Kraków. Marsz Odzyskania Niepodległości Ukrainy przeszedł przez miasto

24 sierpnia, 18:11, Tak nam dziękują:

„Film „Dowbusz” będzie miał swoją premierę w Dzień Niepodległości Ukrainy. Opowiada on o legendarnym karpackim zbójcy Aleksym Doboszu, walczącym przeciwko „panowaniu polskiej szlachty”. Produkcję dofinansowała państwowa agencja ds. kina.

Dzień Niepodległości Ukrainy przypada 24 sierpnia. W kinach na ogarniętej wojną Ukrainie wyświetlany będzie film o antypolskim wydźwięku. Nikt nie zważa na to, że Polska jest jednym z „liderów” pomocy Ukrainie. To kolejny już policzek ze strony ukraińskiej.

„Dowbusz” jest przedstawiany jako produkcja historyczno-przygodowa. Opowiada o legendarnym zbójniku Aleksym Doboszu. Miał on prowadzić swoją działalność w Karpatach, w okolicach Mikuliczyna. Historia rozgrywa się w pierwszej połowie XVIII w.

Początkowo premiera miała się odbyć w maju 2022 roku. Do tego jednak nie doszło. Przełożono ją na 24 sierpnia 2023. Odbywa się ona równolegle na Ukrainie, w Niemczech, w Czechach, na Słowacji, w krajach bałtyckich, Korei Południowej i Izraelu. Film został już wyświetlony na pokazach przedpremierowych m.in. w Łucku, Iwano-Frankiwsku (Stanisławowie) oraz podczas międzynarodowego festiwalu filmowego w Odessie. Pokazano go także żołnierzom 68. samodzielnej brygady jegierskiej im. Ołeksy Dowbusza.

Jak podkreśla portal kresy.pl, już ze po obejrzeniu zwiastunów filmu było jasne, że Polacy przedstawieni są jako „czarne charaktery”. Co więcej, podtrzymane zostały ukraińskie stereotypy na temat „polskiej szlachty”, która rzekomo ciemiężyła Ukraińców. – Myślicie, że jesteście wolnymi ludźmi? Jesteście naszą własnością! – mówi w zwiastunie „polski szlachcic”.

Ukraiński „bohater” walczy więc z Polakami „o wolność”. By to zrobić, zapowiada, że zbierze własne wojsko i „zatrzyma wroga i da ludziom wolność”. „Przeciwko cudzej woli, za swoją ziemię, za rodaków” – czytamy m.in. w zwiastunie filmu.

Wydźwięk filmu jest jednoznacznie antypolski, co potwierdzają także wzmianki o tej produkcji w ukraińskich mediach. Państwowa agencja Ukrinform pisała o nim następująco: „Dowbusz staje na czele powstania hucułów, przeciwko ostremu panowaniu polskiej szlachty”. Ta zaś „robi co może, żeby zniszczyć Dowbusza, ale on ich przechytrzył”.

Z kolei według UNIAN, na początku XVIII w. „bracia Ołeksa i Iwan Dowbuszowie stają się wyjętymi spod prawa wojownikami-opryszkami, gotowymi przeciwstawić się wrogowi w imię wolności swojej ziemi”.

„Ta historia inspiruje nas do walki o wolność ojczyzny, ukazując siłę i miłość Ołeksa Dowbusza, a także tragedię zdrady i niesprawiedliwości” – dodano. „Legenda o karpackim rycerzu rozprzestrzenia się i inspiruje pokolenia walczących o wolność swojej ojczyzny” – czytamy.

Mimo że film ma antypolski wydźwięk, w obsadzie nie zabrakło Polaków. W produkcji wzięli udział Agata Buzek, córka Jerzego Buzka, oraz Mateusz Kościukiewicz. Film został wyprodukowany przez firmę Pronto Film przy wsparciu Derżkina i ukraińskiego resortu kultury. Reżyserem jest Ołeś Sanin.

„Dowbusz” kosztował 120 mln hrywien. 65 mln wyłożyło państwo ukraińskie.”

