Polka uciekła z Pakistanu do Wadowic z siódemką dzieci! Nie miała pieniędzy na życie w Polsce. Małopolanie pomogli

Ula przez wiele lat mieszkała ze swoim mężem w Pakistanie, niedaleko stolicy. Para, która poznała się w Europie, w Niemczech, gdzie pboje pracowali a potem wyjechała do Azji i, mimo wielu różnic kulturowych (ona jest katoliczką a on muzułmaninem. Dzieci gdy dorosną, same mają wybrać wyznanie, które im odpowiada) stworzyła tam udane małżeństwo, którego owocami jest aż siedmioro dzieci. Pociechy pani Uli to: Kasper, który ma 13 lat, Dominik 11 lat, Zuzia 10 lat, Gabrysia 9 lat, Sub Han 8 lat, Malaika 7 lat i najmłodszy Jarban: 4,5 roku

Polka czuła się tam dobrze. On pracował a ona zajmowałą się domem, ale sielanka tej rodziny skończyła się we wrześniu tego roku. Wybuchły wtedy lokalne zamieszki. Partner Uli, choć do końca nie wiadomo jak się tam znalazł, został postrzelony podczas walk między jego rodziną a sąsiednimi klanami, po czym wszelki słuch o nim zaginął.

Nikt nie wie co się z nim dzieje i gdzie teraz jest. Bardzo się o niego martwię, ale naprawdę bardzo trudno się czegoś dowiedzieć. W okolicy zrobiło się wtedy bardzo niebezpiecznie, mnie i dzieciom zagrażała utrata życia. Ci, którzy skrzywdzili męża mogli skrzywidzić i nas

opowiada kobieta.

Ula postanowiła ratować życie swoje i dzieci. Uciekła z domu nie zabierając niczego, bo na to po prostu nie miała czasu. Po tygodniu ukrywania się przed prześladowcami u znajomych, dotarła do ambasady RP w Islamabadzie.
Dzięki temu, że zarówno ona, jak i jej dzieci, mają obywatelstwo Polskie, rodzina otrzymała schronienie i trochę odzieży. Pracownicy ambasady zorganizowali też dla nich dokumenty i bilety lotnicze, potrzebne, by móc powrócić do kraju. Tym sposobem Ula trafiła do rodzinnych Wadowic.

Tak naprawdę wróciłam tu do jedynej osoby, którą miałam w Polsce, do mamy

opowiada Ula.

Jej matka, choć szczęśliwa, że mogła przygarnąć pod swój dach córkę i wnuki po latach rozłąki, nie była jednak w stanie zapewnić im podstawowych potrzeb.

Joanna, matka Urszuli, jest przewlekle chora, nie może pracować a sama ma jeszcze na utrzymaniu trójkę dzieci. Partner Joanny pracuje natomiast tylko dorywczo i aktualnie jest jedynym żywicielem rodziny. Na dodatek z powodu pandemii koronawirusa nie zarabia zbyt wiele.

Czy wiecie jak to jest wychowywać siedmioro dzieci i mieć na koncie tylko 22 złote? Ja wiem

wzdycha Urszula, bo ostatnio tylko tyle zostało im pieniędzy, by utrzymać trzy dorosłe osoby i, łącznie, dziesięcioro dzieci.

Dzieci nie miały ani artykułów szkolnych, ani ubrań, nawet butów. Rodzinie brakowało też żywności a nawet środków czystości.
- Ich sytuacja była tragiczna. do tego ten koronawirus wszędzie i ciężko było coś załatwić - przyznaje znajoma Urszuli. Gdy rząd nakazał uczniom naukę zdalną, to okazało się, że będą potrzebne jeszcze dodatkowo komputery z internetem.

Ulę z dziećmi otoczyło opieką Wadowickie Koło Związku Dużych Rodzin. To prężnie działająca w tym mieście grupa rodziców, znających z autopsji kłopoty z wychowywaniem tak licznego potomstwa.

Koło błyskawicznie zorganizowało zbiórkę przedmiotów niezbędnych uciekinierom wśród mieszkańców Wadowic i okolicznych miejscowości a nawet z Krakowa.

Mieszkanka Choczni dostarczyła łóżka, kołdry, poduszki, pościel oraz naczynia. Małżeństwo z Andrychowa załatwiło sprzęt komputerowy dla dzieci. Na dodatek dzieci muszą nauczyć się języka polskiego od podstaw. Do tego potrzebne są jeszcze ubrania, w tym zimowe i buty. Pomagali też internauci z facebookowej grupy "Kraków - oddam za darmo" ale i krakowski oddział Caritasu.

Pani Kasia oddała swoją kuchenkę i pralkę a zakonnica ze Świetlicy Jana Pawła II w Wadowicach przekazała rowerek dla jednej z córek Urszuli. Inne małżeństwo: Agnieszka i Piotr umożliwiło transport tych wszystkich rzeczy do Wadowic.

Akcja pomocy trwała niecały tydzień i, jak widać, zakończyła się sukcesem, a to jeszcze nie koniec. Do końca listopada trwać jeszcze będzie zbiórka na portalu zrzutka.pl. Tu, z potrzebnych 10 tysięcy złotych, uzbierano już ponad połowę tej sumy.

Nie spodziewaliśmy się, że tak dużo jest ludzi dobrej woli, którzy mimo pandemii koronawirusa jest chętnych nieść pomoc ludziom potrzebującym. Z całego serca pragniemy podziękować wszystkim ludziom dobrej woli za tak olbrzymi odzew

przekazało Koło Dużych Rodzin.
Teraz Ula i jej dzieci marzą o wynajęciu mieszkania.

FLESZ - 500+ nie pomogło. Dzieci rodzi się coraz mniej