Wizja niebieskich stworków zamieszkujących średniowieczny las zrodziła się w umyśle belgijskiego rysownika Pierre'a Culliforda, znanego jako Peyo. Kiedy stworki zyskały popularność w całej Europie, Peyo założył studio filmów animowanych, które zajęło się realizacją filmów animowanych. Światową sławę zdobył jednak dopiero cykl, w stworzenie którego zaangażowała się amerykańska firma Hanna-Barbera, znana z serii o misiu Yogim. Nakręcony w latach 1981 - 1989 cykl został najpierw zaprezentowany w NBC, dopiero potem trafił do Europy i do Polski (u nas otrzymał świetny dubbing). Serial opowiada o przygodach niebieskich stworzeń zwanych Smerfami. Ich wrogiem jest zły czarnoksiężnik Gargamel (niezapomniany głos: Wiesław Drzewicz), który z kotem Klakierem i asystentem Nicponiem próbuje je złapać i... zjeść. Wyprodukowano 256 odcinków kreskówki, na które składa się 421 epizodów. Smerfy były wyświetlane w ponad trzydziestu krajach.
Pierwsza seria przygód dwóch rezolutnych chłopców powstała w latach 1963 - 1964. Inicjatorem produkcji i pomysłodawcą postaci był nieżyjący już Władysław Nehrebecki. Pierwowzorami Bolka i Lolka byli jego synowie - Jan i Roman. Nehrebecki był również jednym ze współzałożycieli Studia Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej.
Schemat każdego odcinka był podobny. Bolek i Lolek poznają dzięki lekturze lub telewizji jakiegoś wyjątkowego bohatera. Zainspirowani jego niezwykłymi czynami, próbują je odwzorować w swym własnym życiu. Oczywiście nie zawsze się to udaje - stąd komizm sytuacyjny. Chłopcy nie mieli bowiem głosu - wydawali tylko pojedyncze dźwięki, jak okrzyki czy śmiech. Czasem towarzyszył im mały piesek bez imienia. Bolek był nieco zarozumiały, lubił się popisywać, a Lolek przeciwnie - dobroduszny, ugodowy i trochę naiwny. Z czasem twórcy serialu dodali chłopcom koleżankę - Tolę - jednak jej pojawienie się na ekranie nie wzbudziło entuzjazmu widzów. Cd. na str. 14-15
Serial wystartował 2 października 1962 r. Jacek i Agatka były to dwie pacynki, które zaprojektował Adam Kilian, jeden z najwybitniejszych scenografów teatru lalki w Polsce, grafik popularnego niegdyś pisma dla dzieci "Płomyczek".
Głosu obojgu bohaterom użyczyła aktorka Zofia Raciborska, która odtwarzała również postać Pani Zosi - sąsiadki Jacka i Agatki. Autorką scenariusza i dialogów była sama Wanda Chotomska, ceniona autorka wierszy i opowiadań dla dzieci i młodzieży. Emisja serialu nie trwała długo - powstało tylko osiem odcinków, ale były one wielokrotnie powtarzane. Tytułowy bohater Jacek zainspirował jednego z pacjentów szpitala dziecięcego w Konstancinie do pomysłu nagradzania dorosłych odznaczeniem od dzieci. To wtedy redakcja "Kuriera Polskiego" ogłosiła ogólnopolski konkurs, dzięki któremu powstał "Order Uśmiechu". Jego laureatami zostali m.in. twórcy serii - Kilian i Chotomska.
Największy przebój wśród Wieczorynek emitowanych w latach 80. Oparty na książce niemieckiego pisarza Waldemara Bonselsa wydanej w 1912 r. Jej przeniesienia na ekran podjęli się producenci z Austrii, Niemiec, Portugalii, Hiszpanii, Kanady i Japonii. Za realizację byli odpowiedzialni azjatyccy rysownicy - stąd jego bohaterowie przypominali postacie z typowej dla tamtejszej kultury popularnej formy anime. Premiera serialu odbyła się w 1975 roku, wyemitowano jego 52 odcinki.
Główną bohaterką była energiczna pszczółka Maja, która przeżywała przygody na wiejskiej łące. To dawało twórcom pretekst do przemycenia wiedzy biologicznej o owadach. Każdy z nas pamięta postacie drugoplanowe - trutnia obżartucha Gucia, groźną pajęczycę Teklę, sowizdrzała konika polnego Filipa czy obytą w świecie mysz Aleksandra.
Tytułową piosenkę, śpiewaną w oryginale przez Karela Gotta, w polskiej wersji językowej wykonywał Zbigniew Wodecki.
