"Nasienie świętej figi" to jeden z najbardziej uznanych i głośnych tytułów tego sezonu nagród. Film Mohammada Rasoulofa ("Zło nie istnieje", "Rękopisy nie płoną") zdobył Złotego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie, a także nominację do Złotego Globu i znalazł się na oscarowej shortliście.
Mohammad Rasoulof wpadł na pomysł filmu w 2022 roku, kiedy został uwięziony wraz z reżyserem Jafarem Panahi za podpisanie petycji wzywającej irańskie siły bezpieczeństwa do zachowania powściągliwości podczas protestów publicznych. W trakcie zdjęć sąd w Iranie skazał reżysera na osiem lat więzienia i chłostę. Aby uniknąć ponownego uwięzienia, Rasoulof zbiegł do Niemiec. W trakcie festiwalu w Cannes apelował: "Moje jedyne przesłanie dla irańskiego kina brzmi: nie bójcie się zastraszenia i cenzury w Iranie. Są całkowicie niezdolni do rządzenia, nie mają innej broni niż terror".
"Nasienie świętej figi" umieszcza widza w samym środku politycznych zawirowań, które dzielą irańskie społeczeństwo i niszczą relacje rodzinne. Głównymi bohaterkami filmu są dwie siostry, które dowiadują się, że ich ojciec to pracujący dla rządu sędzia śledczy. Wraz z finansowymi korzyściami i awansem społecznym, pojawiają się nowe zasady i obowiązki. Ich surowość i restrykcyjność budzi w dziewczynach sprzeciw. Atmosfera w domu gęstnieje, a sytuacja dodatkowo się pogarsza się, gdy znika służbowa broń ojca. Z dnia na dzień cała rodzina znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie.
"I’m Still Here" to próba rozliczenia z brazylijską traumą narodową, związaną z okresem wojskowej dyktatury z lat 60. i 70. Film w reżyserii Waltera Sallesa ("W drodze", "Dzienniki motocyklowe") jest oparty na wspomnieniach Marcelo Rubensa Paivy, którego ojciec został w tym okresie aresztowany i już nigdy nie wrócił do domu. Jego nagłe zniknięcie odbiło się na całej rodzinie, a w szczególności na matce Paivy, Eunice, która przez lata próbowała dociec prawdy na temat losu męża.
W "I’m Still Here" w rolę Eunice wciela się Fernanda Torres, tworząc wybitną kreację zdeterminowanej, silnej kobiety, która rzuca wyzwanie reżimowi. Mimo represji ze strony władz, które dotykają także jej najbliższych, Eunice zostaje prawniczką i poświęca swoje życie walce o sprawiedliwość dla ofiar wojskowej dyktatury. Jako starsza wersja bohaterki na ekranie pojawia się matka Torres - ikona brazylijskiego kina, Fernanda Montenegro, która była pierwszą aktorką z Brazylii nominowaną do Oscara. Nominację przyniósł Montenegro występ w innym filmie Sallesa, "Dworzec nadziei".
Brazylia, rok 1971. Rubens Paiva, były lewicowy kongresmen i otwarty krytyk brazylijskiego reżimu, zostaje aresztowany i znika bez śladu. Jego żona, Eunice , rozpoczyna długą walkę o sprawiedliwość. Zdeterminowana, by odkryć prawdę, bohaterka stawia czoła wojskowej dyktaturze, urzędnikom, a nawet dawnym przyjaciołom. Eunice stopniowo odkrywa ogromną skalę łamania praw człowieka i jako prawniczka staje się głosem ofiar reżimu.
Nowy obraz reżysera pielęgnuje pamięć o jednym z najmroczniejszych rozdziałów brazylijskiej historii i oddaje hołd tym, którzy walczyli z dyktaturą. "I’m Still Here" to opowieść o żałobie i utracie, ale również o sile i poświęceniu w imię prawdy. Tak, jak pisze Barbara Hollender, "film Sallesa robi duże wrażenie, są w nim ból, rozpacz, strach, ale też hart ludzi, którzy w czasach dyktatury próbują zachować wewnętrzną wolność".
Akcja filmu "September 5" rozgrywa się podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku i opowiada o amerykańskim zespole transmisyjnym, który relacjonował na żywo zamach terrorystyczny. Sposób realizacji relacji z tych wydarzeń na zawsze zmienił przekaz medialny i do dziś ma znaczący wpływ na wiadomości na żywo.
Geoff, młody i ambitny producent, stara się udowodnić swoją wartość swojemu szefowi, legendarnemu dyrektorowi telewizji Roone Arledge. Wraz z Marianne, niemiecką tłumaczką, nieoczekiwanie przejmuje stery relacji na żywo. Narracje się zmieniają, czas mija, a sprzeczne plotki się rozprzestrzeniają. Geoff zmaga się z trudnymi decyzjami i szuka odpowiedzi na pytanie: jak relacjonować przebieg przestępstwa, którego sprawcy chcą być w centrum uwagi?
Film Tima Fehlbauma ("Hell", "Nowa Ziemia") nie tylko oddaje napięcie tamtych chwil, ale także skłania do refleksji nad tym, jak media kształtują rzeczywistość. W rolach głównych wystąpili Peter Sarsgaard ("Pamięć"), John Magaro ("Poprzednie życie"), Ben Chaplin ("Wykopaliska") oraz znana z filmu "Pokój nauczycielski" niemiecka aktorka Leonie Benesch.