24 sierpnia, 21:15, Dowgird:

Żyjący u początków XVIII wieku Aleksy Dobosz był Pokuckim odpowiednikiem współczesnego mu Janosika. Nawet komuniści jednak nie posunęli się tak daleko w swoim ideologicznym zaślepieniu, aby twierdzić że serial o Tatrzańskim zbóju uderzał w bratnią przyjaźń między narodem Polskim i Czechosłowackim.

24 sierpnia, 21:48, Tak nam dziękują:

Może po prostu dlatego, że w „Janosiku” w ogóle żadnej postaci czeskiej — ani słowackiej — nie było? A już tym bardziej jako „typowego czarnego charakteru”?

To czy Janosik był Polakiem czy Słowakiem do końca nie jest pewne więc jak mogło to uderzać w przyjaźń polsko - czechosłowacką ? Czechosłowacja w czasach Janosika nie istniała. Ewentualnie w polsko - austro-węgierską :) . Niemniej Austro-Węgry nie istnieją od 1918r.

24 sierpnia, 21:27, Wernyhora:

Dlaczego to w ogóle jest możliwe? Na jakiej przesłance fenomenologicznej opiera się pozwalanie na tego typu manifestacje wUkraińskiego najconalizmu? Ani ta flaga, ani te barwy, ani ta cyrylica tu nie przynależą i nie pasują - nie ma żadnych powodów, żeby w Krakowie świętować niepodległość wUkrainy i to w taki sposób. Nie chodzi o to, że komuś źle życzymy lub mamy coś przeciwko. Chodzi o coś innego o wiele ważniejszego i bardziej generalnego - BO TU NIE JEST UKRAINA, A CI LUDZIE SĄ GOŚCMI TYLKO GOŚCMI I TYLKO NIMI POZOSTANĄ. powinni więc zachowywać się jak goście, a nie jak współgospodarze. Dobrze że była manifestacja polskich patriotów, chociaż tyle. Jednak ukrainizacja polskiej przestrzeni publicznej musi się skończyć, Ci ludzie powinni wiedzieć, że pewnego dnia mają do siebie wrócić. Wystarczy - mamy tego dość. Konfederacja zrobi 20% jak nic.

24 sierpnia, 21:37, Wezyr:

Jak to na jakiej? W Generalnym Gubernatorstwie Stepan bandera brał ślub w Krakowie w cerkwi przy ul. Wiślnej z Jarosławą Opariwśka. Warszawa, 26–30 września 2023

Logo Wikipedii

Spis treści

Początek

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Jarosława Bandera

Artykuł

Dyskusja

Czytaj

Edytuj

Edytuj kod źródłowy

Wyświetl historię

Narzędzia

Jarosława Bandera

Jarosława Opariwśka

Ilustracja

Jarosława Opariwska (1936)

Data i miejsce urodzenia

14 października 1917

Sanok, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1977

Toronto, Ontario, Kanada

Narodowość

ukraińska

Małżeństwo

Stepan Bandera

Multimedia w Wikimedia Commons

Jarosława Bandera, z domu Opariwśka, tymczasowo Hankowska ukr. Ярослава Бандера (Опарівська / Ганківська), (ur. 14 października 1917 w Sanoku, zm. 17 sierpnia 1977 w Toronto) – ukraińska sportsmenka, członkini OUN oraz Sokoła (Сокола Батька) we Lwowie i Związku Ukraińskich Organizacji Studenckich w Polsce do 1939; działaczka ukraińskich organizacji społeczno-kulturalnych w Sanoku i Toronto. Żona Stepana Bandery, jednego z przywódców Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.

