, pewnie byłoby to wszystko przyjmowane z większą życzliwością, bez tej częstej szyderki, która pojawia się szczególnie po nieudanych meczach. Mimo wszystko Wisła nie powinna oczywiście schodzić z obranej drogi unowocześniania swoich baz danych. I pamiętać trzeba, że zmiana trenera nie musi oznaczać w tej kwestii jakiejś rewolucji w klubie. Bo przecież pewne idee, projekty buduje się dla klubu właśnie i na lata, a nie dla jednego czy drugiego szkoleniowca.