Krzyki w parku Południowym

Prawdopodobnie to poczucie humoru się zmienia, tylko istnieje obama, przepraszam, obawa, że zmienia się na gorsze. To poczucie humoru, jak wiele innych dzisiaj zjawisk, pauperyzuje się. Przecież dzięki masowym środkom przekazu, głównie dzięki telewizji publicznej, a szczególnie dzięki jej szlachetnej misji, zacierają się i wyrównują różnice między miastem a wsią.

Wyraźnie to widać na przykładzie Warszawy. Tak na marginesie, abonament telewizyjny też powinien być masowym środkiem przekazu pieniężnego. Mieszkańcy wsi, równie dobrze jak mieszkańcy Warszawy, wiedzą doskonale, co się u nas dzieje na przykład w polityce.

Dzięki telewizji. Przeciętny mieszkaniec Warszawy, świadomie nie mówię "warszawiak", ubiera się równie modnie jak, z całym szacunkiem, elegant z Mosiny koło Poznania. Równie elegancko ubieramy się koło Poznania, koło Wrocławia czy koło Koła. Kołomyja jest trochę dalej. Przeciętność zawsze będzie wyrastała ponad oryginalność.

Oczywiście, będą też się zdarzały przypadki, że jakiś tam mieszkaniec Grójca ubierze się bardziej oryginalnie niż jakiś tam mieszkaniec Warszawy. Przeciętny dowcip zawsze będzie równie dobrze zrozumiały przez mieszkańca Ostrowiny, przy całym szacunku dla wszystkich mieszkańców Ostrowiny, jak i przez mieszkańca, przy całym szacunku, stolicy. Nawet stolicy Dolnego Śląska. Przy całym szacunku.

Dzięki telewizji również poczucie humoru telewidzów się wyrównuje. Przede wszystkim wyrównuje się w dół. Kiedyś, kiedy w Polsce istniała tylko jedna partia będąca przewodnią siłą narodu, nie do pomyślenia było, żeby tę partię oficjalnie, w mediach, krytykować, czy nie daj Boże ośmieszać. Był taki dowcip w audycji "Studio 202", wymyślony przez Andrzeja Waligórskiego:
"Pyta Anglik Polaka:
- Czy jest u was w Polsce Partia Liberalna? A Polak odpowiada: - Bardzo, bardzo!".

Dzisiaj, kiedy mamy wiele partii, kiedy mamy, jak mówi Lech Wałęsa, pluralizm, członkowie Prawa i Sprawiedliwości są równie dowcipni jak członkowie Platformy Obywatelskiej. Widać to w telewizji. Jeszcze nie tak dawno widać było w telewizji dowcipną, kroczącą w jednym krawacie Samoobronę i dowcipną całą pierwszą Ligę Polskich Rodzin. Teraz tych lig jest więcej ale są mniej widoczne. Krawat Samoobrony też już się mniej pokazuje.

Ale w dalszym ciągu różni politycy w swoich publicznych dyskusjach i w przekrzykiwanych sobie nawzajem dowcipach równają w dół. Dowcip goni dowcip, ale stacza się w dół. Gdyby ten dowcip bywał czasami choć trochę inteligentny, wysublimowany, gdyby subtelniał i szedł w górę w czasie tych zaciętych dyskusji telewizyjnych, to może i same dyskusje byłyby ciekawsze? Tylko skąd tę subtelność brać?

Zresztą nawet gdyby tak było, to wtedy spadłaby oglądalność! A na to żadna telewizja nie może sobie pozwolić. A paradoksalnie, prosty lud ma często bardziej wykształcone absurdalne poczucie humoru niż lud wykształcony. Już wiele lat temu zauważono, że dowcip prymitywny ma więcej zwolenników niż dowcip inteligentny.

Chętniej idzie się na łatwiznę niż na "cieniznę". Już wiele lat temu, oglądając tak zwane kabaretony, widać i słychać było wyraźnie, że najgłośniej są oklaskiwane te kabarety, które nie bawią się w jakieś tam niuanse, tylko podają "kawę na ławę". Jednak każdy kabaret był na swój sposób oryginalny i czymś się wyróżniał. Teraz wszystko się wyrównało. W dół. I nie tylko na festiwalu w Opolu.