Nowa encyklopedia zbierająca wiedzę o Krakowie będzie obszerniejsza, dlatego najprawdopodobniej zostanie podzielona na dwa tomy
Browar Kraków
- 1946, po nacjonalizacji Browaru Krakowskiego i Fabryki Przetworów Słodowych J. Goetza, zakład p.n. B.K. przy ul. Lubicz 15–17 podporządkowano Centr. Zarządowi Przemysłu Fermentacyjnego w Zabrzu; 1951 powstały Krak. Zakłady Piwowarsko-Słodownicze, 1955–68 nastąpiła przebudowa i modernizacja browaru (zwiększono możliwości produkcyjne do 160 tys. hl piwa rocznie); 1968, po likwidacji Krak. Zakładów Piwowarsko-Słodowniczych, browar wszedł w skład Zakładów Piwowarskich w Okocimiu, przeprowadzono wtedy ponowną modernizację i zwiększono produkcję piwa do 230 tys. hl rocznie, zainstalowano też linię rozlewniczą sprowadzoną z NRD; w latach 70. nastąpił spadek produkcji do 130 tys. hl; 1988 rozpoczęto nowe inwestycje mające na celu podniesienie jakości wyrobów, sukcesy na targach krajowych odnosiło wówczas piwo Krak Pils; 1990 nastąpiła prywatyzacja Okocimskich Zakładów Piwowarskich i przekształcenie ich w spółkę akcyjną; przeprowadzono kolejną modernizację browaru oraz remont zabytk. budynków; z powodu lokalizacji w centrum miasta rozbudowa browaru była niemożliwa, dlatego skoncentrowano się na produkcji jednego gatunku piwa Jasne Mocne; 1996 gł. akcjonariuszem w spółce Okocim został duński koncern Carlsberg; 2000 browar zajmował powierzchnię ok. 2 ha (połowa pomieszczeń znajdowała się pod ziemią); roczna produkcja piwa wynosiła 200 tys. hl; posługiwał się najnowszymi technologiami, posiadał m.in. jedną z najnowocześniejszych w Polsce szwedz. kotłownię parową; 2001 koncern Carlsberg podjął decyzję o zakończeniu produkcji piwa w krak. zakładzie; 2011–16 na miejscu browaru prywatny inwestor wybudował kompleks mieszkaniowo-usługowo-biurowy p.n. Browar Lubicz (projektu krak. pracowni MOFO Architekci); 2015 uruchomiono restauracyjny Browar Lubicz, który warzy m.in. piwo Pszeniczne, Marcowe i Leżak.
Dymna Anna
(ur. 29 VII 1951 Legnica), aktorka, działaczka społeczna; od 1971 była żoną W. Dymnego (zm. 1978), żona K. Orzechowskiego; 1973 ukończyła studia na Wydz. Aktorskim krak. PWST; 1969 debiutowała w Teatrze im. J. Słowackiego w Kr. rolą Isi w Weselu S. Wyspiańskiego w reż. L. Zamkow, od 1973 w Starym Teatrze w Kr., gdzie jej pierwszymi rolami były: Dziewczyna w Dziadach A. Mickiewicza w reż. K. Swinarskiego i Kora w Nocy listopadowej Wyspiańskiego w reż. A. Wajdy; (...) współpracowała z Teatrem Telewizji, (...); wystąpiła w wielu filmach, m.in. jako: Barbara Radziwiłłówna w Królowej Bonie (reż. J. Majewski 1981), Maria Wilczur w Znachorze (reż. J. Hoffmann 1981), Katarzyna w Tylko strach (reż. B. Sass 1993), Małgorzata w Mistrzu i Małgorzacie wg M. Bułhakowa (reż. M. Wojtyszko 1988). Od 1990 wykłada w krak. PWST (ob. AST). Pomysłodawczyni i gospodyni działającego od 2002 Krakowskiego Salonu Poezji w Teatrze im. J. Słowackiego; 2003 powołała Fundację Anny Dymnej „Mimo Wszystko” zajmującą się pomocą osobom z niepełnosprawnościami intelektualnymi (m.in. od 2005 Festiwal Zaczarowanej Piosenki). Laureatka licznych nagród aktorskich (m.in. 1996, 1998, 1999 Złotej Maski w plebiscycie na najpopularniejszą krakowską aktorkę, Nagroda Honorowa za rok 2010 Rady krakowskiej Filii Fundacji Kultury Polskiej) i za działalność społeczną, doktor honoris causa Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie; odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pomnik Józefa Dietla
- na pl. Wszystkich Św., wg proj. X. Dunikowskiego, wykonany 1936, odsłonięty 8 X 1938 w 60 rocznicę śmierci J. Dietla, ufundowany przez Obywatelski Kom. Budowy i Zarząd Miejski; odlew z brązu przedstawia Prezydenta w todze rektora UJ z berłem w ręku, z głową zwróconą ku kościołowi Dominikanów; monumentalny posąg ustawiono na wysokim cokole w formie graniastosłupa, wykonanym z granitu wołyńskiego; pomnik odlano w pracowni braci Łopieńskich w Warszawie; 1954 odrestaurowano napisy; należy do najwybitniejszych dzieł sztuki pomnikowej w Kr.; 2019 zaplanowano zmianę otoczenia monumentu.