Życiorys

Jarosława Bandera urodziła się w Sanoku[1] w rodzinie wyznania greckokatolickiego. Jej ojcem był ks. Wasyl Opariwśki (pol. Bazyli, ur. 15 października 1890 w Bonarówce, absolwent C. K. Gimnazjum w Sanoku z 1912[2][3], kapelan Ukraińskiej Armii Halickiej, poległy w walkach z Polakami w czasie wojny polsko ukraińskiej 22 czerwca 1919[4][5]). Matka Jarosławy, Julia Hankiwśka (pol. Hankowska)[6], była córką inspektora szkolnego z Sanoka, ukończyła seminarium nauczycielskie w Sanoku, a następnie pracowała w przysiółku Zawada niedaleko Pietruszej Woli[7], 26 lipca 1944 została zastrzelona w Bonarówce, prawdopodobnie przez bojówkę Armii Ludowej[8][9] i tam została pochowana[10]. Jej brat Lew został zastrzelony przez Niemców w 1942 w Żółkwi[11][12].

Uczyła się od 1930 do 1932 w Gimnazjum Żeńskim im. Błogosławionej Jolanty w Jaśle. Od 1932 kształciła się w Polskim Gimnazjum Żeńskim im. Emilii Plater w Sanoku, które ukończyła w 1936 zdając egzamin dojrzałości[13]. Podjęła studia na Politechnice Lwowskiej. We Lwowie w 1936 wstąpiła do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN). Za uczestnictwo w manifestacjach studenckich była aresztowana we Lwowie w kwietniu 1939.

Podczas pobytu w Krakowie Jarosława Oparowska poznała swojego późniejszego męża – Stepana Banderę. 2 czerwca 1940 w Cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego w Krakowie pobrali się. Sakramentu udzielił o. Stepan Hrab, świadkami byli Luba Łemyk i Wasyl Bandera, uroczystości ślubne „były skromne i bez alkoholu”[

24 sierpnia, 21:50, Ehh:

Według tych samych źródel DZIERŻYŃSKI również wziął ślub w Krakowie (w kościele sw Mikołaja na ul Kopernika )

,,W kościele tym 10 listopada 1910 r. ślub wzięli Feliks Dzierżyński i Zofia Muszkat. W styczniu 1945 roku uszkodzenia wojenne tego kościoła z tego powodu naprawiała jedna z jednostek Armii Czerwonej"

24 sierpnia, 21:27, Wernyhora:

Dlaczego to w ogóle jest możliwe? Na jakiej przesłance fenomenologicznej opiera się pozwalanie na tego typu manifestacje wUkraińskiego najconalizmu? Ani ta flaga, ani te barwy, ani ta cyrylica tu nie przynależą i nie pasują - nie ma żadnych powodów, żeby w Krakowie świętować niepodległość wUkrainy i to w taki sposób. Nie chodzi o to, że komuś źle życzymy lub mamy coś przeciwko. Chodzi o coś innego o wiele ważniejszego i bardziej generalnego - BO TU NIE JEST UKRAINA, A CI LUDZIE SĄ GOŚCMI TYLKO GOŚCMI I TYLKO NIMI POZOSTANĄ. powinni więc zachowywać się jak goście, a nie jak współgospodarze. Dobrze że była manifestacja polskich patriotów, chociaż tyle. Jednak ukrainizacja polskiej przestrzeni publicznej musi się skończyć, Ci ludzie powinni wiedzieć, że pewnego dnia mają do siebie wrócić. Wystarczy - mamy tego dość. Konfederacja zrobi 20% jak nic.

24 sierpnia, 21:37, Wezyr:

Jak to na jakiej? W Generalnym Gubernatorstwie Stepan bandera brał ślub w Krakowie w cerkwi przy ul. Wiślnej z Jarosławą Opariwśka. Warszawa, 26–30 września 2023

Logo Wikipedii

Spis treści

Początek

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Jarosława Bandera

Artykuł

Dyskusja

Czytaj

Edytuj

Edytuj kod źródłowy

Wyświetl historię

Narzędzia

Jarosława Bandera

Jarosława Opariwśka

Ilustracja

Jarosława Opariwska (1936)

