Antoni Kocjan (1902 - 1944), polski inżynier, konstruktor lotniczy szybowców, współpracownik wywiadu Armii Krajowej [/b]

Urodzony we wsi Skalskie (obecnie dzielnica Olkusza). Po ukończeniu w 1916 r. szkoły powszechnej, rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego w Olkuszu. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1923 r. zdał maturę, a następnie studiował na Politechnice Warszawskiej na wydziale elektrycznym i lotniczym i w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
W 1931 roku skonstruował swój pierwszy szybowiec szkolno-przejściowy „Czajka”, budowany następnie w serii w kilku odmianach.
19 września 1940 roku zatrzymany w łapance na ulicach Warszawy, został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz (nr 4267), z którego jednak został zwolniony po 10 miesiącach. Miał duży udział w rozpoznanie niemieckiego ośrodka badań rakietowych w Peenemünde oraz rozpracowanie wywiadowcze pocisków rakietowych V-2.

Awit Szubert (1839-1919), malarz, portrecista, fotografik, miał własne studio w Oświęcimiu

Wsławił się głównie jako pionier fotografii tatrzańskiej. Studiował malarstwo w Krakowie i Rzymie, we Włoszech też zainteresował się fotografią. W tajniki tej sztuki wprowadzali go wiedeńscy specjaliści Angererowie. Gdy wybuchło powstanie styczniowe przerwał naukę, służył w wojsku jako kurier; potem pracował we własnym studiu w Oświęcimiu, a następnie Szczawnicy, skąd przeniósł się do Krakowa (zakład przy Krupniczej 7). Nagradzany na światowych wystawach, syty sławy wrócił do Szczawnicy, gdzie pracował nad podniesieniem jakości emulsji oraz magnezji, stosowanej we fleszach; stamtąd wyruszał w Pieniny, Tatry i do Wieliczki (był pierwszym, który fotografował w kopalni soli). Za wydany przezeń album zdjęć z Tatr i Pienin król Włoch Hubert I obdarował go listem gratulacyjnym z załącznikiem w postaci brylantowej szpilki.

Emil Zegadłowicz (1888 - 1941), poeta, pisarz i dramaturg

Urodził się w Bielsku - Białej, a zmarł w Sosnowcu. Był synem Tytusa - profesora wadowickiego Gimnazjum. Wraz z rodziną zamieszkiwał w dworze w Gorzeniu Dolnym koło Wadowic. Był absolwentem Wadowickiego Gimnazjum. Znany jest jako poeta, pisarz i dramaturg oraz założyciel grupy artystycznej „Czartak”. Pełnił funkcję wykładowcy w Collegium Marianum na wadowickim Kopcu. W latach 1966 – 1981 był patronem wadowickiego Liceum Ogólnokształcącego. Zegadłowicz był bardzo płodnym twórcą. W swej twórczości lirycznej opiewał piękno górskiego krajobrazu, a zwłaszcza Beskidów. Do jego najsłynniejszych dzieł należą: Powsinogi Beskidzkie, Zmory, Motory oraz liczne tomiki poezji: Wrzosy, Martwe Morze, Godzina przed jutrznią, Żywot Mikołaja srebrem pisanego.

Franciszek Suknarowski (1912 - 1998), artysta rzeźbiarz, malarz

Urodził się w Wadowicach w 1912 r. Studia artystyczne odbywał w latach 1931-1936 na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem profesorów: Ksawerego Dunikowskiego i K. Sichulskiego. Już w czasach studenckich był związany z kręgiem artystycznym E. Zegadłowicza. Pierwszy raz wystawiał swoje prace w 1933 r. przy okazji obchodów jubileuszu twórczości E. Zegadłowicza. Do najważniejszych rzeźbiarskich realizacji z tego okresu należą: "Portret rzeźbiarza Wincentego Bałysa", "Portret matki", "Statua św. Józefa" (klasztor OO Karmelitów w Wadowicach), "Nimfa w kąpieli", "Jaszczur", "Akt kobiecy - rzut kulą". Po II wojnie Franciszek Suknarowski związał się ze szkolnictwem. Był nauczycielem w wadowickim liceum, a od 1950 r. wykładał rzeźbę w Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej i pełnił funkcję dyrektora Państwowego Ogniska Plastycznego. Powrót do aktywności twórczej zaowocował następującymi rzeźbami: "Proletariusz", "Wspólny cel", "Nokturn oświęcimski", "Ewa", "Pomnik E. Zegadłowicza", "Pomnik Armii Radzieckiej", "Macierzyństwo", "Statua Chrystusa", "Rzeźba Kopernika" i wiele innych.
Był członkiem grupy „Czartak II”, współzałożycielem Klubów Pracy Twórczej "Beskidy" i "Beskidnicy".