Szermierka to dla Michała Zabłockiego nie tylko pasja, ale również forma odskoczni od zabieganej codzienności. - Szermierka jest dla mnie odmianą od siedzenia i artystycznego stylu życia, ponieważ styl życia sportowca jest jednak zupełnie inny. Jest to również pewnego rodzaju bezpiecznik, ponieważ mobilizuje mnie do aktywności - podkreśla Michał Zabłocki. Syn Wojciecha Zabłockiego, jednego z najwybitniejszych w historii polskich szermierzy.
Na szermierczej planszy
Szermierka jest sportem bardzo szybkim. Na planszy szermierczej liczy się improwizacja i refleks, który – także w życiu – pomaga chwytać różne okazje. Koncentracja, planowanie i umiejętność przewidywania ruchów przeciwnika - to kluczowe elementy tej dyscypliny. Każdy pojedynek to intelektualna rozgrywka, w której liczy się taktyka i strategia.
Szermierka to najbardziej cywilizowany sport walki, ponieważ dystans między zawodnikami jest dosyć duży i nie ma bezpośredniego kontaktu, kontakt jest wyłącznie poprzez broń. A często bywa tak, że osoba, z którą przegrywamy, wskazuje nam nasze najsłabsze strony.
Michał Zabłocki doskonale wie, jak ważne są te cechy zarówno w sztuce, jak i w sporcie. W 2024 roku miał okazję sprawdzić swoje umiejętności na arenie międzynarodowej. Pamięta mecz drużynowy, który odbył się w 2024 roku na Mistrzostwach Świata Weteranów w Dubaju, gdzie reprezentacja wywalczyła brązowy medal. To jedno z jego największych osiągnięć w sportowej karierze.
Czego uczy szermierka?
Szermierka, jako sport, ma długą historię i jest jedną z najbardziej eleganckich dyscyplin walki. Polega na pojedynku dwóch zawodników uzbrojonych w szpadę, floret lub szablę. Głównym celem jest trafienie przeciwnika w dozwoloną strefę punktową, przy jednoczesnym unikaniu trafień. Sport ten wymaga nie tylko sprawności fizycznej, ale także zdolności analitycznego myślenia i szybkiego podejmowania decyzji.
Dla Michała Zabłockiego szermierka to nie tylko sport, ale także filozofia życia.
- Szermierka uczy dystansu i planowania, a to przydaje się w życiu - podsumowuje poeta.
W ten sposób Kraków, jego miasto, nie jest dla niego jedynie miejscem twórczej pracy, ale także areną sportowych zmagań, w której kształtuje się jego charakter.
