Konferencję organizuje fundacja ad vocem. Okazją do przybliżenia sylwetki prof. Kępińskiego i jego filozofii jest przypadająca w tym roku setna rocznica jego urodzin. Spotkanie jest skierowane do przedstawicieli wielu środowisk: medycznych, humanistycznych i społecznych. Organizatorzy chcą przypomnieć lekarzom, pielęgniarkom, pracownikom socjalnym czy studentom, jak istotna jest otwartość na drugiego człowieka w świecie zdominowanym przez procedury i szczegółowe przepisy prawne. Wstęp na konferencję jest wolny.
Prof. Antoni Kępiński urodził się 16 listopada 1918 roku na Kresach. Z powodu napiętych stosunków polsko- ukraińskich, jego rodzina musiała opuścić tamte strony i przenieść się do Małopolski. Maturę zdał w Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie i rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie wojny 2,5 roku spędził w hiszpańskim obozie koncentracyjnym, gdzie zetknął się z przerażającym okrucieństwem. Po wydostaniu się z obozu trafił do Wielkiej Brytanii, a następnie do Szkocji. Ukończył studia na Polskim Wydziale Lekarskim w Edynburgu, a potem przez rok pracował w angielskich szpitalach psychiatrycznych. W 1947 r. wrócił do Krakowa, gdzie podjął pracę w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej UJ, a kilka lat później w nowo powstałej Klinice Psychiatrii. W 1962 r. otrzymał habilitację, a w 1969 r. został kierownikiem Kliniki Psychiatrii. W 1972 r. mianowany został profesorem.
Podchodził do swoich chorych z szacunkiem i zrozumieniem. Serdeczny, bezpośredni, autentyczny – był uwielbiany przez swoich pacjentów. Prowadził program leczenia osób, które miały za sobą doświadczenia z obozów koncentracyjnych. Wyniki badań syndromu poobozowego publikowano w „Zeszytach Oświęcimskich”, które ukazywały się w latach 1961-1991 i dwukrotnie były nominowane do Pokojowej Nagrody Nobla. Będąc już ciężko chorym, pisał książki, które stanowią jego swoisty testament. I tak powstały: „Melancholia”, „Rytm życia”, „Lęk”, „Schizofrenia”, „Psychopatie” i inne, które do dziś budzą ogromne zainteresowanie nie tylko w środowisku psychiatrów. Kępiński posługiwał się prostym, nieco literackim językiem, dalekim od naukowego żargonu. Mimo to w sposób niezwykle interesujący i klarowny opisał najtrudniejsze zagadnienia dotyczące ludzkiej psychiki. Większość jego książek ukazała się już po jego śmierci i przyniosła mu wielką popularność, której nie zaznał za życia. Zmarł w 1972 roku w wieku 52 lat.
ZOBACZ KONIECZNIE:
WIDEO: Mówimy po krakosku - odcinek 14. "Biber"
Autor: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, Nasze Miasto
Follow https://twitter.com/dziennipolskiDołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
