Pracownie to serce krakowskich teatrów. Zobacz, jak bije [ZDJĘCIA]

Pracownie to serce teatru. To właśnie tam powstają dekoracje i kostiumy, które tworzą później na scenie iluzję teatru. Pracownie kryją niezwykłych fachowców, np. perukarzy, co potrafią tkać brody i wąsy. Dawniej bardzo liczne, dziś okrojone, są codziennością teatrów repertuarowych.

W 2005 roku na fali szukania oszczędności, mody związanej z outsourcingiem, nacisku władz samorządu województwa małopolskiego, dyrekcja Teatru im. Juliusza Słowackiego zdecydowała się zlikwidować pracownie teatralne. Wówczas pracownie "Słowaka" znajdowały się wraz z pracowniami Starego Teatru w ruderze, przy ul. Rajskiej, tam gdzie dziś Małopolski Ogród Sztuk. - "Wyszliśmy na zewnątrz", występując jednocześnie do innych teatrów z propozycją, by zorganizować wspólne pracownie. Mieliśmy odzew jedynie od Opery i Starego Teatru - mówi Ewa Szafran, zastępca dyrektora Teatru im. Juliusza Słowackiego.

Przez dwa lata teatr zamawiał dekoracje i kostiumy na zewnątrz. Nie było to łatwe, bo rynek jest rachityczny; poza tym ustawa o zamówieniach publicznych zmuszała do organizowania przetargów. Wygrywała oferta najtańsza, a nie najlepsza. W końcu przy pracowniach operowych na Zabłociu powstały teatralne warsztaty, a od 2010 roku na ul. Półłanki obok operowych działają już pracownie "Słowaka".

Kryzys wymusza szukanie możliwości zarabiania na pracowniach. Np. pracownia krawiecka "Słowaka" w przestojach jest wynajmowana zewnętrznym kontrahentom. Powraca znowu pomysł sprzed lat: założenia konsorcjum pracowni wszystkich teatrów, które świadczyłyby usługi np. dla filmu. - Marazm biurokratyczny władz zablokował wówczas naszą ideę zagłębia wspólnych pracowni - mówi Ewa Szafran. - Być może ten pomysł jest dziś już możliwy do realizacji.

Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
"Gazeta Krakowska" na Twitterze i Google+