Kraków. Gdzie są potrzebne chodniki w mieście. Czy pojawią się na tych ulicach?

FLESZ - Polska gospodarka rośnie. Co z inflacją?

Lista, która powstała, pozwoli lepiej zaplanować fazę realizacyjną „Programu budowy chodników” – z puli środków przeznaczonych na program, do około 10 proc. przeznaczonych będzie na prace projektowe, pozostałe trafią na roboty w terenie.

Pełna lista dostępna jest tutaj.

Lista podzielona jest na siedem kategorii. Pierwszych 27 lokalizacji na liście to zadania, które obecnie są realizowane w ramach zawartych przez ZDMK umów, np. chodnik na ul. Drożyska (projekt i budowa, trwają prace w terenie), chodnik na ul. Kantorowickiej (projekt).

Kolejnych 16 pozycji to miejsca, dla których przygotowywane są ogłoszenia przetargowe, np. chodnik na ul. Mała Góra czy chodnik na ul. Zbrojarzy. Cztery następne miejsca to zadania kompensacyjne, a dalszych siedem to takie, gdzie głównym celem będzie utwardzenie pobocza.

W dalszej części listy znajduje się 12 lokalizacji dla których ZDMK posiada już dokumentację projektową, np. chodniki na ul. Olsztyńskiej czy ul. Zawiłej.

W przedostatniej kategorii można zapoznać się z lokalizacjami zgłoszonymi przez poszczególne dzielnice:

• dzielnica I – brak wskazań
• dzielnica II – trzy wskazania, np. ul. Żółkiewskiego
• dzielnica III – cztery wskazania, np. ul. Ostatnia
• dzielnica IV – osiem wskazań, np. ul. Glogera
• dzielnica V – pięć wskazań, np. ul. Odlewnicza
• dzielnica VI – cztery wskazania, np. ul. Balicka
• dzielnica VII – sześć wskazań, np. ul. Modrzewiowa
• dzielnica VIII – pięć wskazań, np. ul. Dąbrowa
• dzielnica IX – trzynaście wskazań, np. ul. Zalesie
• dzielnica X – szesnaście wskazań, np. ul. Niedowniczańskiego
• dzielnica XI – trzy wskazania, np. ul. Obronna
• dzielnica XII – cztery wskazania, np. ul. Półłanki
• dzielnica XIII – cztery wskazania, np. ul. Gromadzka
• dzielnica XIV – dwa wskazania, np. ul. Strumyk
• dzielnica XV – trzy wskazania, np. ul. Powstańców
• dzielnica XVI – sześć wskazań, np. ul. Bulwarowa
• dzielnica XVII – trzynaście wskazań, np. ul. Łuczanowicka
• dzielnica XVIII – osiem wskazań, np. ul. Rzepakowa.

W ostatniej kategorii znajduje się 26 lokalizacji, które będą poddane analizie pod kątem m.in. dostępności terenowej.

Zakończyły się prace nad opracowaniem „Standardów infrastruktury pieszej miasta Krakowa”. Dokument określa parametry techniczne, jakim powinna odpowiadać infrastruktura drogowa przeznaczona dla pieszych w Krakowie. Wskazane rozwiązania dotyczą planowania, projektowania, wykonania oraz utrzymania ciągów pieszych.

Celem powstania „Standardów infrastruktury pieszej miasta Krakowa” jest określenie ram technicznych, funkcjonalnych i organizacyjnych, które posłużą do tworzenia wysokiej jakości przestrzeni publicznej, opartej o ideę projektowania uniwersalnego.

Oznacza to, że infrastruktura piesza tworzona zgodnie z niniejszym dokumentem powinna być komfortowa, zrozumiała i dostępna dla wszystkich użytkowników – mieszkańców i przyjezdnych – niezależnie od stopnia ich mobilności.
Szczegółowe zasady projektowania uniwersalnego, którymi powinni się kierować projektanci i wykonawcy infrastruktury pieszej, to:

• identyczne zastosowanie – projekt zapewnia równy dostęp dla wszystkich użytkowników, niezależnie od ich możliwości (w tym brak segregacji użytkowników, projektowanie w taki sposób, żeby parametry projektowanej infrastruktury miały największy wspólny mianownik dla grup z różnymi ograniczeniami)
• elastyczność użycia – projekt uwzględnia łatwość korzystania użytkowników o różnych celach i przyzwyczajeniach
• prosta i intuicyjna obsługa – zaprojektowane rozwiązania są czytelne i domyślne dla wszystkich użytkowników. Prostota projektowanych rozwiązań stanowi podstawę rozumienia przestrzeni dla osób o różnym stopniu kompetencji komunikacyjnych (np. dzieci, osób o ograniczonej mobilności itp.)
• czytelność rozwiązań – zaprojektowana infrastruktura jest dostępna dla wszystkich użytkowników, niezależnie od ograniczeń ich zmysłów. Należy dążyć do maksymalizacji liczby sposobów, za pomocą których będą przekazywane informacje (np. kontrastem i fakturą)
• tolerancja dla błędów – projektowana infrastruktura pozostawia miejsce na błędy i nieuwagę użytkowników. W jednoznaczny sposób powinna informować o zagrożeniach i utrudnieniach
• niski poziom wysiłku fizycznego – infrastruktura projektowana jest w sposób, który wymaga minimalnego wysiłku fizycznego użytkowników. Tam, gdzie jest to możliwe, minimalizowane są parametry pochyleń, projektuje się w linii prostej itp.
• rozmiar i przestrzeń zaprojektowana dla osób o różnym wzroście, zasięgu dłoni, mobilności (np. osoby na wózkach) – projektowane rozwiązania są dostępne dla osób o różnym zasięgu i mobilności, tj. należy projektować przyciski w windach, poręcze itp. na wysokości dostępnej dla wszystkich użytkowników, jak również szerokość ciągów lub dojść do różnych elementów pasa drogowego projektować w sposób uwzględniający różne stopnie mobilności
• percepcja równości – infrastruktura projektowana jest w sposób ograniczający do minimum sytuację, w której jakakolwiek osoba poczułaby się traktowana w nierówny sposób. Ze względu na istotną wartość historyczną części obszarów Krakowa, szczególny nacisk został położony na kontekst historyczny, w tym opiekę konserwatora zabytków nad poszczególnymi obszarami miasta.

Standardy zostały podzielone na trzy główne części:

• funkcjonalną, w której określone zostały zasady projektowania i zarządzania infrastrukturą pieszą, w tym w szczególności podział chodnika na strefy funkcjonalne, sposób projektowania infrastruktury pieszej w zależności od natężenia ruchu pieszego, funkcji danego ciągu, ze szczególnym naciskiem na bezpieczeństwo ruchu
• techniczną, w której określone zostały szczegółowe rozwiązania dotyczące projektowania infrastruktury
• organizacyjną, w której określone zostały procedury i działania, związane z wdrażaniem organizacji ruchu, utrzymaniem i procesami decyzyjnymi.

Z dokumentem można zapoznać się na stronach internetowych bip.krakow.pl.