Jan Nowicki był związany z Krakowem, ale chciał być pochowany gdzie indziej

Wyższy podatek od nieruchomości od 2023 roku

Mimo, że przez lata był związany z Krakowem, na miejsce spoczynku wybrał miejscowość, w której przyszedł na świat i w której mieszkał przez ostatnie lata - Kowal w województwie kujawsko-pomorskim. W rozmowie z "Faktem" Eugeniusz Gołembiewski, burmistrz Kowala i krewny Jana Nowickiego, podał szczegóły dotyczące pogrzebu: " Wiemy, że będzie skremowany, ale zażyczył sobie, by po śmierci ubrano go w mundur strażaka OSP. Choć nie był już czynnym druhem ze względu na wiek, to jednak bardzo był ze strażakami związany".

"Jan Nowicki przed kilkoma laty zaprojektował rodzinny grobowiec i dorowadził do jego powstania. W grobowcu spoczęły szczątki krewnych, przodków aktora, m.in. matki, ojca i rodzeństwa, które zmarło w dzieciństwie" - informował burmistrz Kowala PAP.

Sam aktor mówił zaś w rozmowie z "Super Expressem" w 2020 roku: "Wybudowałem grób dla całej rodziny z napisem Rodzina Nowickich. Człowiek powinien wiedzieć, gdzie będzie miejsce jego wiecznego spoczynku. I ja wiem. To wiele porządkuje w głowie. Uspokaja". Na rodzinnym grobowcu znalazł się napis: "Żyć możesz wszędzie, umieraj, gdzie dom".

Aktor urodził się 5 listopada 1939 r. w Kowalu pod Włocławkiem. W 1964 r. ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Z PWST pozostał związany jako wykładowca, a w latach 1973–1974 prodziekan wydziału aktorskiego. Zagrał niemal 200 ról w teatrze telewizji i filmowych.

W teatrze Jan Nowicki zadebiutował 7 października 1964 r. na deskach Starego Teatru w Krakowie w "Zaproszeniu do zamku" Jeana Anouilha. Z krakowskim teatrem był związany przez ponad 30 lat. Grał tu m.in. u Konrada Swinarskiego, Jerzego Jarockiego czy Andrzeja Wajdy. Na deskach Starego wykreował dziesiątki ról. Do historii teatru przeszły role Stawrogina w "Biesach", Rogożyna w "Nastazji Filipownej", Artura w "Tangu" czy księcia Konstantego w "Nocy listopadowej".

Na ekranie debiutował w 1963. Zagrał niemal 200 ról w teatrze telewizji i filmowych. Niezapomniane kreacje stworzył w "Wielkim Szu", "Magnacie", "Spirali", "Sanatorium pod Klepsydrą", "Panu Wołodyjowskim" i "Sztosie".

Niezapomniany odtwórca roli Wielkiego Szu był także autorem wierszy, tekstów piosenek czy kolęd. Napisał książki m.in. „Między niebem a ziemią”, „Mężczyzna i one” czy „Moje psie myśli”. Przez kilka lat pisał regularnie felietony dla "Gazety Krakowskiej", "Przekroju" i kwartalnika "Projektor", a także występował w weekendowym programie radia RMF FM.

W 1974 r. otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa za wybitne osiągnięcia aktorskie. Został odznaczony również m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” czy Złotym Laurem.

Jan Nowicki zmarł 7 grudnia, w swoim domu w Krzewencie w województwie kujawsko-pomorskim. Miał 83 lata.