Czy jednak gruchnięcie w siebie siekierą nie jest przeżyciem godnym prawdziwego mężczyzny? Czy niestabilność obucha, który zsunąć się może i w coś ugodzić nie dodaje życiu szczypty pieprzu? Czy wprawne nabijanie żelaza na stylisko, za pomocą innej siekiery, nie jest zwyczajnie piękne i nie stanowi niewidzialnej nici łączącej nas z tradycją pokoleń drwali? Czy mocowanie się z zaklinowanym ostrzem, połączone z ocieraniem potu rękawem, nie pozwala poczuć się przez chwilę jak sam król Artur, dobywający Excalibura z kamienia, albo nawet jak skandynawski bóg Thor, syn Odyna i Jörd? Czy można sobie wyobrazić ten nowoczesny wynalazek wylatujący ze świstem z rąk Winnetou - bo zwykłą siekierę ze sklepu wylatującą z rąk moich, gdy się z Winetou utożsamiam, wyobrazić sobie mogę bez trudu. Czy zrezygnować można z wbijania siekierą - zamiast młotkiem - gwoździ (tą nową się nie da), co zawsze grozi poważnym rozcięciem łuku brwiowego? Czy można? Można. Tylko skąd wziąć tysiąc zł?
Zobacz najświeższe newsy wideo z kraju i ze świata
"Gazeta Krakowska" na Youtube'ie, Twitterze i Google+
Artykuły, za które warto zapłacić! Sprawdź i przeczytaj
Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
