Biała, nastroszona fryzura, która jest już tak ikoniczna jak wąsy Salvadora Dalego. Przeorana wiekiem, ale przy tym pogodna twarz. Wiecznie zapalony papieros i kłęby dymu, które tworzą skomplikowane, być może prorocze wzory. David Lynch pracuje w swoim warsztacie. Pokrywa płótna wizerunkami zdeformowanych postaci, lepi z masy coś na kształt narośli, wygina druty i tworzy z nich supły.
W przerwach skrzekliwym głosem opowiada o latach, kiedy jeszcze nie uchodził za największego żyjącego surrealistę i wzorcowy przykład człowieka renesansu. O rozwijanej od wczesnej młodości pasji malarskiej. O epifanii, w wyniku której doszedł do wniosku, że chce, aby jego obrazy zaczęły się ruszać. A także o mrocznych i intensywnych momentach, które mogły mieć wpływ na jego wyobraźnię: powracających napadach lęku, spędzaniu czasu w złym towarzystwie czy spotkaniu z wałęsającą się po ulicy nagą kobietą.
"David Lynch. Żyć sztuką" to intymny dokument, który przybliża życie i twórczość jednego z najbardziej enigmatycznych amerykańskich reżyserów. Film opiera się na osobistych wspomnieniach Davida Lyncha, ilustrowanych niepublikowanymi wcześniej zdjęciami, archiwalnymi materiałami i ujęciami z jego pracowni, w której tworzy charakterystyczne obrazy i rzeźby.
Dokument ukazuje proces twórczy Lyncha oraz jego życiową filozofię, a także rzuca światło na doświadczenia, które ukształtowały mroczną, surrealistyczną estetykę jego największych dzieł. To hipnotyzujące studium kreatywności, które obrazuje, jak głęboko sztuka przenikała życie Lyncha od najwcześniejszych lat.
Dokument "David Lynch. Żyć sztuką" powstawał cztery lata, a jego podstawę stanowi zapis dwudziestu rozmów ze zmarłym 15 stycznia 2025 r. reżyserem. David Lynch opowiada w nich o doświadczeniach, które wpłynęły na jego wizję świata i ukształtowały go jako artystę. Film Jona Nguyena, Ricka Barnesa i Olivii Neergaard-Holm przedstawia ścieżkę artystycznego rozwoju Lyncha i skupia się na początkach jego twórczości.
Reżyser dzieli się wspomnieniami z idyllicznego dzieciństwa w Idaho oraz z mrocznych ulic Filadelfii, które rozbudziły jego wyobraźnię i wytyczyły kierunek jego twórczości. Film nie tylko pozwala lepiej zrozumieć przeszłość Lyncha, lecz ukazuje również źródła jego unikalnego stylu filmowego. Na ekranie pojawiają się fragmenty z wczesnych filmów reżysera, a także rysunki i obrazy, pochodzące z okresu poprzedzającego jego pełnometrażowy debiut - "Głowę do wycierania" (1977).
Film przybliża życie i wszechstronną twórczość jednego z najbardziej enigmatycznych amerykańskich reżyserów. Pozwala także zagłębić się w świat jego niepowtarzalnej wyobraźni i surrealistycznych inspiracji. W recenzji dla “The New York Times” Ben Kenigsberg nazwał ten dokument "czułym portretem człowieka, który pielęgnował swój artystyczny temperament, ryzykując, że nie zostanie zrozumiany — czasem także przez własną rodzinę". Początki filmowej kariery Lyncha to preludium do wyjątkowej twórczości, która zmieniła oblicze amerykańskiego kina i wprowadziła do niego powiew świeżości i niesamowitości.
