Umowa B2B. Na czym polega praca w ramach umowy B2B. Kto może podpisać umowę B2B. Wady i zalety umowy B2B

B2B (z angielskiego: business to business) oznacza prowadzenie interesów pomiędzy podmiotami gospodarczymi. To muszą być przynajmniej dwie firmy. Przykład: grupa hurtowni spożywczych współpracuje z producentami słodyczy i napojów. Inny przypadek – sieć sklepów odzieżowych, występująca pod jednym szyldem, oferuje projektowanie i szycie ubrań wybranym dużym zakładom krawieckim. I jeszcze jeden – sieć restauracji prowadzi współpracę z miejscowymi piekarniami i cukierniami.

Transakcje zawierane są przez strony, będące najczęściej przedsiębiorstwami, ewentualnie organizacjami czy stowarzyszeniami. Nie ma jednak kierownictwa i podwładnego. Są za to dwie (albo więcej) strony - obie równoważne - i jedna świadczy pewne usługi dla drugiej. Zawieranie umów pomiędzy przedsiębiorcami odbywa się na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, a nie podlega w żaden sposób pod Kodeks pracy. To kontakty (i jednocześnie kontrakty) nie pomiędzy poszczególnymi, indywidualnymi klientami czy przedstawicielami, lecz między firmami.

Na rynku B2b występują podmioty, tworzące pewien łańcuch. Każdy z tych podmiotów to ogniwo, które jest jednocześnie powiązane z kolejnym. To zatem przedsiębiorstwa (zwykle producenci, rzadziej firmy oferujące wykonanie usług), ich kontrahenci, pośrednicy, dostawcy, kolporterzy, logistycy, magazynierzy, osoby prowadzące punkty sprzedaży towaru (sklepy) oraz punkty usługowe.

B2b spotyka się również na giełdach towarowych - nie tylko tych tradycyjnych, stacjonarnych. Chodzi o nowoczesne giełdy internetowe i portale aukcyjne. Tam transakcje zawiera się bez wychodzenia z domu, bo drogą elektroniczną.

Umowa b2b to nie jest, jak niektórzy błędnie twierdzą, specyficzny rodzaj umowy o pracę. Umowa b2b jest zwana umową partnerską. To umowa pomiędzy dwoma (lub więcej) przedsiębiorstwami, czyli partnerami. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby taka umowa była zawierana między dwiema firmami jednoosobowymi, wystarczy zatem, żeby umowę b2b podpisało dwóch przedsiębiorców prowadzących 1-osobową działalność gospodarczą. Taka umowa dotyczy sprzedaży produktu (np. ubrań, kosmetyków, artykułów spożywczych, maszyn i urządzeń) czy wykonania usługi (tłumaczenie tekstów na język obcy, tworzenie oprogramowania albo prowadzenie księgowości).

Istnieje ponadto pojęcie B2C. Tyle, że to odrębne branże. B2B dotyczy bowiem klienta biznesowego, korporacyjnego, zaś B2C ma na względzie przede wszystkim klienta prywatnego, indywidualnego. Pierwsza branża obejmuje głównie partnerów biznesowych, handlowych. W drugiej sytuacji mamy także do czynienia z firmą, ale współpracuje z nią już klient indywidualny. On jest tutaj ostatecznym odbiorcą konkretnego towaru albo usługi. To ten klient ostateczny dokonuje zakupów w danym sklepie albo zamawia usługi. Nie musi być to sklep stacjonarny. W obecnych czasach zawieranie transakcji b2c, czyli między sprzedawcami a klientami indywidualnymi, odbywa się coraz częściej tak samo przez internet.

W b2b istnieją dwa rynki - poziomy oraz pionowy. Rynek poziomy to taki, gdzie transakcje są dokonywane pomiędzy producentami lub firmami usługowymi z różnych branż. Rynek pionowy natomiast to ten, na jakim występują różne podmioty gospodarcze, tzn. producenci, hurtownicy, pośrednicy, sprzedawcy, lecz z tej samej branży. Zarówno poziomy, jak i pionowy rynek, opiera się na sieci. To znaczy: w niektórych branżach już nawet 100 procent zamówień realizuje się za pośrednictwem internetu. Rzecz nie tylko dotyczy składania zamówienia, śledzenia drogi dostawy towaru albo potwierdzenia otrzymania tego zamówienia. Dzisiaj przez internet da się zrobić niemal wszystko, łącznie z przeprowadzeniem kontroli jakości.

Wysokie (zazwyczaj) zarobki to główny atut pracy w oparciu B2B. Dla porównania: osoba pracująca na podstawie umowy o pracę, otrzymuje z reguły stałe wynagrodzenie, chyba, że dodatkowo dostaje premię bądź nagrodę. Pracownik etatowy, z punktu widzenia pracodawcy, to najdroższy z pracowników. I nie chodzi tutaj o wysokość jego wynagrodzenia, ale o wysokie koszty, związane z zatrudnianiem tego pracownika, a pokrywane przez pracodawcę.

Osoba, wykonująca pracę wynikającą z umowy B2B, może za to liczyć na wyższe o kilka czy kilkanaście procent wynagrodzenie. Tutaj natomiast pensja może ulec wahaniom, nawet z miesiąca na miesiąc, zależnie od skonstruowanej umowy. Wszystko po prostu zależy od tego, czy nastał dobry, czy zły miesiąc na prowadzenie interesów. Poza tym, dochodzą koszty prowadzenia działalności gospodarczej, m. in. ubezpieczenia i podatki.

Umowa o pracę daje pewność i poczucie stabilizacji (wykonywanie obowiązków standardowo przez 5 dni w tygodniu, po 8 godzin dziennie). Ponadto umowa o pracę wiąże się z m. in. pełnopłatnym urlopem wypoczynkowym i częściowo płatnym (80 procent pensji) zwolnieniem chorobowym. Te rozwiązania generalnie nie występują, gdy strony wykonują zapisy umowy B2B. W przypadku bowiem tej umowy nie ma mowy ani o płatnym urlopie wypoczynkowym, ani o otrzymywaniu chorobowego podczas nieobecności w pracy.

Pracodawca, w ramach B2B nie może wymagać od pracownika wykonywania określonych obowiązków na jego rzecz oraz pod jego kierownictwem, ponieważ ta umowa nie wynika ze stosunku pracy, co ma miejsce w przypadku umowy o pracę. Osoba, decydująca się na współpracę B2B, nie jest pracownikiem firmy lecz jest jej kontrahentem. Pracownik ma większą niezależność i swobodę działania w porównaniu z osobą zatrudnioną na etat. O ile etatowiec z reguły pracuje dla jednej firmy, to w b2b nie należy do rzadkości sytuacja, że firma prowadząca działalność współpracuje z paroma kontrahentami. W umowie b2b nie ma on narzuconego ani miejsca, ani pory pracy. Jest natomiast wskazane, w jakim terminie dane zadanie ma zostać wykonane.

Współpraca b2b kończy się wraz z wykonaniem kontraktu lub w terminie, wskazanym w umowie. Strony mają możliwość wcześniejszego rozstania się. Tak może być np. na mocy porozumienia pomiędzy przedsiębiorstwami. Zdarza się również, że strony, np. gdy obie są niezadowolone z efektów współpracy, rozstają się ze skutkiem natychmiastowym, ewentualnie po upływie okresu wypowiedzenia, o ile został on wcześniej ustalony.