Tokio 2020. Włodzimierz Zawadzki, trener Tadeusza Michalika: W Paryżu Tadek będzie jeszcze mocniejszy

Medal Michalika to duże zaskoczenie. Nie tylko dlatego, że od lat pozostawał w cieniu starszej siostry Moniki Michalik (brązowej medalistki igrzysk w Rio de Janeiro), a jego największym sukcesem było do tej pory trzecie miejsce mistrzostw Europy 2016. Startował tam zresztą w kat. do 85 kg - limicie o 12 kg niższym niż w Tokio.

W międzyczasie Polak nie przybrał wiele na masie. Podczas igrzysk w ogóle nie zbijał wagi (w przeciwieństwie do przeciwników) i wnosił na matę ok. 93 kg. Tymczasem np. Jewłojew w ocenie Michalika ważył podczas ich walki ok. 100 kg.

- Jego waga jest jeszcze za niska. Potrzeba czasu, żeby podnieść to do góry. Wydaje mi się, że do Paryża spokojnie się to nam uda. Jeśli uda się uniknąć kontuzji, za trzy lata Tadek znów będzie mógł powalczyć o medal - podkreślał trener zapaśnika Włodzimierz Zawadzki.

Michalik trafił zresztą do wyższej kategorii przypadkiem. Przegrał rywalizację o miejsce w kadrze w kat. 87 kg, trener zaproponował mu, by spróbował w 97 kg, gdzie konkurencja była mniejsza. Udało się, a reszta to już historia.

30-latek w turnieju olimpijskim pokonał Tunezyjczyka Hajkala al-Aszuriego (10:0), a następnie mocnego G’Angelo Hancocka z USA (4:3). W półfinale, trafił jednak na faworyta turnieju, zwycięzcę dwóch ostatnich edycji mistrzostw świata (dwa lata temu pokonał Michalika w ćwierćfinale) i Europy Musę Jewłojewa. Reprezentant Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego zdominował pojedynek i wygrał 7:1.

Polakowi pozostała walka o brąz ze zwycięzcą repasażu, Aleksem Szoke. Wygrał z dziecinną wręcz łatwością. Wypunktowanie Węgra 10:0 zajęło mu niespełna dwie minuty. Jak sam później przyznał, rzucał nim "jak workiem z kartoflami".

- Widziałem Węgra na rozgrzewce, nie był sobą. Dziwnie się zachowywał. Patrzył na nas, był zmieszany... Chyba trochę się ugotował. Powiedziałem Tadkowi, że jeśli wytrzyma to psychicznie, wygramy tę walkę. No i poszedł po swoje - cieszył się Zawadzki, który w 1996 r. w Atlancie sam zdobył złoto.

- Mieliśmy wspólne zgrupowania z Węgrem. Kiedy ze sobą sparowali, widać było, że kiedy Tadek się skoncentrował, miał przewagę w stójce i parterze. Kazaliśmy mu robić swoje, udało się. Wszystko zagrało. Jesteśmy mega szczęśliwi z medalu na kolejnych igrzyskach - dodał.

Na dwóch kolejnych igrzyskach po Atlancie (gdzie nasi zapaśnicy zdobyli pięć medali, w tym trzy złote) nie było żadnego. Na czterech ostatnich od 2008 Polacy stawali na najniższym stopniu podium. W Pekinie była to Agnieszka Wieszczek-Kordus (st. wolny), w Londynie Damian Janikowski (st. klasyczny), a w Rio i Tokio rodzeństwo Michalików. Według Zawadzkiego daje to nadzieję na lepsze jutro dla zapasów.

- Dzięki takim sukcesom młodzież może znaleźć motywację, żeby poświęcić się treningom i marzyć o występie na igrzyskach. Talenty mamy, ale brakuje systemu szkolenia. Chłopców wkraczających w dorosłość trzeba zachęcić finansowo. Profity z tego, że jest się mistrzem Polski są dodatkową motywacją. Zawodnik może się wtedy skoncentrować na uprawianiu sportu, a nie utrzymywaniu rodziny. Inaczej będzie ciężko. Dziś mistrz Polski dostaje 500 złotych stypendium. To nie jest to, co było za dawnych lat. Ja np. miałem etat w wojsku i mogłem spokojnie trenować, niczym się nie martwić. Jeśli do tego wrócimy, zapasy znów znajdą się na właściwym torze - przekonuje Zawadzki.

Tomasz Dębek, Tokio
Obserwuj autora artykułu na Twitterze