58 lat temu w Oświęcimiu z pompą otwarto obecną siedzibę szpitala. Historia oświęcimskiej lecznicy jest jednak dłuższa. Zdjęcia archiwalne

22 lipca był w PRL-u datą obchodów Święta Manifestu Lipcowego, które stanowiło okazję, jak to w tamtych latach do otwierania ważnych placówek. Taką bez wątpienia był dla Oświęcimia szpital, który oficjalnie oddano do użytku 22 lipca 1965 roku. Uroczystość odbyła się z udziałem wiceministra zdrowia i wielu innych ważnych oficjeli. Inwestycja rozpoczęła się w 1961 roku.

- W dniu 29 kwietnia 1961 r. wmurowano kamień węgielny pod budowę pawilonu głównego i akt erekcyjny - przypomina szpital.

Budowa została zaplanowana na okres 5 lat, czyli tzw. pięciolatkę i przebiegała zgodnie z planem. W nowym szpitalu było wówczas 436 łóżek.

W latach okupacji Niemcy uruchomili szpital w zajętym budynku Zakładu Salezjańskiego. Był przeznaczony dla Niemców. Polacy mieli bardzo ograniczony dostęp.

W opracowaniu historycznym byłego zastępcy dyrektora placówki Jana Moskala można znaleźć informacje, że w roku 1951 r. po generalnym remoncie i adaptacji pałacyku z XIX wieku w Rajsku uruchomiono w nim szpital na 56 łóżek obejmujących dwie specjalności — oddział chorób wewnętrznych oraz oddział chirurgiczny.

- W niedługim czasie w byłych budynkach inwentarskich uruchomiono oddział położniczy, gdzie w prymitywnych warunkach wśród dużych trudności odbierano porody, wykonując równocześnie zabiegi około położnicze oraz załatwiając nagłe przypadki ginekologiczne - pisał Jan Moskal.

Kolejne lata przynoszą w wyniku potrzeb, starań władz i dyrekcji szpitala możliwość lokalizacji w budynkach salezjanów w Oświęcimiu, gdzie przeniesiono z Rajska oddział położniczy, a także wewnętrzny i dziecięcy.

W latach 50. pojawiły się pierwsze inicjatywy budowy nowego szpitala.