Data i miejsce urodzenia

14 października 1917

Sanok, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1977

Toronto, Ontario, Kanada

Narodowość

ukraińska

Małżeństwo

Stepan Bandera

Multimedia w Wikimedia Commons

Jarosława Bandera, z domu Opariwśka, tymczasowo Hankowska ukr. Ярослава Бандера (Опарівська / Ганківська), (ur. 14 października 1917 w Sanoku, zm. 17 sierpnia 1977 w Toronto) – ukraińska sportsmenka, członkini OUN oraz Sokoła (Сокола Батька) we Lwowie i Związku Ukraińskich Organizacji Studenckich w Polsce do 1939; działaczka ukraińskich organizacji społeczno-kulturalnych w Sanoku i Toronto. Żona Stepana Bandery, jednego z przywódców Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.

Życiorys

Jarosława Bandera urodziła się w Sanoku[1] w rodzinie wyznania greckokatolickiego. Jej ojcem był ks. Wasyl Opariwśki (pol. Bazyli, ur. 15 października 1890 w Bonarówce, absolwent C. K. Gimnazjum w Sanoku z 1912[2][3], kapelan Ukraińskiej Armii Halickiej, poległy w walkach z Polakami w czasie wojny polsko ukraińskiej 22 czerwca 1919[4][5]). Matka Jarosławy, Julia Hankiwśka (pol. Hankowska)[6], była córką inspektora szkolnego z Sanoka, ukończyła seminarium nauczycielskie w Sanoku, a następnie pracowała w przysiółku Zawada niedaleko Pietruszej Woli[7], 26 lipca 1944 została zastrzelona w Bonarówce, prawdopodobnie przez bojówkę Armii Ludowej[8][9] i tam została pochowana[10]. Jej brat Lew został zastrzelony przez Niemców w 1942 w Żółkwi[11][12].

Uczyła się od 1930 do 1932 w Gimnazjum Żeńskim im. Błogosławionej Jolanty w Jaśle. Od 1932 kształciła się w Polskim Gimnazjum Żeńskim im. Emilii Plater w Sanoku, które ukończyła w 1936 zdając egzamin dojrzałości[13]. Podjęła studia na Politechnice Lwowskiej. We Lwowie w 1936 wstąpiła do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN). Za uczestnictwo w manifestacjach studenckich była aresztowana we Lwowie w kwietniu 1939.

Podczas pobytu w Krakowie Jarosława Oparowska poznała swojego późniejszego męża – Stepana Banderę. 2 czerwca 1940 w Cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego w Krakowie pobrali się. Sakramentu udzielił o. Stepan Hrab, świadkami byli Luba Łemyk i Wasyl Bandera, uroczystości ślubne „były skromne i bez alkoholu”[

Według tych samych źródel DZIERŻYŃSKI również wziął ślub w Krakowie (w kościele sw Mikołaja na ul Kopernika )

24 sierpnia, 18:11, Tak nam dziękują:

„Film „Dowbusz” będzie miał swoją premierę w Dzień Niepodległości Ukrainy. Opowiada on o legendarnym karpackim zbójcy Aleksym Doboszu, walczącym przeciwko „panowaniu polskiej szlachty”. Produkcję dofinansowała państwowa agencja ds. kina.

Dzień Niepodległości Ukrainy przypada 24 sierpnia. W kinach na ogarniętej wojną Ukrainie wyświetlany będzie film o antypolskim wydźwięku. Nikt nie zważa na to, że Polska jest jednym z „liderów” pomocy Ukrainie. To kolejny już policzek ze strony ukraińskiej.

„Dowbusz” jest przedstawiany jako produkcja historyczno-przygodowa. Opowiada o legendarnym zbójniku Aleksym Doboszu. Miał on prowadzić swoją działalność w Karpatach, w okolicach Mikuliczyna. Historia rozgrywa się w pierwszej połowie XVIII w.

Początkowo premiera miała się odbyć w maju 2022 roku. Do tego jednak nie doszło. Przełożono ją na 24 sierpnia 2023. Odbywa się ona równolegle na Ukrainie, w Niemczech, w Czechach, na Słowacji, w krajach bałtyckich, Korei Południowej i Izraelu. Film został już wyświetlony na pokazach przedpremierowych m.in. w Łucku, Iwano-Frankiwsku (Stanisławowie) oraz podczas międzynarodowego festiwalu filmowego w Odessie. Pokazano go także żołnierzom 68. samodzielnej brygady jegierskiej im. Ołeksy Dowbusza.

