Co więcej, lansowane są poglądy i żądania skierowane do władz cywilnych, ale także do Kościoła, by zmienić definicję małżeństwa, a w konsekwencji także rodziny. Pewne środowiska laickie uważają, że indywidualna wolność, jaką powinien się cieszyć każdy, uprawnia ludzi do łączenia się w pary wedle własnego uznania i bez żadnych ograniczeń, bez Boga i bez Kościoła. Chodzi o tzw. związki partnerskie, o związki osób tej samej płci, o osoby rozwiedzione, które zawarły związek cywilny.
Związki te domagają się nie tylko ustawowego uznania w systemie prawa cywilnego, ale chcą, by były im przyznane wszystkie prawa, którymi cieszy się małżeństwo. I tu powstaje wielki problem społeczny, ponieważ każda z tych grup ma swoją specyfikę, a uznanie ich za małżeństwo byłoby otwarciem drzwi do innej cywilizacji, w której instytucje małżeństwa i rodziny straciłyby sens.
Byłoby to postępowanie wbrew prostej logice. Każdą rzecz należy nazywać po imieniu. Krzesło nie jest stołem ani szafą, choć są zrobione z tego samego materiału. Po to określamy je ich nazwą, by wiedzieć, o czym mówimy. Przecież konkubinat, wolne związki, związki osób homoseksualnych, lesbijek to nie jest małżeństwo. Trzeba je umocować w prawie cywilnym, bo takie związki istnieją i stanowią część społeczeństwa, ale niech się nie wstydzą nazywać po imieniu, a nie przybierają cudzej szaty.
Kościół katolicki uznaje za ważne tylko małżeństwo sakramentalne, w którym obydwie strony, tzn. kobieta i mężczyzna są prawnie zdolni do jego zawarcia, a więc nie są związani żadną przeszkodą zrywającą, wyrazili wolę zawarcia związku na całe życie z pełną świadomością i dobrowolnie, a ponadto z zachowaniem formy prawnej, której istotnymi elementami są: obecność upoważnionego kapłana lub diakona (jest świadkiem urzędowym) i obecność dwóch świadków zwykłych. Kobieta i mężczyzna są szafarzami sakramentu małżeństwa, kapłan lub diakon potwierdzają zawarcie związku w imieniu Kościoła i udzielają błogosławieństwa, włączając małżonków we wspólnotę Kościoła.
Nadzwyczajny synod biskupów, zakończony mszą św. na placu św. Piotra w Rzymie, podczas której beatyfikowano papieża Pawła VI, dokonał poważnej analizy sytuacji rodziny w dzisiejszym świecie. Na czoło obrad, według doniesień prasowych, wybiły się tematy: stosunek Kościoła do osób homoseksualnych i sprawa dopuszczenia do Komunii św. osób rozwiedzionych, które zawarły związek cywilny. Nie o tym i chyba nie przede wszystkim o tym mówiono na synodzie, który opracował dokument roboczy, przeznaczony do dalszej dyskusji, która pomoże zredagować końcowy dokument Kościoła w tej sprawie za rok na synodzie zwyczajnym.
Jak powstała myśl o zwołaniu takiego właśnie synodu? Wydaje się, że jej początku należy szukać w przemyśleniach i modlitwie abp. Bergoglio, który jest jednym z autorów końcowego dokumentu V Ogólnej Konferencji Episkopatów Ameryki Łacińskiej i Karaibów z 2007 r., pt. "Aparecida". Już jako papież Franciszek wydał adhortację Evangelii Gaudium - Radość Ewangelii, która jest bardzo zbieżna w treści z tekstem "Aparecida".
W obu dokumentach przyjmuje się, że Kościół współczesny jest zobowiązany do przyjęcia preferencyjnej opcji na rzecz ubogich, potrzeby nieustannej misji i nawrócenia pastoralnego. Przyjmując taki program trzeba dostrzec wszelkie ubóstwo, nie tylko favelas, brazylijskie slumsy, ale i duchowe ubóstwo w jakie popadło wielu, wybierając taką własną drogę życia, która często prowadzi na manowce, a wśród wiernych Kościoła zdaje się tworzyć grupy wykluczonych z jego wspólnoty. Kościół ma obowiązek szanować każdego człowieka i nie może do nikogo odwracać się plecami, co więcej, słysząc Chrystusowe słowa "Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników"(Mt 9, 13), powinien się zastanowić, czy rzeczywiście postępuje zgodnie z Ewangelią.
Niektóre środki przekazu zbyt pochopnie ogłosiły fiasko synodu. Usiłują przekonać opinię publiczną, a Kościołem pokierować tak, by dokonał radykalnych zmian w nauce o małżeństwie i rodzinie. Bądźmy cierpliwi. To spojrzenie na rzeczywistość współczesnego świata, jakie zaprezentował synod, jest interesujące i ważne. Jestem przekonany, że przyniesie pożądane owoce. Kościół w Polsce zawierza prace nad dokumentem końcowym synodu patronowi rodzin, św. Janowi Pawłowi II.
Zobacz najświeższe newsy wideo z kraju i ze świata
"Gazeta Krakowska" na Twitterze i Google+
Artykuły, za które warto zapłacić! Sprawdź i przeczytaj
Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
