Joanna Chmielewska, zm. 7 października, miała 81 lat
Tworząca pod pseudonimem pisarka. Jej prawdziwe nazwisko to Irena Barbara Kuhn. W jej twórczości znalazły się książki dla dorosłych i młodzieży, słuchowiska, jak również poradniki. Jej najbardziej znanymi dziełami były żartobliwie napisane powieści kryminalno-obyczajowe, m.in. "Lesio", "Studnie przodków" czy "Skarby". Chmielewska była znana ze słowotwórstwa. Powiedzonka czy słowa zawarte w jej książkach przeszły do języka potocznego, a nawet na ten temat powstawały prace naukowe. Nie tylko w Polsce jej kryminały czytały dzieci, wnuki i rodzice. Książki Chmielewskiej były tłumaczone na kilka języków obcych. W Rosji jest to najpopularniejsza pisarka zagraniczna, a jej książki sprzedają się w kilku milionach egzemplarzy. Za swe zasługi w dziedzinie literatury została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Edmund Niziurski, zm. 9 października, miał 88 lat
Polski pisarz, twórca literatury młodzieżowej. Jego "Księga urwisów" czy "Sposób na Alcybiadesa" to pozycje, które od dawna należą do kanonu lektur szkolnych. Charakteryzował je oprócz dynamicznej akcji i sensacyjnych wydarzeń przede wszystkim absurdalny dowcip, śmieszący pokolenia czytelników. Jako pisarz zadebiutował w 1944 r. w Biuletynie Informacyjnym wydawanym przez Armię Krajową. W późniejszych latach współpracował z czasopismami "Płomyk" i "Świat Młodych". Tworzył również scenariusze słuchowisk radiowych w Polskim Radiu. Oprócz twórczości dla młodzieży sięgał także do poważnych form, tworząc książki dla dorosłych, takie jak "Pięć manekinów", "Salon wytrzeźwień" czy "Przystań Eskulapa", które były tłumaczone na kilkanaście języków. Wielokrotnie nagradzany, również złotym medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"

Tadeusz Mazowiecki, zm. 28 października, miał 86 lat
Był uczestnikiem najważniejszych wydarzeń najnowszej historii Polski: w 1968 r., gdy posłowie "Znaku" składali interpelację w sprawie wydarzeń marcowych 1968 r.; w sierpniu 1980 r. w Stoczni Gdańskiej wśród strajkujących robotników; w 1989 r. przy Okrągłym Stole, a potem na czele rządu. Mazowiecki był ostatnim premierem PRL i pierwszym premierem III Rzeczypospolitej, wybranym po wyborach 4 czerwca 1989 r. Jego rząd wprowadził kosztowny społecznie tzw. plan Balcerowicza, który miał przeprowadzić gospodarkę Polski od systemu komunistycznego do rynkowego. W 1997 r. gdy potrzebny był kompromis w sprawie konstytucji, Mazowiecki uczestniczył w wypracowywaniu go. W latach 90. był specjalnym wysłannikiem ONZ na Bałkanach; jako jedyny wysoki funkcjonariusz ONZ podał się do dymisji na znak protestu przeciw bierności wspólnoty międzynarodowej wobec zbrodni popełnianych w byłej Jugosławii. Od jesieni 2010 r. pełnił funkcję doradcy prezydenta Bronisława Komorowskiego.