„Klątwa”
Maja Wolny
Powieść

„Klątwa” Mai Wolny powinna się znaleźć walizce przed wyjazdem do Kazimierza – to właśnie tam rozgrywa się akcja powieści. Mieszkająca w Kazimierzu autorka ożywiła stare miejskie zapiski dotyczące procesu Reginy Zaleskiej, mieszkanki Kazimierza oskarżonej o czary. Głównym świadkiem w sprawie oskarżonej o czary był jej 9-letni syn Jakub.
Bohaterem „Klątwy” jest ksiądz Jakub Zaleski, proboszcz kazimierskiej parafii. Poznajemy go w momencie, gdy zostaje oskarżony przez mieszkańców Kazimierza o to, że ciążąca na nim klątwa, stała się przyczyną zarazy pustoszącej miasto. Rozgorączkowany tłum żąda głowy proboszcza, zanim jednak ten trafi na szubienicę, słuchamy jego spowiedzi życia, opowieści o klątwie.

„Nic się nie działo”
Tomasz S. Markiewka
reportaż

„Markiewka na kanwie opowieści babki tworzy mikrohistorię, która może mieć więcej wspólnego z prawdą historyczną niż niejedno hasło na koszulce z husarzami czy wzniosła przemowa podczas obchodów odzyskania niepodległości” – zapowiada książkę wydawnictwo Czarne.
Osiemdziesiąt lat. Tyle minęło od zakończenia II wojny światowej. W tym czasie zaszło w Polsce kilka rewolucji: gospodarcza, technologiczna, kulturowa. Osiemdziesiąt lat to niemal całe życie jednej kobiety.
Anna Markiewka, z domu Salachna, babka autora, przywołuje swoje wspomnienia i jakby niechcący opowiada o Polsce – zarówno tej, którą widziała przez okno w przyciasnej izbie, jak i tej, która zaprosiła kobiety do biur, fabryk i polityki.

„Poli Raksy twarz”
Krzysztof Tomasik
biografia

Najprawdopodobniej jest w Polsce najbardziej rozpoznawalną aktorką. Rola ślicznej sanitariuszki Marusi dała jej nieśmiertelność, choć dla samej aktorki stała się przekleństwem, także w życiu prywatnym. Nieśmiertelność przyniosła jej też fraza z songu zespołu Perfect, ale i ta „Poli Raksy twarz”, za którą „każdy by się zabić dał” była przekleństwem. Piękną aktorkę a obsadzano w rolach niezbyt pogłębionych psychologicznie postaci.
A wszystko zaczęło się przypadkiem. „ Gdy jadła śniadanie w barze mlecznym, dojrzał ją niezawodnym okiem fotoreportera Piotr Barącz” – taki komentarz towarzyszył pierwszej sesji zdjęciowej Poli Raksy, która ukazała się w piśmie „Dookoła Świata”. Był rok 1960, a 18-letnia Pola Raksa była studentką pierwszego roku wrocławskiej polonistyki, miała też za sobą pierwsze doświadczenia teatralne w kółku dramatycznym MDK.
W kwietniu tego roku aktorka skończyła 81 lat, ale od dawna nie przeczytacie Państwo w tabloidach doniesień z jej życia, choć w 2003 czytelnicy „Super Expressu” nazwali ją najpiękniejszą ze wszystkich polskich blondynek. Dwadzieścia lat temu aktorka zniknęła bowiem z życia publicznego, nie udziela wywiadów, nie gra w filmie i teatrze, wyprowadziła się z Warszawy. Dziś nie wiadomo nawet jak wygląda Poli Raksy twarz, od dwóch dekad nie pozwala się fotografować.
Krzysztof Tomasik skrupulatnie prześledził losy i dokonania artystyczne Poli Raksy głównie sprzed „Czterech pancernych”, badając fenomen jednej z najbardziej rozpoznawalnych aktorek, przywołuje recenzje, wywiady prasowe. Oprócz zawodowej ścieżki aktorskiej „Poli Raksy twarz” to ciekawa opowieść o epoce, z wieloma smaczkami z okresu PRL-u, a także o funkcjonowaniu środowiska filmowego tamtego okresu.

„Empuzjon”
Olga Tokarczuk
powieść
„Empuzjon” to pierwsza powieść Olgi Tokarczuk po otrzymaniu Nagrody Nobla, w jednym z wywiadów pisarka wyznała, że jej nowa książka miała być nawiązaniem do „Czarodziejskiej góry” Tomasza Manna.
W swojej najnowszej powieści Olga Tokarczuk "odsłania przed czytelnikami prawdy o świecie, których albo nie zauważamy, albo za wszelką cenę nie chcemy do siebie dopuścić" – zapowiada wydawca.
Do ukrytego wśród malowniczych górskich pejzaży pensjonatu przybywa student inżynierii wodno-kanalizacyjnej ze Lwowa - Mieczysław Wojnicz, by podratować zdrowie, a może nawet wyleczyć się z tuberculosis. W Pensjonacie dla Panów w Görbersdorf spotyka innych kuracjuszy: Longina Lukasa – katolika, tradycjonalistę z Królewca, Augusta Augusta – wiedeńskiego pisarza, filologa klasycznego i socjalistę, Waltera Frommera – teozofa i tajnego radcę z Breslau oraz Thilo von Hahna, studenta malarstwa z Berlina.