Jak podkreśla portal kresy.pl, już ze po obejrzeniu zwiastunów filmu było jasne, że Polacy przedstawieni są jako „czarne charaktery”. Co więcej, podtrzymane zostały ukraińskie stereotypy na temat „polskiej szlachty”, która rzekomo ciemiężyła Ukraińców. – Myślicie, że jesteście wolnymi ludźmi? Jesteście naszą własnością! – mówi w zwiastunie „polski szlachcic”.

Ukraiński „bohater” walczy więc z Polakami „o wolność”. By to zrobić, zapowiada, że zbierze własne wojsko i „zatrzyma wroga i da ludziom wolność”. „Przeciwko cudzej woli, za swoją ziemię, za rodaków” – czytamy m.in. w zwiastunie filmu.

Wydźwięk filmu jest jednoznacznie antypolski, co potwierdzają także wzmianki o tej produkcji w ukraińskich mediach. Państwowa agencja Ukrinform pisała o nim następująco: „Dowbusz staje na czele powstania hucułów, przeciwko ostremu panowaniu polskiej szlachty”. Ta zaś „robi co może, żeby zniszczyć Dowbusza, ale on ich przechytrzył”.

Z kolei według UNIAN, na początku XVIII w. „bracia Ołeksa i Iwan Dowbuszowie stają się wyjętymi spod prawa wojownikami-opryszkami, gotowymi przeciwstawić się wrogowi w imię wolności swojej ziemi”.

„Ta historia inspiruje nas do walki o wolność ojczyzny, ukazując siłę i miłość Ołeksa Dowbusza, a także tragedię zdrady i niesprawiedliwości” – dodano. „Legenda o karpackim rycerzu rozprzestrzenia się i inspiruje pokolenia walczących o wolność swojej ojczyzny” – czytamy.

Mimo że film ma antypolski wydźwięk, w obsadzie nie zabrakło Polaków. W produkcji wzięli udział Agata Buzek, córka Jerzego Buzka, oraz Mateusz Kościukiewicz. Film został wyprodukowany przez firmę Pronto Film przy wsparciu Derżkina i ukraińskiego resortu kultury. Reżyserem jest Ołeś Sanin.

„Dowbusz” kosztował 120 mln hrywien. 65 mln wyłożyło państwo ukraińskie.”

24 sierpnia, 21:15, Dowgird:

Żyjący u początków XVIII wieku Aleksy Dobosz był Pokuckim odpowiednikiem współczesnego mu Janosika. Nawet komuniści jednak nie posunęli się tak daleko w swoim ideologicznym zaślepieniu, aby twierdzić że serial o Tatrzańskim zbóju uderzał w bratnią przyjaźń między narodem Polskim i Czechosłowackim.

Może po prostu dlatego, że w „Janosiku” w ogóle żadnej postaci czeskiej — ani słowackiej — nie było? A już tym bardziej jako „typowego czarnego charakteru”?

24 sierpnia, 21:27, Wernyhora:

Dlaczego to w ogóle jest możliwe? Na jakiej przesłance fenomenologicznej opiera się pozwalanie na tego typu manifestacje wUkraińskiego najconalizmu? Ani ta flaga, ani te barwy, ani ta cyrylica tu nie przynależą i nie pasują - nie ma żadnych powodów, żeby w Krakowie świętować niepodległość wUkrainy i to w taki sposób. Nie chodzi o to, że komuś źle życzymy lub mamy coś przeciwko. Chodzi o coś innego o wiele ważniejszego i bardziej generalnego - BO TU NIE JEST UKRAINA, A CI LUDZIE SĄ GOŚCMI TYLKO GOŚCMI I TYLKO NIMI POZOSTANĄ. powinni więc zachowywać się jak goście, a nie jak współgospodarze. Dobrze że była manifestacja polskich patriotów, chociaż tyle. Jednak ukrainizacja polskiej przestrzeni publicznej musi się skończyć, Ci ludzie powinni wiedzieć, że pewnego dnia mają do siebie wrócić. Wystarczy - mamy tego dość. Konfederacja zrobi 20% jak nic.

