"To nie jest już męski świat" – wystawa Małgorzaty Markiewicz w Bunkrze Sztuki

FLESZ - Przełomowe odkrycie polskich naukowców

Na wystawie, której otwarcie nastąpi 10 lutego, zaprezentowane zostaną prace, które powstały w ciągu ostatnich dwóch dekad. Najstarsze pochodzą z czasu studiów na krakowskiej ASP. Najnowsze, zrealizowane w ostatnich miesiącach, będą miały swoją premierę. Wszystkie prace mają wspólny mianownik: prezentują różne formy przeciwstawiania się męskiej dominacji, zarówno w sferze prywatnej, jak i publicznej.

Symboliczną i dominującą bohaterką wystawy jest „Meduza”. Małgorzata Markiewicz wykonała ją na szydełku w 2020 roku, wykorzystując naturalne materiały. Praca nawiązuje do mitologicznej budzącej lęk Meduzy, której spojrzenie zamieniało ludzi w kamień. Ważnym punktem odniesienia dla artystki w powstaniu tej realizacji był esej „Śmiech meduzy” Hélène Cixious. Filozofka opisuje w nim między innymi wieki niedopuszczania kobiet do głównego nurtu historii, nawołuje także kobiety do odzyskania odebranej im podmiotowości.

Wystawie towarzyszy aneks – wystawa kilku prac innych artystek wybranych przez Małgorzatę Markiewicz. Obejmuje on dwie rzeźby Marii Pinińskiej-Bereś, obraz Jadwigi Sawickiej, obiekt Marii Mytrofanovej oraz prace wideo VALIE EXPORT, Debory Hirsch & Iaii Filiberti, Katarzyny Górnej, Valentiny Miorandi i Alicji Żebrowskiej. Wybrane prace poruszają kwestie relacji społecznych, kobiecej seksualności oraz opresji kulturowych ograniczających możliwości kobiet.

Małgorzata Markiewicz mieszka i pracuje w Krakowie. Jest absolwentką Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom w 2004 roku w pracowni Antoniego Porczaka). W 2015 roku uzyskała stopień doktory. Studiowała także na Konstfack oraz w Critical Design Studio na Wydziale Architektury Królewskiego Instytutu Technologicznego w Sztokholmie.

Interesuje ją złożoność współczesnej dynamiki płci w kontekście środowiska domowego oraz sfery publicznej. Jej prace znajdują się m.in. w kolekcjach Bunkra Sztuki w Krakowie, MOCAK-u w Krakowie, MuFo w Krakowie, Arsenału w Białymstoku, BWA w Bielsku-Białej, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi oraz Muzeum Kolekcji Berardo w Lizbonie.

Tworzy obiekty, instalacje, wideo, uprawia także fotografię. Od samego początku swojej twórczości używa w pracach tkaniny jako medium.