Kamera wielkoformatowa to mój świadomy wybór pewnej postawy, także życiowej

Wiem, że wystawa to pokłosie wyjazdów do Galicji z kamerą wielkoformatową ...
Kamera wielkoformatowa była w czasach pierwszej wojny profesjonalnym standardem. Osobiście używam jej we wszystkich ważniejszych projektach artystycznych nieprzerwanie od 25 lat.

Dlaczego wybór padł na taki sprzęt?
Początkowo była to chęć powrotu do źródeł fotografii, która wraz z narodzinami aparatów cyfrowych stała się elitarną alternatywą wobec masowości obrazowania wszystkiego. Taka kamera jest najmniej agresywnym narzędziem obrazowania, nie da się tym nikogo ustrzelić, pochwycić bez jego świadomej zgody. Trzeba też mieć niezbędną wiedzę i cierpliwość, by się tym w ogóle posługiwać. Co ważne, sam wykonuję wszystko od początku aż do wykonania kopii, unikając jakichkolwiek ingerencji czy manipulacji. To nie anachronizm, lecz świadomy wybór pewnej postawy - także życiowej.

Na wystawie prezentowane będą fotografie cmentarzy galicyjskich. Jeśli będą te ż z Gorlickiego, to które?
Z cmentarza gorlickiego będą pokazane dwie fotografie, nie da się więcej przy tak małej wystawie. A jej wielkość zdeterminowana jest względami czysto technicznymi, także kosztami wykonania, oprawy czy przewiezienia zdjęć z Paryża... Moją ambicją nie było stworzenie dokumentacji historycznej, lecz zarejestrowanie unikalnego charakteru i klimatu tych obiektów.

Czy ma Pan jakieś powiązania z Gorlickiem: czy to rodzinne, a może po prostu sentymentalne?
Urodziłem się w Dynowie, a więc mam galicyjskie korzenie. A Beskid Niski odwiedzam z moją francuską małżonką regularnie od 15 lat, ponieważ znajdujemy tam wszystko to, czego zaczyna brakować gdzie indziej. Mieszka tam też pokaźna grupa twórców, z którymi się przyjaźnimy lub choćby tylko znamy. Naszym ulubionym miejscem jest gościniec Banica. Moje prace wystawiałem także w Gorlicach. Ta wystawa będzie moją drugą indywidualną w tym mieście.

Rozmawiała: Halina Gajda