Jak to na jakiej? W Generalnym Gubernatorstwie Stepan bandera brał ślub w Krakowie w cerkwi przy ul. Wiślnej z Jarosławą Opariwśka. Warszawa, 26–30 września 2023

Logo Wikipedii

Spis treści

Początek

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Jarosława Bandera

Artykuł

Dyskusja

Czytaj

Edytuj

Edytuj kod źródłowy

Wyświetl historię

Narzędzia

Jarosława Bandera

Jarosława Opariwśka

Ilustracja

Jarosława Opariwska (1936)

Data i miejsce urodzenia

14 października 1917

Sanok, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1977

Toronto, Ontario, Kanada

Narodowość

ukraińska

Małżeństwo

Stepan Bandera

Multimedia w Wikimedia Commons

Jarosława Bandera, z domu Opariwśka, tymczasowo Hankowska ukr. Ярослава Бандера (Опарівська / Ганківська), (ur. 14 października 1917 w Sanoku, zm. 17 sierpnia 1977 w Toronto) – ukraińska sportsmenka, członkini OUN oraz Sokoła (Сокола Батька) we Lwowie i Związku Ukraińskich Organizacji Studenckich w Polsce do 1939; działaczka ukraińskich organizacji społeczno-kulturalnych w Sanoku i Toronto. Żona Stepana Bandery, jednego z przywódców Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.

Życiorys

Jarosława Bandera urodziła się w Sanoku[1] w rodzinie wyznania greckokatolickiego. Jej ojcem był ks. Wasyl Opariwśki (pol. Bazyli, ur. 15 października 1890 w Bonarówce, absolwent C. K. Gimnazjum w Sanoku z 1912[2][3], kapelan Ukraińskiej Armii Halickiej, poległy w walkach z Polakami w czasie wojny polsko ukraińskiej 22 czerwca 1919[4][5]). Matka Jarosławy, Julia Hankiwśka (pol. Hankowska)[6], była córką inspektora szkolnego z Sanoka, ukończyła seminarium nauczycielskie w Sanoku, a następnie pracowała w przysiółku Zawada niedaleko Pietruszej Woli[7], 26 lipca 1944 została zastrzelona w Bonarówce, prawdopodobnie przez bojówkę Armii Ludowej[8][9] i tam została pochowana[10]. Jej brat Lew został zastrzelony przez Niemców w 1942 w Żółkwi[11][12].

Uczyła się od 1930 do 1932 w Gimnazjum Żeńskim im. Błogosławionej Jolanty w Jaśle. Od 1932 kształciła się w Polskim Gimnazjum Żeńskim im. Emilii Plater w Sanoku, które ukończyła w 1936 zdając egzamin dojrzałości[13]. Podjęła studia na Politechnice Lwowskiej. We Lwowie w 1936 wstąpiła do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN). Za uczestnictwo w manifestacjach studenckich była aresztowana we Lwowie w kwietniu 1939.

Podczas pobytu w Krakowie Jarosława Oparowska poznała swojego późniejszego męża – Stepana Banderę. 2 czerwca 1940 w Cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego w Krakowie pobrali się. Sakramentu udzielił o. Stepan Hrab, świadkami byli Luba Łemyk i Wasyl Bandera, uroczystości ślubne „były skromne i bez alkoholu”[

24 sierpnia, 18:11, Tak nam dziękują:

„Film „Dowbusz” będzie miał swoją premierę w Dzień Niepodległości Ukrainy. Opowiada on o legendarnym karpackim zbójcy Aleksym Doboszu, walczącym przeciwko „panowaniu polskiej szlachty”. Produkcję dofinansowała państwowa agencja ds. kina.

