Z maszynami jest tak, że trzeba je śrubka po śrubce rozkręcić i rozłożyć na części, żeby dopiero zacząć naprawiać. - Nieraz po wielu godzinach takiej zabawy zostaję z jedną śrubką w ręce i muszę zaczynać od początku - opowiada ze śmiechem Edward Lewek, ostatni już rzemieślnik w Gorlicach, który naprawia maszyny do szycia.
Warsztat powstał w 1995 roku. Wcześniej jego właściciel przez 18 lat pracował w Gliniku, oczywiście w fabryce.
- Jestem mechanikiem naprawy sprzętów biurowych, reperowałem zazwyczaj maszyny do pisania i liczenia - opowiada.- Byłem ostatnim z mojego działu, który odszedł z pracy w czasie ówczesnych reorganizacji - dodaje.
Zwolnienie z pracy nie załamało go i w tym samym dniu, w którym rozliczył się z fabryką, został „biznesmenem”. Jego warsztat, a może bardziej na miejscu byłaby tu nazwa: pracownia, mieści się nawet w tym samym budynku, w którym wcześniej pracował.
- Na początku robiłem to samo, co w poprzedniej pracy, tylko na swoim - relacjonuje.
Czas zmienia wszystko i tak też jest w interesie, jakim zajmuje się pan Edward. Maszyny do pisania z rynku zostały wyparte przez komputery ze swoimi edytorami tekstów i drukarkami. W małej pracowni na piętrze budynku, gdzie kiedyś była siedziba fabrycznych związków zawodowych, nastał czas maszyn do szycia.
- Trochę się na nich znałem, w fabryce była przecież spora szwalnia i mój dział się nimi zajmował - opowiada. - Jakieś doświadczenie w ich naprawie zatem już miałem.
Do Edwarda trafiają zarówno te nowoczesne, jak i stare, łuczniki, singery czy pfafy. Znowu wraca moda na szycie, z tym że rynek zalewają chińskie maszyny, które są podróbkami. Ludzie się na to nabierają, bo kojarzą, że to jest dobra marka. Kupują więc taką z napisem Zosia, Basia. Ale to nie jest łucznik! Tak samo singer. To była maszyna naprawdę dobra, a w tej chwili to jest zazwyczaj chińszczyzna.
Niedawno do jego pracowni zawitała ponad 80-letnia pani z maszyną do szycia. Sprzęt wyglądał jak kupa złomu.
- Dowiedziałem się od niej, że tę właśnie maszynę jej mama dostała w prezencie ślubnym i że musi zostać koniecznie naprawiona - opowiada Edward Lewek. - Maszyna miała być prezentem ślubnym dla kolejnej kobiety w rodzinie, wnuczki tej pani.
Edward ustawił maszynę na swoim warsztacie. Dłuższy czas się jej przyglądał. To był obraz nędzy i rozpaczy. Zaczęło się powolne zdejmowanie kolejnych warstw brudu. Spod niego wyłoniła się czarna, charakterystyczna farba i złoty napis.
Potem w ruch poszły śrubokręty i maszyna została rozebrana na części pierwsze. - Myślałem, że to będzie moja porażka, ale okazało się, że trzeba ją było tylko dokładnie oczyścić, każdą część oddzielnie - opowiada z uśmiechem. - Te stare maszyny są po prostu nie do zdarcia. Ta, po oczyszczeniu, wypolerowaniu, naoliwieniu i ponownym złożeniu, działała perfekcyjnie - dodaje.
Edward nie potrzebuje reklam. Twierdzi, że klientów ma, ponieważ doceniają jego ciężką pracę. - Dobry produkt wybroni się sam. U mnie nie ma miejsca na kombinowanie, bo klient siada w domu, zaczyna szyć i natychmiast weryfikuje moją pracę. Gdy maszyna jest dobrze naprawiona, to ludzie przekazują sobie takie informacje - zaznacza.
Smuci go jednak to, że ten zawód zanika. - Już prawie nikt tego nie robi. Gdy zaczynałem, było w Gorlicach z pięć takich małych firm, teraz zostałem już tylko ja - stwierdza.
Po Edwardzie mógłby warsztat przejąć jego syn, Paweł, skończył technikum elektroniczne i nawet czasem pomaga tacie w pracy.
- On jeszcze szuka swojej drogi, a ja go nie popędzam - mówi Lewek. - Jeśli kiedyś uzna, że to będzie dla niego dobry wybór, to mu oczywiście zrobię miejsce koło siebie - dodaje.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
