Kiedyś w Żegiestowie tętniło życie
Położony nad Popradem Żegiestów ma bogatą, kilkusetletnią historię. Wieś należąca do tzw. klucza muszyńskiego została lokowana w 1575 roku przez biskupa Franciszka Krasińskiego. Miejscowość założono na miejscu wykarczowanych lasów, zaś zamieszkiwali ją głównie Wołosi i Rusini (później Łemkowie).
W połowie XIX wieku Żegiestów stał się uzdrowiskiem, które stopniowo zaczęło zyskiwać na popularności. Szczególny rozwój przypadł na lat międzywojenne, wtedy m.in. powstał Dom Zdrojowy i sanatorium Wiktor. Po wojnie uzdrowisko zostało upaństwowione, a piękną nadpopradzką miejscowość odwiedzali goście z całej Polski.
Po zakończeniu II wojny światowej udziałowcy przedwojennej spółki podjęli próbę odnowienia działalności uzdrowiskowej, jednak polityka władzy ludowej oraz brak funduszy zniweczyły plany dalszej działalności kurortu w taki sposób, jak funkcjonował przed wybuchem wojny. Po zakończeniu działań wojennych w budynku domu wczasowego Wiktor uruchomiono dom dziecka dla sierot powstania warszawskiego. Większość budynków w uzdrowisku komunistyczna władza ludowa pod różnymi pretekstami, przejęła we własne użytkowanie. Od 1950 roku datuje się wznowienie działalności uzdrowiskowej przez państwowe instytucje uzdrowiskowe oraz zakłady pracy.
Jedną z największych atrakcji Żegiestowa jest Łopata Polska z przełomem Popradu. Wzdłuż brzegu w roku 1996 Stowarzyszenie Greenworks urządziło Ścieżkę Przyrodniczą Łopata Polska, która została odnowiona przez Towarzystwo Przyjaciół Doliny Popradu w 2020 roku. Wyznaczono sześć stref wypoczynkowych, które są usytuowane w najciekawszych miejscach widokowych. Na trasie znajdują się ławki oraz urządzenia do ćwiczeń. W całym uzdrowisku wyznaczono zresztą szereg ścieżek i tras spacerowych, są także trzy szlaki górskie.
Budowa domu wypoczynkowego Wiktor
Na Łopacie Polskiej w 1936 roku rozpoczęto budowę nowoczesnego, komfortowego gmachu, domu wypoczynkowego dla pracowników umysłowych koncernu naftowego Małopolska, na cześć prezesa koncernu Wiktora Hłasko obiekt nazwano Wiktor. Budynek uruchomiono w 1937 roku. Gmach zaprojektowali lwowscy architekci: profesorowie Bagieński i Wardzała. Architektura domu wczasowego Wiktor to mocny końcowy akcent w dziedzinie projektowania modernistycznych obiektów w II Rzeczpospolitej, wspaniała bryła budynku stała się sztandarowym dziełem architektury Polski międzywojennej.
W 2011 roku oddano do użytku po modernizacji sanatorium "Wiktor", zaś w 2022 roku pijalnię wody mineralnej "Anna". Pozostała część uzdrowiska wciąż świeci pustkami. Ale trwają intensywne prace nad przywróceniem tam życia.
Sanatorium Dom Zdrojowy wybudowano w Żegiestowie w latach 1927-29 według projektu prof. Adolfa Szyszko-Bohusza. Miał 11 500 m2 i był jednym z największych budynków tego typu w czasach międzywojnia w Polsce. Podczas II wojny światowej Dom Zdrojowy zajęli okupanci niemieccy.
Pierwsze piętro przeznaczyli na biura i magazyny, a kolejne na mieszkania dla urzędników. Po wojnie obiekt został dość szybko wyremontowany, bo już w 1950 r. Kolejne prace wykonano w 1967 r. Obiekt tętnił życiem.
Jego zamknięcie na początku lat 90. spowodowało niemal całkowitą upadłość turystyki w malowniczo położnej miejscowości jaką jest Żegiestów. Aktualnie Dom Zdrojowy jest własnością rodziny Cechini, która ma w planach jego kapitalny remont. Pozyskała nawet w 2017 r. na ten cel 2 mln zł unijnych funduszy. Jednak póki co prac nie widać.