Dzień Niepodległości Ukrainy przypada 24 sierpnia. W kinach na ogarniętej wojną Ukrainie wyświetlany będzie film o antypolskim wydźwięku. Nikt nie zważa na to, że Polska jest jednym z „liderów” pomocy Ukrainie. To kolejny już policzek ze strony ukraińskiej.

„Dowbusz” jest przedstawiany jako produkcja historyczno-przygodowa. Opowiada o legendarnym zbójniku Aleksym Doboszu. Miał on prowadzić swoją działalność w Karpatach, w okolicach Mikuliczyna. Historia rozgrywa się w pierwszej połowie XVIII w.

Początkowo premiera miała się odbyć w maju 2022 roku. Do tego jednak nie doszło. Przełożono ją na 24 sierpnia 2023. Odbywa się ona równolegle na Ukrainie, w Niemczech, w Czechach, na Słowacji, w krajach bałtyckich, Korei Południowej i Izraelu. Film został już wyświetlony na pokazach przedpremierowych m.in. w Łucku, Iwano-Frankiwsku (Stanisławowie) oraz podczas międzynarodowego festiwalu filmowego w Odessie. Pokazano go także żołnierzom 68. samodzielnej brygady jegierskiej im. Ołeksy Dowbusza.

Jak podkreśla portal kresy.pl, już ze po obejrzeniu zwiastunów filmu było jasne, że Polacy przedstawieni są jako „czarne charaktery”. Co więcej, podtrzymane zostały ukraińskie stereotypy na temat „polskiej szlachty”, która rzekomo ciemiężyła Ukraińców. – Myślicie, że jesteście wolnymi ludźmi? Jesteście naszą własnością! – mówi w zwiastunie „polski szlachcic”.

Ukraiński „bohater” walczy więc z Polakami „o wolność”. By to zrobić, zapowiada, że zbierze własne wojsko i „zatrzyma wroga i da ludziom wolność”. „Przeciwko cudzej woli, za swoją ziemię, za rodaków” – czytamy m.in. w zwiastunie filmu.

Wydźwięk filmu jest jednoznacznie antypolski, co potwierdzają także wzmianki o tej produkcji w ukraińskich mediach. Państwowa agencja Ukrinform pisała o nim następująco: „Dowbusz staje na czele powstania hucułów, przeciwko ostremu panowaniu polskiej szlachty”. Ta zaś „robi co może, żeby zniszczyć Dowbusza, ale on ich przechytrzył”.

Z kolei według UNIAN, na początku XVIII w. „bracia Ołeksa i Iwan Dowbuszowie stają się wyjętymi spod prawa wojownikami-opryszkami, gotowymi przeciwstawić się wrogowi w imię wolności swojej ziemi”.

„Ta historia inspiruje nas do walki o wolność ojczyzny, ukazując siłę i miłość Ołeksa Dowbusza, a także tragedię zdrady i niesprawiedliwości” – dodano. „Legenda o karpackim rycerzu rozprzestrzenia się i inspiruje pokolenia walczących o wolność swojej ojczyzny” – czytamy.

Mimo że film ma antypolski wydźwięk, w obsadzie nie zabrakło Polaków. W produkcji wzięli udział Agata Buzek, córka Jerzego Buzka, oraz Mateusz Kościukiewicz. Film został wyprodukowany przez firmę Pronto Film przy wsparciu Derżkina i ukraińskiego resortu kultury. Reżyserem jest Ołeś Sanin.

„Dowbusz” kosztował 120 mln hrywien. 65 mln wyłożyło państwo ukraińskie.”

Żyjący u początków XVIII wieku Aleksy Dobosz był Pokuckim odpowiednikiem współczesnego mu Janosika. Nawet komuniści jednak nie posunęli się tak daleko w swoim ideologicznym zaślepieniu, aby twierdzić że serial o Tatrzańskim zbóju uderzał w bratnią przyjaźń między narodem Polskim i Czechosłowackim.