Plac Bohaterów Getta w Krakowie
Wytyczono go około roku 1838 jako rynek pomocniczy miasta Podgórza, pełniący zapewne funkcje targowe. Początkowo nie miał nazwy i dopiero od lat 80. XIX wieku zwany był Małym Rynkiem. Po przyłączeniu Podgórza do Krakowa w1915 roku nazwano go placem Zgody (ponieważ w Krakowie był już jeden Mały Rynek).
Podczas II wojny światowej plac stał się centralnym punktem getta, które Niemcy utworzyli dla ludności żydowskiej (3 marca 1941 roku). W domu nr 18 działała jedyna w getcie apteka prowadzona przez Tadeusza Pankiewicza, jedynego Polaka na terenie getta. Z narażeniem życia niósł on pomoc jego mieszkańcom. Był też świadkiem dramatu, jaki rozegrał się podczas akcji likwidacji dzielnicy żydowskiej 13 i 14 marca 1943.
Po wojnie plac otrzymał obecną nazwę. Postępowała niestety degradacja jego funkcji: w roku 1967 zlikwidowano aptekę, zastępując ją barem piwnym. W latach 70. usytuowano tu uciążliwy dworzec autobusowy.
Pierwszą zmianą na lepsze była organizacja muzeum pamięci w dawnej aptece (1983 r.). Kompleksową przebudowę placu, z nawiązaniem do jego historycznej rangi, przeprowadzono jednak dopiero w roku 2005. Umieszczono tu wtedy niezwykły pomnik - kilkadziesiąt żeliwnych krzeseł, stojących pojedynczo na całej powierzchni placu. Artyści, którzy go zaprojektowali, oparli się na wspomnieniach T. Pankiewicza o rozrzuconych tu sprzętach (m.in. krzesłach), które pozostały po likwidacji getta.
