Józef Kotlarczyk
Kapitańską opaskę przejął od starszego brata Jana i w tę rolę pełnił do wybuchu II Wojny Światowej (wyjątek stanowi wspomniany już rok 1938, gdy kapitanem był Łyko). Józef Kotlarczyk należał do drużyny, która wywalczyła dla Wisły pierwsze dwa tytuły mistrza Polski w 1927 i 1928 roku.
Jan Kotlarczyk
Starszy z braci Kotlarczyków kapitańską opaskę przejął od samego Henryka Reymana w 1933 roku. Ten środkowy pomocnik był jednym z najlepszych polskich piłkarzy przedwojennej Polski, reprezentantem kraju. Kapitanem bywał zresztą również w kadrze.
Henryk Reyman
Postać pomnikowa dla całej wiślackiej społeczności. Świetny piłkarz, później trener, ale też żołnierz, oficer Wojska Polskiego. Kapitanem Wisły był przez osiem lat, od 1925 do 1933 roku. W tej właśnie roli wygłosił najgłośniejszą przemowę w historii „Białej Gwiazdy” podczas derbów Krakowa. Tę, w której padły słowa o tym, żeby wiślacy nie dopuścili do sytuacji, żeby ludzie uznali ich za niegodnych podania ręki.
Kazimierz Kaczor
Bardzo zasłużony dla Wisły piłkarz z okresu jeszcze przedligowego, choć i w powstałej w 1927 roku lidze zagrał cztery razy. Kapitanem „Białej Gwiazdy” był przez dwa lata - od 1923 do 1925 roku.
