Kraków. Ørganek rozgrzeje niedzielną noc w plenerze pod klubem Forty Kleparz

FLESZ - Będzie powrót kwarantanny i ograniczeń?

Po raz pierwszy usłyszeliśmy o Tomku Organku na początku minionej dekady. Wchodził wtedy w skład toruńskiej formacji Sofa, która próbowała podbić listy przebojów łagodnymi i bujającymi piosenkami w stylu downtempo. Choć nagrała ona trzy udane albumy, nie zyskała większej popularności. Nic więc dziwnego, że jej wokalista i gitarzysta postanowił założyć nowy zespół, który wykonywałby znacznie ostrzejszą muzykę. I tak w 2013 roku narodził się Ørganek.

- Już w liceum miałem taki zespół. Od zawsze słuchałem bowiem mocnej muzyki. I planowałem założenie takiej grupy na serio. Musiałem tylko zrozumieć, czego chcę od takiego zespołu, co chcę z nim wykonywać, o czym powinienem śpiewać. Nie spieszyłem się z tym jednak, bo wiedziałem, że to wszystko musi potrwać. W momencie, kiedy zrozumiałem, że wreszcie przyszedł czas, po prostu założyłem Ørganka – tłumaczy muzyk.

Tomek nie szukał daleko instrumentalistów do swej grupy: na basie zagrał Adam Staszewski, a na perkusji Robert Markiewcz, którzy obaj wcześniej występowali z nim w Sofie. Tak narodziło się trio, które zaledwie rok po utworzeniu zadebiutowało albumem „Głupi”, wydanym przez podkrakowską wytwórnię Mystic. Krążek zawierał ekspresyjne i melodyjne piosenki, odwołujące się do klasyki rocka z przełomu lat 60. i 70., nawiązując do twórczości zarówno Led Zeppelin, jak i The White Stripes.

- Power trio to klasyczna formuła rockowa: coś wystrzałowego, pełnego mocy, surowej energii. Mając do dyspozycji tylko trzy instrumenty, trzeba wypełnić przestrzeń między nimi. Tam nie ma miejsca na wybujałe aranże. Trzeba tak napisać poszczególne partie, żeby to było interesujące. Dlatego kompozycja musi być dobra, melodia musi być dobra, tekst musi być dobry. Inaczej piosenka się nie sprawdzi. Wszystko musi być też świetnie zagrane, bo wszystkie błędy od razu wyłażą – deklaruje muzyk.

Podobną muzykę przyniosła druga płyta Ørganka – „Czarna Madonna” z 2016 roku. Znajdujące się na niej piosenki objawiły literacki talent lidera – już wcześniej publikował on opowiadania i wprzągł z powodzeniem swe pisarskie zdolności do stworzenia aktualnych i zaangażowanych tekstów, w których niczym w zwierciadle odbijały się nadzieje i niepokoje dzisiejszych trzydziestolatków.

Konsekwencją tego było wydanie przez Tomka w zeszłym roku pierwszej powieści – „Teoria opanowywania trwogi”.
Oba albumy Ørganka pokryły się platyną – to znaczy, że każdy z nich kupiło ponad 30 tys. fanów. Każdy z nich otrzymał również statuetkę Fryderyka w kategorii "najlepszy album rockowy".