Trzeba upuścić sobie nieco sadła

Wiadomo, że czas płynie nieubłaganie, ale "że to już i że aż tak"?! Przecież w pamięci wciąż żywo stoi rok 2004, wyłamywanie szlabanów granicznych i nauka "Ody do radości" - a tu już koniec młodości... Dopłaty unijne zaakceptowali co prawda wszyscy, ale świadomość, że niektóre z nich już się kończą, jest zaskoczeniem.

Elżbieta Bieńkowska, minister rozwoju regionalnego, mówi, że obecny okres, do 2020 roku, jest ostatnim, kiedy unijne środki będą wydawane w Polsce na masową skalę. Z prognoz wynika, że po roku 2020 niektóre regiony w Polsce osiągną tak wysoki poziom PKB, że nie będą już mogły liczyć na unijne dofinansowanie.

Trzeba więc pogodzić się z myślą, że zapóźnienie wynikające z 50-letniego okresu rozrzutnego komunizmu mamy już powoli za sobą. Że jeśli Zachód poczuwał się może do jakichś obowiązków wobec nas, to już przestaje się poczuwać, a co więcej - my sami powinniśmy się oswoić z myślą, że trzeba upuścić sobie trochę sadła i pomagać teraz Serbom, Macedończykom, którzy kandydują do Unii. Że trzeba pomagać Białorusinom i Ukraińcom, którzy są potencjalnymi kandydatami do Unii i że trzeba pomagać Grekom, Hiszpanom, Portugalczykom i Irlandczykom - którzy przeżywają "określone trudności".

Nie wiem, jak my damy radę pomóc im wszystkim, ale skoro sami braliśmy i jeszcze bierzemy, to przecież trzeba myśleć o spłacie. No i solidarność, to polska specjalność.

Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
"Gazeta Krakowska" na Twitterze i Google+