Chłopaki z Lady Pank lubią bardzo długie dystanse

Lady Pank jest na polskiej scenie już 30 lat. Liczy Pan jeszcze, ile wydaliście płyt?
Nie. Przyznam się szczerze, że już przestałem. Ostatnio myślałem, że 20, ale ktoś przekonywał mnie, że chyba jednak 19.

Ja też naliczyłam 19. Ale właściwie dlaczego Pan tego nie liczy?
To wynika chyba z mojego charakteru. Interesuję się płytą do momentu, kiedy ona jest w trakcie tworzenia, kiedy piszę do niej teksty czy promuję ją podczas koncertów. Po tym okresie już do nie niej nie wracam. Żyje innymi sprawami.

Na najnowszym krążku pt. "Maraton" Lady Pank brzmi niezwykle świeżo. Jakby ktoś odmłodził zespół nawet o 20 lat. Czyja to zasługa?
Ten efekt zadziwił nas samych. Na pewno nie robiliśmy nic na siłę. Nikt się na nic nie napinał. Rok temu w listopadzie Janek Borysewicz zapytał mnie po prostu: "Słuchaj, może byśmy tak wydali płytę?". Ja na to: "A może jednak za rok? Zbliża się 30-lecie zespołu...". On odpowiedział: "Co tam 30-lecie... mam fajne piosenki - posłuchaj". Później pojawił się Rafał Paczkowski, który jest producentem płyty i gdybym miał wskazać osobę odpowiedzialną za nasze brzmienie na "Maratonie" to byłby on.
Uczciliście już nagranie "Maratonu"? Lady Pank słynęło z takich imprez...
Niestety, nie. Nuda, potworna nuda! (śmiech)

Rockmani spoważnieli?
Na pewno nie. Raczej nie mieliśmy jeszcze czasu. Dość szybko ruszyliśmy w trasę, koncertujemy i promujemy płytę.

Jej tytuł nawiązuje do utworu "Życie to maraton"...
Tak. Pewnego dnia zadzwonił do mnie Janek i spytał, co sądzę o tytule "Maraton". Bez namysłu odpowiedziałem: "Wiesz, maraton to długa trasa... 42 kilometry. Może być ciężko". Na co Janek odrzekł: "A ty ile lat jesteś już w trasie?". Odpowiadam, że prawie trzydzieści, a on mówi: "No widzisz, to zostało ci jeszcze 13 do pełnego dystansu".

Najważniejsze, że na "Maratonie" nie słychać obecnego ostatnio na polskiej scenie muzycznej "bla-bla-bla".
Kiedyś rozmawiałem na ten temat z Wojtkiem Mannem i on powiedział mi, że muzyka Lady Pank może się jednym podobać, a innym nie, ale nikt nie może nam zarzucić, że śpiewamy o niczym.

Z wszystkim się zgadzam, tylko co na "Maratonie" robi tak banalna "Utracona miłość"? Nie mogłam znieść tego utworu...
Przyznam się pani, że ja też! A najlepsze jest to, że sam napisałem tekst do tej piosenki (śmiech). Zanim znalazła się ona jednak na płycie, przedstawiłem producentowi i Jankowi zupełnie inny utwór. Oni stwierdzili jednak, że jest zbyt osobisty i go odrzucili. Powiedzieli, bym napisał coś o kobiecie, o miłości i tęsknocie. Napisałem więc piosenkę na zamówienie. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie robiłem. Proszę mieć do nich pretensje.

"Dziewczyny dzisiaj z byle kim nie tańczą" to chyba najbardziej ironiczny utwór na płycie...
Zdecydowanie tak, ale spotkałem się także z takimi opiniami - zwłaszcza ze strony kobiet - które tej ironii w ogóle nie czują. Dzwonią do mnie i dziwią się, jak ja mogę śpiewać taki tekst. Przecież według nich jestem zupełnie innym facetem.

Są zdziwione, że śpiewa Pan o dziewczynach, które mają samczą naturę?
A ja je pytam, dlaczego mam tego nie robić, skoro dostrzegam takie zjawisko? Przede wszystkim jednak ironizuję na ten temat. O współczesnych kobietach rozmawiałem ze swoim prawie 30-letnim synem i on przyznał mi rację. Powiedział, że to o czym śpiewam, jest dzisiaj po prostu oczywiste. Niektóre kobiety są takie, a inne nie. Oczywiście wszyscy zwracają uwagę na kobietę, która jest światowa, wyuzdana i niczego się nie boi. Może i tak jest, ale proszę pomyśleć, jak czuje się ten facet, który chce ją zdobyć? Czuje się po prostu zaszczuty.

Rozmawiała Urszula Wolak

Kraków: rozpoczęła się**rekrutacja na studia 2011**

Chcesz iść za darmo do Parku Wodnego w Krakowie? **Rozdajemy bilety**

Urządź się w Krakowie!**Zobacz, jak to zrobić!**

Wszystko o Euro2012 na**www.drogadoeuro2012.pl**